อยากซิ่ว แต่กลัวการซิ่วค่ะ ช่วยด้วย T-T
สวัสดีค่ะ เราเรียนอยู่สถาปัตย์กำลังจะขึ้นปี2ค่ะ ในหัวตอนนี้คิดอยากจะซิ่วมากค่ะ แต่ว่าไม่กล้าซิ่วเพราะ 1.กลัวตัวเองจะสอบไม่ติดแล้วไม่มีที่เรียน 2.ไม่กล้าซิ่วเพราะพ่อกับแม่เสียดายเวลาที่อุตส่าเรียนมาได้ตั้ง1ปี เราก็เสียดายเหมือนกันค่ะ
ที่เราเข้าคณะนี้เพราะว่าเราเรียนวิทคณิต ละเราชอบวาดรูปค่ะ ตอนแรกอยากเข้าจิตกรรมมากๆ เราชอบวาดภาพ แต่พ่อกับแม่บอกว่ามันหางานยากค่ะ เลยเปลี่ยนมาเรียนถาปัต ตอนติวก็รู้สึกชอบนะคะที่ได้ทำงานสีน้ำ วาดดินสอ แต่พอเข้ามาเรียนจริงๆ เหมือนโลกอีกใบเลยค่ะ เราไม่ได้เรียนอะไรเหมือนตอนที่ติวมาเลย ทุกคนเริ่มใหม่หมด
เราอยากให้ลองอ่านเหตุผลที่เราอยากซิ่วนะคะ ยาวหน่อย TT คือว่าเราเรียนสถาปัตผ่านมาปีนึงแล้ว เราคิดมาเสมอเลยว่า เราชอบคณะนี้จริงๆป่าววะ คือเราคิดตลอดเวลาที่เรียนเลย ถึงแม้ว่าเกรดเราจะออกมาดี แต่เราไม่ได้รู้สึกมีความสุขกับตอนที่ทำเท่าไหร่ เวลาทำเจค เรามีความสุขแค่ตอนตัดโมค่ะ ชอบตัดโมมากๆ แต่กว่ามันจะออกมาเป็นโมได้ คือเราต้องเขียนแบบซ้ำๆ ตรวจซ้ำๆ เช้าตื่นมาก็แบบ ต้องทำอันนี้ส่งอีกแล้วหรอ เขียนอันนี้อีกแล้วหรอ?? รู้สึกไม่ชอบโมเม้นนั้นมากๆ ละยิ่งเวลาเราออกแบบเราปวดหัวมากๆ มันคิดเยอะจนบางทีคิดไม่ออกก็ส่งๆอันเดิมไป ละพอยิ่งเรียนออนไลน์ ก็ยิ่งรู้สึกถึงความปสด เราไม่เคยเลคเชอร์เลยเพราะหามรุ่มหามค่ำทำงาน พอเรียนเช้าก็เปิดซูมแล้วนอน เรียนก็ไม่รู้เรื่อง ไม่ได้อะไร ต้องถามเพื่อนเอา รู้สึกว่าตอนนั้นสุขภาพทั้งกายและจิตเสียมากๆๆๆๆค่ะ
เรื่องสุขภาพกายคือ เราทำงานตั้งแต่เลิกเรียนลากยาวจนถึงตี4 แล้วนอนกลางวันตื่น5โมงมาทำงานอีก วนลูปมาเดือนนึงเต็มๆ จนเรารู้สึกว่าร่างกายมันไม่ไหวแล้ว วันนึงเขียนแบบอยู่ที่สตูอยู่ดีๆก็ต้องให้เพื่อนหามขึ้นมอไซมาส่งที่หอเพราะอยู่ๆก็มึนหัวแล้วอ้วก นอนไปสองชม.พอรู้สึกว่าโอเคก็อาบน้ำมาทำงานต่อ แทบไม่ได้พักเลย เหมือนจะตายเอา
TW suicide / ซึมเศร้า
เรื่องสุขภาพจิตอีกค่ะ อันนี้เรารู้สึกว่าน่าเป็นห่วงที่สุดเลย คือว่าเราสังเกตตัวเองมาสักพักแล้วค่ะ(รวมถึงอาการที่เราแสดงออกแต่เราไม่รู้ด้วย เพื่อนกับครอบครัวทักค่ะถึงได้รู้) เรามีปัญหาหลายอย่างรุมเร้าตอนเรียน ทั้งทะเลาะกับเพื่อน ปัญหาเรื่องงาน เรื่องเงิน เรื่องสุขภาพอีก เยอะแยะไปหมด ทำให้เรารู้สึกว่าไม่อยากอยู่บนโลก อยากนอนหลับไปแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีก อยากหลับแบบไม่ต้องตื่นมาส่งงานอีกแล้ว ไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ว เราคิดแบบนี้ตลอดเวลาที่เรียนเลยค่ะ เราเขียนบันทึกลงสมุดตลอดว่าวันนี้เป็นอะไร เคยทำร้ายตัวเอง ข่วนแขนตัวเองจนขึ้นรอยแดงทั้งแขนเพราะเครียด (ไม่ถึงขั้นจะฆ่าตัวตายค่ะ เราคิดอยากตายแต่ไม่ได้อยากตายจริงๆ งงมั้ยคะ) เราเครียดมากๆๆๆๆๆจนไข้ขึ้น นอนให้หายแล้วลุกไปทำงานต่องี้ เราเป็นคนที่คิดมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พอเจอปัญหาเข้าก็จมอยู่กับความคิดตัวเอง มีอาการนอนไม่หลับ ละก็จะชอบคิดว่าตัวเองไม่เหลือใคร ไม่มีใครอยู่กับเราเลย คิดมาตลอดเลยค่ะ อยู่ในหัวตลอด หนักสุดคือฝันเรื่องอะไรที่น่ากลัวมากๆ(ขอไม่เล่านะคะมันtriggerมาก) แล้วพอตื่นมาจิตตกไปทั้งวันเลยค่ะ เราไม่เคยไปหาหมอเลย เนื่องด้วยสถานการณ์โควิด ทำให้รพแถวบ้านไม่รับคนไข้นอกเลยค่ะ เคยปรึกษาทางออนไลน์แล้วแต่ก็รู้สึกว่ามันไม่พอค่ะ อยากเจอหมอมากๆๆๆ ตอนนี้ทำได้แค่รอค่ะY-Y
หลังจากเรียนจบปี1 เรากลับมาอยู่บ้าน ก็รู้สึกว่าโอเคมากขึ้น เราเริ่มคิดแล้วว่าจะซิ่วตั้งแต่จบเทอมมา แต่เรามาบอกแม่ตอนที่อีกสองอาทิตจะเปิดเทอมซึ่งมันช้ามากๆแล้ว แม่เราก็กลัวว่าเราจะเป็นซึมเศร้า แต่เค้าก็อยากให้เราลองสู้ก่อน เพราะพ่อกับแม่เสียดายเวลาที่เราติวเข้ามา เรียนมาได้ตั้งปีนึงแล้วไรงี้ค่ะ
ปรึกษาใครเขาก็บอกว่าให้ลองจัดเวลาดู แต่เรารู้สึกว่ามันยากมากๆในการจัด เพราะเดี๋ยวก็มีนั้นนี่แทรกเข้ามา เลยเคยเขียนแพลนเนอร์แล้วสุดท้ายก็พังเพราะงานมันเยอะจริงๆ เราก็ไม่รู้จะทำไงละค่ะ ตอนนี้เราลงทะเบียนเรียนไปแล้ว กะว่าจะลองดูอีกซักเทอมเผื่อจะดีขึ้นบ้าง แต่ก็ไม่มีแรงจูงใจจะให้เรียนอีกแล้วอะค่ะ มันเหนื่อย พอคิดว่าอีกไม่กี่วันจะเปิดเทอมแล้วก็รู้สึกเหนื่อย ไม่อยากเปิดเทอม ไม่อยากเรียนเลย ที่ผ่านมาเหมือนเราโกหกตัวเองว่าเราชอบอ่ะค่ะ
เราถึงคิดจะซิ่วค่ะ แต่ก็กลัวว่าซิ่วไปจะสอบติดมั้ย ตอนนี้มันเหลือแค่8เดือนจะสอบแล้ว เราก็กลัวไม่ทัน dek65เหมือนกัน เราจะสอบเข้าอักษรเอกภาษาเกาหลี ม.ศิลปากรค่ะ หรือว่าหาทุนไปเรียนตปท.เลย ไปทางด้านภาษาเลยค่ะ เพราะเราชอบอยู่แล้วด้วย
เลยอยากถามทุกๆคนว่า
#ตอนตัดสินใจซิ่ว มีการรับมือกับตัวเองยังไงบ้างคะ แล้วเตรียมตัวยังไงบ้าง
#เวลาเท่านี้(8เดือน) พอจะสอบติดอักษรมั้ยคะ
#เราติดรอบพอตค่ะ เลยไม่ได้สอบgat pat หรืออะไรของสทศเลยสักอย่าง(เพราะความมั่นใจเกินของตัวเอง) มีแต่โอเนตที่ผ่านครึ่งแค่วิชาภาษาไทย แบบนี้ควรซิ่วอยู่มั้ยคะ TT
#ระหว่างซิ่วกับดรอป เราควรเลือกอันไหนมากกว่าคะ
ปล. ขอบคุณที่ทุกคนอ่านจนจบนะคะ สามารถแนะนำได้เลยนะคะ TT
ปลล. เราเคยเขียนกระทู้แนวๆนี้ไปแล้วค่ะ แต่ว่ายังไม่ได้คำตอบที่ช่วยในการตัดสินใจ เลยขอตั้งใหม่นะคะ อยากอธิบายเพิ่มด้วย
4 ความคิดเห็น
ถ้าจะซิ่วก็ซิ่ว ไม่ต้องเสียดายเวลาปีนึงค่ะ ปีเดียวไม่ทำให้เกิดความแตกต่างตอนเรียนจบค่ะ จบไปทำงาน มันแวบเดียว เหมือนมีโควิด ชีวิตผ่านไปปีนึง โดยที่แต่ละคนไม่มีความต่างกับปีก่อน นอกจากมีปัญหาเหมือนกัน ซึ่งเป็นปัญหาคาราคาซัง ทุกคนมีปัญหาจนรู้สึกว่ามันไม่เคยต่าง เมื่อมันผ่านไปแล้ว
ดังนั้น ไม่ว่าจะเลือกซิ่ว หรือ ดรอป ผลมันอาจจะไม่ต่างกันเลย อยู่ที่ว่าคุณสะดวกแบบไหน ถ้าเริ่มทำวันนี้ คุณก็ได้เริ่มอ่านเพื่อสอบใหม่ตั้งแต่วันนี้อยู่ดี สอบอักษรง่ายกว่าถาปัตอีก (ในแง่การสอบ) พอร์ตก็ไม่ต้องเตรียม อ่านหนังสืออย่างเดียว คุณจะเข้าอักษร ศิลปากร นี่ว่าส่วนตัว ถ้าเดิมไม่ใช่คนเรียนแย่นัก ไม่ใช่คนคร้านเรียน วางแผนตั้งใจ เวลาถมเถ แปดเดือนอะ
ไม่ต้องกลัวค่ะหนูพี่ก็ซิ่วมาแล้ว ซิ่วไปสอบแพทย์ แต่สุดท้ายเพิ่งรู้ตัวว่าไม่ได้อยากเป็นหมอสักนิด กลับไปอยู่ไอทีเหมือนเดิม ปัจจุบันเป็นmobile developerค่ะ
ไม่ต้องเสียดายเวลา
ดีกว่าจะทนใช้ชีวิตอยู่แบบนั้นตลอดชีวิต
ถ้าทำงานแล้วก็เหมือนกัน ไม่ดีก็ออกค่ะ
ไม่ต้องกลัว
ก่อนอื่นเลยยย เรายินดีด้วยนะคะที่คุณค้นพบสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำหรือคณะที่ชอบ เราคิดว่าแค่ปีเดียวแลกกับปีที่เหลือที่ต้องทนเรียนกับสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบมันคุ้มค่ามากเลยนะคะ ทั้งในแง่ของเงินและสุขภาพจิต (ทุกวันนี้เราเรียนคณะที่ตัวเองไม่ชอบค่ะ ทรมานมากแต่ซิ่วไม่ได้ค่ะ มีแต่ต้องทนต่อไป) ส่วนเรื่องเวลา 8 เดือนที่เหลือ เราว่าถ้าคุณตั้งใจจริงๆ วางแผนการอ่าน เราว่าทันนะคะ และเรื่องสุดท้ายคือซิ่วกับดรอปเลือกอันไหนดี เรามองว่า ถ้าคุณซิ่วแล้วคุณตั้งใจจริงคือดีมากเลยนะคะ มันหมายถึงคุณมีโอกาสไปคว้าสิ่งที่คุณต้องการ แต่การดรอปคือพักการเรียนไว้ก่อน แต่ในท้ายที่สุดแล้วคุณก็ต้องกลับมาเรียนสถาปัตอยู่ดี เราว่าถ้าคุณมีโอกาส คุณควรเลือกสิ่งที่ทำให้คุณมีความสุขนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ค่ะ
จริงๆเราอยากบอกว่าเราก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะชอบอักษรมั้ย รู้แค่ว่าเรียนเกาหลีละมีความสุขดีค่ะ กลัวว่าพอเข้าไปเรียนอักษรจริงๆแล้วก็จะไม่ชอบอีก ฮือ แต่ยังไงก็จะพยายามดูนะคะ ขอบคุณมากๆค่า TT
เราเองก็อยากซิ่วเหมือนกันค่ะ แต่ก็กลัวว่าถ้าซิ่วไปแล้วจะเรียนไหวมั้ย แล้วคณะที่เราเลือกเนี่ย เราชอบจริงๆมั้ย;-; ตอนนี้เราเรียนบริหารอยู่ปี2ค่ะ ทุกวันนี้เราเรียนแล้วรู้สึกไม่มีความสุขและรู้สึกเหนื่อยมาก เหมือนเจ้าของกระทู้เลยค่ะ สอบเสร็จ เกรดออกมาก็ดีอยู่ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดีใจที่เกรดออกมาดีน่ะค่ะ เรารู้สึกเฉยๆมาก แล้วบางทีเราก็รู้สึกท้อกับตัวเองที่ไม่เก่งวิชาไหนเลย เหมือนเรียนให้ผ่านๆไป ไม่ได้รู้สึกว่าสิ่งที่เรียนอยู่มันน่าสนใจ เรากังวลและอึดอัดมากเลยค่ะที่ตัวเราเองลังเลที่จะซิ่วหรือไม่ซิ่ว
ตอนนี้เจ้าของกระทู้ได้ซิ่วหรือยังคะ รบกวนอัพเดทเพิ่มเติมให้หน่อยค่ะ
ถ้าเป็นไปได้ขอติดต่อหลังไมค์ไปได้ด้วยมั้ยคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ;—;
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?