เล่าประสบการณ์ความรัก
ตั้งกระทู้ใหม่
.
วันนี้ผมจะขอมาเล่าเรื่องประสบการณ์ความรัก ซึ่งก็ขอบอกไว้ก่อนว่ามันยาวพอสมควร เเละผมก็อยากจะเเชร์ประสบการณ์เรื่องนี้สักหน่อย ภายในเนื้อหาอาจมีความเมาหรือเนื้อเรื่องที่อาจฟังเกินความจริง(เเต่มันเกิดขึ้นจริงๆกับตัวเรา ผมขอใช้คำว่านางนะครับเพราะผมใช้คำนี้จอนนึกถึงนางบ่อยๆ)
.
เข้าเรื่องกันเลยครับ คือว่าผมรู้จักกับผู้หญิงคนนึงซึ่งรู้จักกันมาตั้งเเต่อนุบาลเเล้วละ เเต่จริงๆผมจำไม่ได้หรอกนะว่ารู้จักกับนางตอนไหน จนมาเจอนางอีกครั้งตอน ป4 ละที่ได้รู้คุยกันมากขึ้นเเล้วนางก็มาเล่าว่า เราน่ารักตอนเป็นเด็กอนุบาลประมาณนั้นเเล้วก็ยิ้มบวกหัวเราะ ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรละครับ เพราะตอนนั้นผมอยู่ ป4 ยอมรับว่าขี้เกียจหลายๆเรื่องมากๆ(โดยเฉพาะส่งงาน55555) เเต่เรื่องเกิดอาการที่เรียกว่ารักครั้งเเรกจริงๆจำไม่ผิดมันเกิดตอนหลังจากจบ ป4-6 เเล้วไปต่อ ม1 ซึ่งก็ได้เจอกับนางอีก เเต่นางอยู่ห้องคิงผมอยู่ห้อง4หรือรองคิง ซึ่งก้เรียนคนละอาคารเลย ซึ่งก็อยู่ห่างกันพอสมควรเเต่ก็ได้เจอหน้าเจอตากันบ้างประเด็นเรื่องนี้มันเริ่มตอน ม1 ตอนได้เจอกับนางอีกครั้งโดยที่เพื่อนผมตอนอยู่ ม1 ตอนนั้นพอดีมันรู้จักนางเเต่อยู่คนละห้องกับนางสำหรับ ม1 ที่ผมหลงรักไป ทีนี้มันชวนนางเเละผมมาคุยเล่นกันที่หน้าอาคารเรียนของผม ซึ่งก็มีกันอยู่สามคนนั้งคุยกันเล่นๆไป ผมก็ได้ยอกล้อเล่นกับนางพอสมควร ซึ่งบอกตามตรงนางกวน#ีนเเต่ก็น่ารักนะ(นางเป็นสาวYด้วย555) ซึ่งผมก็กวน#ีนเช่นกันเเต่จะกวนกว่านี้ถ้ารู้จักกันเเบบสนิท ทีนี้หลังจากหมดวันนั้นผมก็กลับไปที่บ้านปกติ นั้งทำงานอะไรต่างๆเเต่จู่ๆก็ไปนึงถึงหน้านางตอนยิ้มหรือหัวเราะด้วยกัน ทั้งๆที่กำลังโฟกัสกับงาน จนเหมอไปสักพักใหญ่ๆจนเกือบลืมทำการบ้าน ตอนนั้นก็บอกตรงๆว่ารู้จักคำว่ารักเเต่ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าความรักนั้นมันรู้ศึกยังไงหรือเเบบไหน คือจะบอกว่าเเบบคนรักกันที่ไม่ใช่เเบบว่ารักเเบบพ่อเเม่ประมาณนั้นละ ซึ่งวันต่อมาผมเดินกำลังจะเข้าห้องเรียนเเล้วเจอเธอเดินผ่านมาพอดี เเล้วนางยกมือทักทาย ส่วนผมก็ทักทายเเต่หลบตาเเละตัวสั่นหน่อยๆ เเล้วก็เดินผ่านนางไปโดยไม่หันหลังมองเพราะว่าเขินหลักพอสมควร เเละวันเวลาผ่านไปประมาณ 1 ปีกว่าๆ ผมก็โดนจับให้ไปเรียนพิเศษเเล้วทีนี้คือ...นางก็เรียนอยู่ที่เดียวกับที่พ่อเเม่ผมจับให้พอดีอีก(นึกใจว่าล้อกันเล่นใช่ไหมเนี้ย) ซึ่งวันเเรกบอกเลยว่า ก็ได้เจอนางเเละก้ทักทายกันซึ่งตอนที่นางกำลังวาดรูปอยู่หน้าห้องเรียนพิเศษ ผมก็ไม่ได้คุยไรมากเพราะมันเขินจนเเทบจะเก็บอาการไม่ไหว เลยรีีบเข้าห้องเรียนเเล้วหาที่นั้งสงบจิตใจเเละก็ไม่กล้าไปนั้งใกล้นางด้วย ซึ่งถามว่าเรียนรู้เรื่องไหมในวันเเรก บอกเลยว่าไม่เลยคือส่วนตัวชอบศึกษาอะไรเองเงียบๆมากกว่าเพราะมันสงบดี ซึ่งบอกเลยว่าปวดหัวมากกับที่นั้นจนต้องบอกเรื่องนี้กับพ่อเเม่ เพราะว่าไม่ไหวจริงๆเเต่นั้นก็หมายถึงผมก็จะไม่ได้เจอนางด้วย เเต่ตอนนั้นผมก็สนเเต่เรื่องเรียนสะมากกว่าละนะ สุดท้ายเลยออกมาก้ได้เจอนางเเค่วันเรียนจาก รร เท่านั้นจนมาถึงวันนึงผมนั้งเล่นอยู่เพราะกำลังรอพี่มารับกลับบ้านอยู่ เเละนางก็เดินมาเจอผมพอดีเเละเห็นผมนั้งอยู่คนเดียว นางเลยมานั้งด้วยเเละคุยกันพักใหญ่เเละสุดท้ายนางก็ขอเฟสผมครับ บอกตรงๆว่าเกือบเก็บอาการไม่ทันผมก็ให้นางไป เเละไม่นานนางก็ออกไปเพราะพ่อมารับ ส่วนผมนั้งตัวเเห้งต่อไปประมาณ10-15 นาที หลังจากที่มีเฟสเเล้วเราก็ได้คุยกันสะดวกขึ้นเเละคุยมากขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนั้นวันเกิดนางผมเลยเเอบซื้อ น่าจะเป็นกระปุกออมสินอะไรนี้เเหละผมจำไม่ได้จำได้เเม่นเเค่ว่าสีชมพู ก็ให้เป็นของขวัญซึ่งเป็นวันที่ผมรู้ศึกมีความสุขมากๆซึ่งมันก็สุขเเบบชนิดที่ว่าผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกันนะ เเต่หลังจากนั้นไม่นานผมก็ตัดสินใจว่าจะบอกว่าความรู้ศึกของผม ซึ่งผมก็บอกไปทางเฟสตอนนั้นก็ตัวสั่นมากเเละตื่นเต้นสุดๆ เเต่ผลนั้น..มันเเย่มากเลยละ เพราะหลังจากนั้นนางก็ปิดเฟสหายไป ซึ่งผมก็งงมากๆจนมาถึงวันที่ได้เข้า รร ผมได้เจอนางอีกครั้งเเต่...คือสายตานางมันบอกเลยว่าไม่อยากยุ่งหรือคุยด้วย ซึ่ง..เป็นเเบบนี้ไปจนจบ ม2 เเต่ถึงอย่างนั้นผมก็เเอบมองนางอยู่ถึงบางครั้งผมจะเจอนางเเบบจังๆก็ตามผมก็จะรีบเดินหรือหลบเพราะสภาพตอนนั้นนางไม่อยากคุยเเบบเห็นได้ชัด จนผมได้มาคุยกับนางอีกครั้งในตอนที่นางดูโอเคเเล้วซึ่งก็ดูจะเป็นปกติเเล้ว เเต่ผมก็ไม่กล้าสู้หน้านางเท่าไหรเพราะเหตุการที่ผมบอกไปก่อนหน้านี้ ซึ่งผมก็ยังงงกับมันอยู่ดี ก็ใช่ที่ผมบอกรักนางเเละความรู้ศึกที่เเท้จริงไป เเต่หลังจากนั้นนางเหมือนเกลียดผมไปนานเลย ซึ่งโอกาสที่ผมจะขอโทษผมก็ไม่ได้ขอโทษจนมาถึงปัจจุบัน(ตอนนี้ที่เขียนอยู่ก็ยังเช่นกัน) ส่วนเรื่องที่ได้มาคุยกันอีกตอนจบ ม2 ผมก็ไม่กล้าเล่ากลับไปตอนนั้นเเล้วบอกขอโทษ เพราะก็กลัวว่านางจะไม่อยากฟังหรือคิดถึงมันอีก เเละข้ามมาตอนวันปัจฉิม เลยซึ่งก็เป็นช่วงเวลาที่ผมได้เจอนางอีกครั้ง ซึ่งตอนนั้นกำลังถ่ายรูปหมูเเต่ละห้องเก็บเป็นที่ละลึกกันอยู่ ตอนนั้นผมก็เเอบเอามือถือถ่ายรูปนางมาด้วย ตอนถ่ายผมก็รีบถ่ายเเละรีบเก็บทันทีตอนนั้นผมก็ไม่ได้สักเกตุอะไร จนมาเปิดดูรูปที่บ้านเเล้วทีนี่คือ จะว่าบังเอิญหรือนางจงใจดี คือนางหันหน้ามาทางกล้องผมเเบบชัดเจนมาก เเต่ผมก็จำได้ว่าตอนนั้นก็ไม่มีใครอยู่หลังผมเเน่นอน เเละกล้องที่กำลังถ่ายรูปหมู่อยู่ก็อยู่อีกมุมนึง มันทำเอาผมตกใจมากจนคิดเเต่เรื่องนั้นทั้งคืน จนผมเริ่มสับสับอย่างมากว่าสรุปจริงๆเธอคิดยังไงกับผมกันเเน่ หรือเเค่ต้องการเล่นกับจิตใจของผมเเค่นั้น ผมยังคงหาคำตอบไม่ได้ผมก็ยังหวังเสมอ ว่าจะได้เจอกับนางอีกครั้งนึงเพราะผมยังมีหลายเรื่อง ที่อยากจะเคลียร์ให้หมดอย่างน้อยก็อยากรู้ว่านางคิดยังไงกับผมกันเเน่..
ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะครับ ยาวกว่าที่ผมคิดไว้พอสมควรเเต่ก็ตามนั้นละครับ นี้เป็นเรื่องจริงของผมที่อยากมาเล่าให้ฟังกัน เเต่ก็ไม่ใช่ทุกส่วนที่ผมจะเล่าให้หมดหรอกนะครับ เพราะบางส่วนก็ไม่สามารถเล่าได้จริงๆเพราะมันเป็นความลับส่วนตัวของผมมากๆเเละไม่พร้อมที่จะเปิดเผย ยังไงก็ขอขอบคุณที่มาอ่านกันนะครับ ใครมีอะไรอยากเล่าหรือเเชร์ก็บอกเขียนได้เลยนะครับ ถ้ามีคำผิดหรือเขียนเเล้วงงๆยังไงก็ขออภัยด้วยนะครับ เพราะผมก็จำได้ไม่หมดทุกรายละเอียดจริงๆ
Fertear
13 พ.ย. 60 เวลา 23:16 น.
577
views
แสดงความคิดเห็น