คลินิกนักเขียน
ตอน พี่ปุ้ย บก. แจ่มใส
กับ เรื่องย่อที่เข้าตากรรมการ
สวัสดีจ้า น้องๆ ชาวไรท์เตอร์ทุกคน ครั้งนี้คลินิกนักเขียนกลับมาพบกันเป็นครั้งที่ 3 แล้ว แนวทางของคอลัมน์เราเริ่มจะชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ และเร็วๆ นี้ เราคิดการณ์ใหญ่ อยากจะจัด คลินิกนักเขียนแบบ Exclusive ให้น้องๆ มีโอกาสได้พบปะคุณหมอนักเขียนตัวเป็นๆ กันด้วย (รอติดตามกันนะ...) แต่ ณ ตอนนี้ ก็ขอให้น้องๆ ช่วยกันสนับสนุนคอลัมน์ของเราต่อไปเรื่อยๆ น้า เพื่อประโยชน์ของตัวน้องๆ ทุกคนเองจ้า เราอยากช่วยเหลือและเป็นผู้ให้คำแนะนำ เพื่อให้นัก (อยาก) เขียนทุกคน ได้มีโอกาสพัฒนาเป็นนักเขียนที่ดีในอนาคตนะ ^ ^
สำหรับเดือนนี้ เราได้รับเกียรติสูงสุดจาก บรรณาธิการใหญ่ของสำนักพิมพ์แจ่มใส ซึ่งพี่ตินเชื่อว่าเป็นสนพ. ในฝันของน้องๆ หลายคนในเว็บของเรา พี่ปุ้ย หรือ ศศกร วัฒนาสุทธิวงศ์ ได้ให้เกียรติมาให้คำแนะนำในเรื่องที่สำคัญที่สุดของนักเขียน นั่นก็คือหัวข้อ "การเขียนเรื่องย่อ" นั่นเอง
หลังจากเปิดให้น้องๆ ได้สมัครกันเข้ามา พบว่ามีหลายๆ คนไม่เข้าใจและไม่รู้จัก "เรื่องย่อ" รวมถึงไม่รู้ถึงความสำคัญของ "เรื่องย่อ" ด้วย ดังนั้น พี่ตินก็เลยขอร้องให้พี่ปุ้ยช่วยอธิบายความสำคัญของเรื่องย่อ และให้คำแนะนำสำหรับน้องๆ ทุกคนที่ต้องการจะส่งผลงานไปให้ทางสนพ. ด้วย สามารถไปอ่านกันได้นะ บอกได้เลยว่า พี่ปุ้ยแนะนำเอาไว้ได้ดีมาก น้องๆ ต้องขอบคุณพี่ปุ้ยมากๆ เลยนะ
อย่างที่ได้แจ้งในบทความประชาสัมพันธ์ครั้งก่อน สำหรับครั้งนี้ หัวข้อของเราคือ "การเขียนเรื่องย่อ" ซึ่งน้องๆ ที่ส่งผลงานเข้ามาส่วนใหญ่ไม่ได้ลงไว้ในมายไอดีของตัวเอง ดังนั้น เพื่อเป็นประโยชน์ต่อสมาชิกชาวเด็กดีทุกคน พี่ตินจึงได้แจ้งไว้แล้วว่าจะต้องขอลงผลงานของน้องๆ ผ่านลิงก์พิเศษ เพื่อให้เพื่อนๆ ได้เข้าไปอ่านเปรียบเทียบกับคำวิจารณ์ที่พี่ปุ้ยให้ไว้ และนำมาประยุกต์ใช้กับผลงานของตัวเอง (นี่คือวัตถุประสงค์ของคอลัมน์นี้เลยจ้ะ อยากให้ทุกคนได้รับประโยชน์จากทางเราสูงสุด) พอจะเข้าใจว่า น้องๆ คิดมากและกลัวว่าจะโดนลอกเลียนพล็อต แต่พี่ตินอยากให้คิดในอีกแง่หนึ่ง ไม่ว่าพล็อตจะเป็นอย่างไร ซ้ำกันหรือเหมือนกันหรือไม่ สุดท้าย สิ่งที่สำคัญกว่าก็คือ "สำนวนภาษา" ของเรา ซึ่งไม่มีใครลอกเลียนได้อย่างแน่นอน ดังนั้น ก็อย่าคิดมากกันนะจ๊ะ
*พี่ตินไม่ได้แก้อะไรให้เลยนะ ทั้งการจัดหน้า คำผิด ทุกอย่างจะคงแบบที่เจ้าของส่งมาหมด
สุดท้ายนี้ พี่ปุ้ยได้วิจารณ์ผลงานของน้องๆ หลายคนมาก บางคนที่เห็นว่าดีอยู่แล้ว พี่ปุ้ยก็จะเมนต์ไม่มาก แต่บางคน ที่มีปัญหามากหน่อย พี่ปุ้ยได้ให้คำแนะนำไว้หลายอย่าง พี่ตินและพี่ปุ้ยจึงตกลงกันว่า จะแจกรางวัลหนังสือของแสตมป์เบอรี่ ให้กับผู้ที่ได้รับคำแนะนำเยอะที่สุด เพื่อนำหนังสือไปลองอ่านศึกษาวิธีการเขียนจากนักเขียนรุ่นพี่ของเรานะจ๊ะ หวังว่าจะพอใจกัน ^_____________^
พูดมาเยอะแล้ว ก็ขอปิดท้ายว่า คำแนะนำเรื่อง "การเขียนเรื่องย่อ" ของพี่ปุ้ยมีประโยชน์มากจริงๆ สำหรับน้องๆ ที่อ่าน พี่ตินอยากให้ทำความเข้าใจและนำไปประยุกต์ใช้กับผลงานของตัวเองนะ พี่ตินเองก็มีปัญหาการเขียนเรื่องย่อเช่นกัน มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่สิ่งที่จะช่วยได้ก็คือ ต้องเขียนบ่อยๆ ยิ่งเขียนบ่อย ก็จะยิ่งคล่อง และฝีมือคมขึ้นเรื่อยๆ
ยังไงก็อย่าท้อแท้นะ ขยันอดทนเข้าไว้ สักวันก็จะได้รับความสำเร็จเองจ้า
นามปากกา : พี่ปุ้ย
ศศกร วัฒนาสุทธิวงศ์
ผลงาน :
นักเขียนจากทั้งแจ่มใสอยู่ในมือพี่ปุ้ยทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น แสตมป์เบอรี่, เจ้าปลาน้อย, หนุ่มกรุงโซล, May112, Hideko_Sunshine, ลูกชุบ ฯลฯ
บอกเล่าเก้าสิบ :
บรรณาธิการคนดังจาก สำนักพิมพ์ที่ได้รับความนิยมสูงสุด อย่างสำนักพิมพ์แจ่มใส ประสบการณ์สูงสุดมากถึง 14 ปี พี่ปุ้ยคนนี้แหละ ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของนักเขียนดังๆ ทั่วฟ้าเมืองไทย!
หมอนักเขียนขอพูด :
- เนื่องจากมีต้นฉบับหลั่งไหลเข้าแต่ละสำนักพิมพ์วันๆ นึงน่าจะไม่น้อย เรื่องย่อจึงเป็นด่านแรกที่ดีในการที่สำนักพิมพ์จะพิจารณาดูว่าเรื่องเต็มจะได้รับการเปิดอ่านต่อไปหรือไม่ บรรณาธิการสามารถรับรู้ถึงความน่าสนใจของพล็อต และสำนวนภาษาคร่าวๆ ได้ผ่านเรื่องย่อเพียง 2-5 หน้า (แต่ไม่ใช่ว่าเรื่องย่อไม่โอเคแล้วเราจะไม่เปิดเรื่องเต็มอ่าน สุดท้ายแล้วบรรณาธิการส่วนใหญ่ก็จะเปิดเรื่องเต็มอ่านอยู่ดี เพราะเราพิจารณาผลงานและคอมเมนต์งานจากเรื่องเต็มที่ส่งเข้ามามากกว่า)
- เรื่องย่อจะเป็นการเตรียมความพร้อมคร่าวๆ ให้บรรณาธิการ ก่อนจะเริ่มอ่านเรื่องเต็มต่อไป ถ้าเรื่องย่อนั้นสามารถแสดงให้เห็นว่าน่าสนใจและน่าอ่านได้
- หากเรื่องของคุณผ่านการพิจารณา เรื่องย่อก็จะเป็นส่วนสำคัญในการเป็นตัวแทนบอกเล่าเรื่องราวของคุณผ่านไปยังทีมงานส่วนอื่นๆ เช่น ฝ่ายกราฟฟิก ฝ่ายการตลาด ฝ่ายขาย หรือกระทั่งพนักงานขายที่อยู่หน้าร้านหนังสือ ในกรณีที่บางคนอาจไม่มีเวลาอ่านเรื่องเต็มๆ
- ก่อนการเขียนนิยายสักเรื่อง นักเขียนควรจะต้องมีการวางโครงเรื่อง หรือ plot เพื่อไม่ให้เรื่องไหลออกทะเล ถัดจากวางพล็อตแล้วอาจจะมีการเขียนทรีตเมนต์ละเอียดว่าในแต่ละฉากจะมีอะไรสำคัญเกิดขึ้นบ้าง อะไรเกิดก่อนหรือหลัง สำหรับพี่ เรื่องย่อจะละเอียดกว่าพล็อต แต่ละเอียดน้อยกว่าทรีตเมนต์ค่ะ
- เรื่องย่อเป็นการบอกเล่าเรื่องราวคร่าวๆ ของนิยายที่เราเขียน เราควรทำเมื่อเขียนนิยายทั้งหมดจบแล้ว เพราะระหว่างการเขียนเราอาจมีการเพิ่มเติม หรือตัดบางส่วนออก นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเรื่องย่อจึงไม่ใช่แค่พล็อตที่วางไว้ตั้งแต่ตอนเริ่มต้น
- หลายคนเข้าใจผิดว่าเรื่องย่อคือคำโฆษณาเรื่องสั้นๆ แบบที่เขียนไว้ที่หลังปกหนังสือ อันนั้นปกติจะเรียกว่าคำโปรยหนังสือ ใช้สำหรับโฆษณาให้เรื่องน่าสนใจ แต่ไม่ใช่เรื่องย่อ นักเขียนอาจเขียนคำโฆษณามาด้วยก็ได้เพื่อทำให้นิยายของตัวเองน่าสนใจขึ้น แต่ก็ควรมีเรื่องย่อแนบมาด้วยอีกไฟล์
- เพราะฉะนั้นเรื่องย่อคือการสรุปเนื้อหาใจความของนิยายของเรา ให้คนอ่านรู้ภาพโดยรวมว่า เรื่องนี้จะดำเนินเรื่องไปยังไง ความน่าสนใจอยู่ตรงไหน มีตรงไหนเป็นจุดพีค จุดขัดแย้ง จุดคลี่คลาย โดยมากจะอยู่ที่ประมาณ 2-5 หน้า ขึ้นอยู่กับความยาวและความซับซ้อนของนิยายของเราด้วย
- ใช้ภาษาไทยได้ถูกต้อง ถึงแม้นี่จะเป็นแค่เรื่องย่อ แต่ก็เป็นตัวพรีเซนต์ให้บรรณาธิการเห็นการใช้ภาษาที่ดี การเขียนอย่างถูกต้องของเราได้ ซึ่งถือว่าเป็นคุณสมบัติสำคัญสำหรับการเป็นนักเขียน
- ถ้าหากตัวละครของเรามีคาแรคเตอร์ที่โดดเด่นน่าสนใจ ก็ควรมีการบอกเล่าคาแรคเตอร์ตัวละครให้เห็นได้ชัดเจนด้วย (ปกติแล้วสิ่งเหล่านี้จะถูกเล่าผ่านบทสนทนาหรือการกระทำของตัวละคร ซึ่งบางทีการเขียนเรื่องย่ออาจทำให้เห็นได้ไม่ชัดเจน ก็สามารถเขียนบรรยายนิสัยตัวละครออกมาต่างหากได้เช่นกัน)
- ทำให้เห็นที่มาที่ไปของเรื่องได้ชัดเจน เรื่องเริ่มต้นแบบไหน ดำเนินไปอย่างไร มีปมขัดแย้งหรือจุดพีคของเรื่องตรงไหนบ้าง แต่ละเหตุการณ์สำคัญคลี่คลายไปอย่างไรบ้าง
- เรื่องย่อที่ดีจะทำให้คนอ่านรับรู้แนวเรื่อง หรือจุดเด่น จุดขายของนิยายเรื่องนั้นๆ ได้ก่อนที่จะอ่านเรื่องเต็มด้วยซ้ำ
หวังว่าจะพอมีประโยชน์กับทุกคนที่กำลังตัดสินใจจะเขียนเรื่องส่งให้สำนักพิมพ์พิจารณาไม่มากก็น้อยนะคะ เพราะ “เรื่องย่อ” ถือเป็นด่านแรกที่สำคัญในการส่งเรื่องพิจารณาทีเดียว
ผู้เข้ารักษา No.1 ได้รับรางวัลคือหนังสือของแสตมป์เบอรี่ เรื่อง [K]-Candy รุ่นพี่ครับ รับผมเป็นแฟนหน่อย ส่งชื่อที่อยู่มาได้ที่ atin@dek-d.com
ไม่ส่งมาค่ะ
Novel : Help me please ขอความช่วยเหลือยัยคุณหนูเบรนเนม
Link สำหรับตามไปอ่านต่อ : http://www.dek-d.com/activities/37047/
ตัวอย่างอาการ :
‘อากาศดีจังเนอะเทเพีย^_^’
‘ช่ายแล้วเย็นสบายมากเลยพีอาน่า^0^’
‘ทะ……เทเพียขะ….ข้างหน้า0.0’
‘ บะ…เบรกใช้ไม่ได้ กริ๊ดดดดดดดด~
>_< ตุ้มมมมมมมมมมมมมมมม!~ ‘ทะ……เทเพีย(ㄒoㄒ)’
ติ๊ด! (เสียงปิดคลิป)
“หึๆ ยัยพีอาน่าแกเจอดีแน่"
(อ่านต่อตามลิงก์ด้านบนได้เลยค่ะ)
วินิจฉัย :
อ่านเท่าที่น้องส่งมา เหมือนตัดตอนนิยายที่เขียนส่วนหนึ่งมาส่งมากกว่า อันนี้ไม่ใช่เรื่องย่อนะคะ แต่เป็นเรื่องเต็มที่ตัดมาแค่บางส่วนเท่านั้น อีกอย่าง ถ้านี่เป็นเรื่องเต็มจริงๆ อย่างที่พี่เข้าใจ วิธีการเล่าเรื่องยังต้องแก้ไขปรับปรุงเพิ่มเติมนะคะ เพราะว่ามีแต่ “บทสนทนา” เต็มไปหมดทั้งเรื่อง โดยไม่มีบทบรรยายเลย ทำให้คนอ่านเข้าใจเรื่องได้ไม่เต็มที่ เห็นเรื่องได้ไม่ชัดเจนว่าใครทำอะไร ที่ไหน อย่างไร รู้แต่พูดคุยกันว่าอะไรอย่างเดียว ไม่รู้ว่าได้มีการวางพล็อตหรือโครงเรื่องไว้ก่อนเริ่มเขียนรึเปล่า ถ้าเป็นไปได้พี่แนะนำให้วางพล็อตเรื่องให้แน่นอนก่อน แล้วค่อยลงมือลงรายละเอียดแต่ละฉาก ว่ามีเหตุการณ์อะไรสำคัญบ้าง แล้วค่อยลงมือเขียนอีกทีค่ะ หลังจากเขียนจบ เราค่อยมาสรุปเรื่องที่เราเขียนออกมาเป็นเรื่องย่ออีกที
ผู้เข้ารักษา No.2
Hana U
Novel : ไม่ได้ตั้งชื่อเรื่องมาค่ะ
Link สำหรับตามไปอ่าน : http://www.dek-d.com/activities/37048/
ตัวอย่างอาการ :
แต่ทำไมมันถึงใช้กับ ‘คุณฟรองเซ่’ ไม่ได้สักวิธีเลยล่ะ
ที่แย่กว่านั้นมันกลับยิ่งทำให้เขาหงุดหงิด ‘ไฮเอล’
คนนี้มากขึ้นอีกต่างหาก TOT
คือฉันก็รู้นะว่าสาเหตุการหงุดหงิดนั้นมันมาจากอะไร
แต่ว่าฉันแก้ที่จุดนั้นโดยตรงไม่ได้เพราะนั่นหมายถึง
‘ฉันต้องออกจากบ้านหลังนี้ไป’
แล้วคนไม่มีที่ไปอย่างฉันจะไปไหนได้ล่ะ! TT_TT
(อ่านต่อตามลิงก์ด้านบนได้เลยค่ะ)
วินิจฉัย :
ที่เขียนมาน่าจะเหมือนคำโฆษณาที่ปกหลังของหนังสือมากกว่าที่จะเป็นเรื่องย่อค่ะ ถ้าคอมเมนต์ในแง่คำโฆษณา ก็คงต้องบอกว่า อ่านแล้วยังงงๆ ไม่ค่อยเข้าใจที่มาที่ไปของเรื่อง ทำให้คนอ่านไม่รู้สึกว่าอยากอ่านเรื่องนี้ พี่ว่าอาจเป็นเพราะคนเขียนเข้าใจเรื่องของตัวเองหมดแล้ว โดยลืมไปว่าคนอ่านยังไม่มีพื้นฐานอะไรเกี่ยวกับตัวเรื่องเลย ไม่รู้ว่านางเอกอยู่บ้านคุณฟรองเซ่ในฐานะอะไรยังไง คือการอ่านแค่นี้ไม่ทำให้เรารู้แนวเรื่อง หรือที่มาที่ไปใดๆ เลยค่ะ คนอ่านก็จะไม่มีภาพอยู่ในหัวเลยว่าเป็นเรื่องยุคไหน สมัยไหน วัยรุ่น หรือลึกลับ แฟนตาซี
ผู้เข้ารักษา No.3
เสื้อสีขาวลายทาง
Novel : เพียงกาลครั้งหนึ่ง
Link สำหรับตามไปอ่าน : http://www.dek-d.com/activities/37049/
ตัวอย่างอาการ :
ซึ่งพิการเป็นใบ้หูหนวก
เธอจึงต้องอยู่คนละโรงเรียนกับพี่ชายและเป็นหน้าที่ของนัท
ที่ทุกเย็นหลังเลิกเรียนเธอจะต้องปั่นจักรยานไปรับพี่ชาย
ที่โรงเรียนโสตศึกษาเพื่อที่จะกลับบ้านพร้อมๆ กันเสมอ
ทำให้ค่ายทหารที่อยู่ข้างๆโรงเรียนโสตศึกษาวุ่นวายกว่าทุกวัน
จึงทำให้นัทช้ากว่าปกติ
พงศ์จึงโกรธและปั่นจักรยานเร็วๆแบบไม่รอน้อง
เมื่อกลับถึงบ้านจึงเห็นว่าหมู่บ้านของตัวเองถูกเผาจอดวอดวาย
คนตายเกลื่อนไปหมด และยังมีทหารเกาหลีใต้ถือปืนเดินไปมาอยู่ทั่ว พงศ์จึงรีบกลับไปหานัท
แล้วให้นัทไปหลบในสวนข้าวโพดของครอบครัว
ส่วนตนเองจะออกไปตามหาพ่อกับแม่
(อ่านต่อตามลิงก์ด้านบนได้เลยค่ะ)
วินิจฉัย :
อ่านเรื่องย่อแล้วเข้าใจการดำเนินเรื่องราวค่ะ แต่ติดตรงที่เป็นเรื่องราวของสงคราม และเป็นประเทศจริงๆ ที่มีอยู่ ทำให้สับสนตอนอ่านว่า เป็นสงครามของใครกับใคร เกิดขึ้นเพราะอะไร ใครไม่ถูกกับใคร ใครอยู่ฝ่ายใคร คิดว่าเป็นจุดสำคัญเพราะเป็นพื้นฐานของเรื่อง ตอนอ่านเลยงงๆ พอควร เพราะเปิดตัวละครชื่อไทยมาหมด แต่กลายเป็นสงครามเกาหลีเหนือกับเกาหลีใต้ แถมมีประเทศไทยไปเอี่ยวด้วย ตัวละครมีปมปัญหาต่างๆ เพราะความขัดแย้งทางการเมืองและสงคราม แต่ในเรื่องย่อไม่ได้ให้พื้นฐานเรื่องตรงนี้ไว้เลย ทำให้อ่านแล้วไม่เข้าใจ (ลองคิดถึงเรื่อง “คู่กรรม” ดูค่ะ ถ้าเป็นไปได้ เราควรให้พื้นฐานเรื่องไว้นิดนึงว่า เป็นช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ฉากหลังเป็นประเทศไทย นางเอกเกลียดคนญี่ปุ่นเพราะอะไร เป็นต้น) เพิ่มเติมรายละเอียดอีกนิดก็น่าจะทำให้เรื่องย่อนี้สมบูรณ์ขึ้นและคนอ่านเข้าใจมากขึ้นค่ะ
เรื่องที่ได้รับคัดเลือก จำนวน 11 เรื่อง พร้อมอาการทั้งหมด
ลิงก์สำหรับตามไปอ่าน : http://www.dek-d.com/activities/37053/
ลิงก์สำหรับตามไปอ่าน : http://www.dek-d.com/activities/37056/
9. ชื่อเรื่อง : ญาณปฏิพัทธ์ นามปากกา : ไม่ส่งมา
ลิงก์สำหรับตามไปอ่าน : http://www.dek-d.com/activities/37057/
11. ชื่อเรื่อง : บุษบามาเฟีย นามปากกา : นาต ณรา
.jpg)
นามปากกา : กัลฐิดา
ผลงาน :
เซวี่น่า มหานครแห่งมนตรา, Lincorn Diary, Lost, The Legend of Sword ศาสตราจอมราชัน ฯลฯ อีกมากมาย
นิยามตัวเอง :
เจ้าของผลงานแฟนตาซีชื่อดังหลากหลายเรื่อง ผลงานสร้างชื่อคือ เซวีน่า มหานครแห่งมนตรา กัลฐิดาได้ชื่อว่าเก่งเรื่องการผูกเรื่อง และสร้างฉากได้อย่างน่าสนใจ นักเขียนรุ่นพี่คนนี้อยากถ่ายทอดและบอกเล่าเคล็ดลับการสร้างฉากเปิดนิยายแฟนตาซีที่น่าตื่นตา สู่นักเขียนรุ่นน้อง
17 ความคิดเห็น
รอตอนหน้า
สวัสดีค่ะพี่อตินและพี่บก. ปุ้ย
คีตาสีเงินจากเรื่อง My Futuristic Beloved ค่ะ ก่อนอื่นต้องขอบคุณมากนะคะสำหรับคำวิจารณ์ในเรื่องของการเขียนเรื่องย่อ XD จะรีบนำกลับไปแก้โดยด่วยเลยค่ะ...
จะว่าไป ขอแอบถามหน่อยนะคะ ถ้าสมมุตว่าน้ำผึ้งรัยเรื่องจากอดีตมาจนถึงอนาคต ควรเขียนกำกับเวลาไว้ให้ชัดเจนใช่ไหมคะ
ขอบคุณมากค่ะ
นี้เราลืมเขียนชื่อเรื่องไปจริงๆ เราะเนี่ย! 0[]0! สงสัยสับสนกับนามปากกาแน่เลย เพราะ ชื่อเรื่องกับนามปากกามันชื่อเดียวกัน (นามปากกา Write_fantasia / ชื่อเรื่อง Writ fantasia ผู้ใช้เฝืองสีทองแห่งโชคชะตา) ต้องขอโทษเป็นอย่างสูงเลยนะค่ะ! >
ขอบคุณมากครับ
และผมก็เป็น 1 ในคนที่ลืมส่งนามปากกาไปให้แฮะ เหอๆ
เทียนหลง จาก Collapse Gang Online เองครับ
รอตอนหน้า ท่านกัลฐิดา หนูรออยู่ค่ะ ><
ขอบคุณคุณตินและพี่บก.ปุ้ยมากๆค่ะ
ขอบคุณมากๆ เลยคร๊าาาาา คอลัมน์นี้สุดยอดไปเลยค่ะ ^______^
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับคำแนะนำ
จะนำคำแนะนำไปปรับปรุงแก้ไข
ขอบคุณที่จัดทำโครงการดีๆแบบนี้ขึ้นมา
เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆทุกคนนะคะ
อยากจะเข้ารักษาด้วยคน ทำยังไงดีค่ะ T^T....
ถ้าจะขอคำปรึกษาด้วย จะติดต่อได้ที่ไหนคะ