4 วิธีพูดที่วัยรุ่น "ไม่ชอบให้ถาม" ยามเสียใจ

               ตามปกติวัยรุ่นจะมีอาการต่อต้านตามวัยอยู่แล้ว คำพูดธรรมดาที่อาจไม่ได้มีนัยอะไร ก็อาจทำให้วัยรุ่นคิดไปไกลได้ค่ะ เพราะฉะนั้นมาดูกันเลยค่ะ คำพูดแบบไหนที่อาจทำให้วัยรุ่นไม่ชอบใจ จุดอารมณ์ทุกข์ใจกันไปใหญ่ค่ะ

1. ยกสุภาษิตหรือใช้สำบัดสำนวนมาสอน

"ลูกรู้ไหม..."

           

            คุณพ่ออาจจะอยู่ในยุคลงเรือพายเขียนเพลงยาวเกี้ยวสาว ถนัดใช้ภาษาสวยงามในการพูดจา หรือถนัดใช้สำนวนเพื่อหลีกเลี่ยงการพูดจาที่เกี่ยวพันกับอารมณ์ความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา แต่ลูกวัยรุ่นไม่ชอบสำนวนอะไรในเวลาเศร้าเสียใจทั้งนั้น  กว่าพ่อจะพูดจบ ลูกจะรำคาญ และพาลไม่เข้าใจว่าพ่อกำลังพูดอะไร ไม่ได้เข้าใจอารมณ์ของเค้าเลยก็ได้ค่ะ

2. พูดโดยยกตัวเองเป็นตัวอย่าง

"ดูพ่อเป็นตัวอย่างสิ /สมัยแม่นะ..."

             แน่นอนว่าเรื่องบางอย่างเปรียบเทียบกันตามยุคสมัยไม่ได้ และที่สำคัญเรื่องเปรียบเทียบสำหรับวัยรุ่นแล้วค่อนข้างเจ็บเสมอนะคะ เพราะการเปรียบเทียบคือการตราหน้าว่า "เรายังไม่ดีพอ" ทั้งที่จริงแล้ว ดีของแต่ละคนก็ต่างๆ กันไปค่ะ ดังนั้น การดูอย่างพ่อ ดูอย่างแม่ หรือดูอย่างใครๆ จึงไม่ใช่วิธีการให้กำลังใจที่ดีนักในสถานการณ์แบบนี้ค่ะ

3. อธิบายเหตุผลด้วยข้อเท็จจริงต่างๆ นานา 

"ลูกก็เข้าใจอยู่แล้วนี่ว่า..."

                 ถ้าลูกที่เพิ่งแข่งแพ้มาเจอพ่อพูดแบบนี้ ร้อยทั้งร้อยยิ่งไม่พอใจคำพูดของพ่อหนักไปกว่าเดิม ไม่ใช่ว่าพ่อพูดผิด แต่เพราะกลับไปตอกย้ำความพ่ายแพ้ของลูกโดยไม่รู้ตัว และที่สำคัญไม่ใช่ว่าลูกไม่รู้ตัว ว่าน่าจะแพ้เพราะอะไร แต่ถ้าฟังสำนวนพ่อแล้วตีความผิดไป เขาก็จะพาลคิดไปว่าพ่อกำลังซ้ำเติม และหาว่าตัวเค้าทำผิดแต่ต้นแล้ว ซึ่งจริงๆ ข้อเท็จจริงเหล่านี้ จริงๆ ลูกวัยรุ่นก็รู้ตัวอยู่แล้วค่ะ (หรืออย่างน้อยก็รู้หลังจากทำใจได้) ไม่ต้องพูดย้ำตอนที่เพิ่งเสียใจก็ได้

4. การพูดแบบลดความสำคัญของเหตุการณ์

"โถ...เรื่องแค่นี้เอง"

     

            ต่อให้ลูกฟังแล้วรู้สึกว่าพ่อมองโลกแง่ดี แถมยังไม่ว่าที่ตัวเองแพ้ด้วย แต่ในความเป็นจริง ต่อให้มีคนแข่งถึง 1000 แล้ว แล้วต้องหนึ่งใน 999 คนที่แพ้ ไม่ว่าใครก็รู้สึกว่าแพ้ ไม่มีแพ้มากหรือแพ้น้อยหรอกค่ะ ไม่ใช่โรคภัยไข้เจ็บเล็กน้อย แค่พักผ่อนก็หายเสียหน่อยใช่ไหมคะ

               พูด 4 แบบนี้มักยิ่งทำให้คนฟังเสียใจมากขึ้นจริงๆ ค่ะ แต่ก็ขึ้นอยู่กับเรื่องของวัยรุ่นด้วย ถ้าเป็นเรื่องใหญ่และสำคัญสำหรับเขา    4 แบบนี้ไม่ควรพูดเพื่อปลอบใจเด็ดขาด แต่หากเป็นเรื่องไม่ใหญ่ หรือเป็นวัยรุ่นที่ภูมิคุัมกันเรื่องการยอมรับความผิดหวังได้ดี บางคำพูดก็อาจช่วยให้กำลังใจได้จริง แต่ไม่ว่าอย่างไร เราก็ไม่อาจหยั่งรู้แน่ใจว่าเรื่องไหนที่วัยรุ่นเสียใจมาก เรื่องไหนวัยรุ่นเสียใจน้อยได้จริงใช่ไหมคะ ถ้าได้ระมัดระวังไว้ย่อมดีที่สุดค่ะ

                ผู้ใหญ่พูดด้วยความหวังดี วัยรุ่นโปรดเข้าใจ ส่วนวัยรุ่นอารมณ์ผันแปรได้ง่าย ผู้ใหญ่รู้หัวใจวัยรุ่นก็ยิ่งดีค่ะ เรื่องนี้เป็นจริงที่สุด...ถูกไหมคะ ชาว Dek-D ทุกคน