(บ่นระบาย) ความพยายามที่ไร้ความหมายของเรา

เราก็ไม่สวยนะ เรารู้เพราะเพื่อนเราสวยๆทั้งนั้น เดินไปกับเพื่อนไม่มีใครชมเลย โดนเมินตลอด เราอ่านแล้วคิดว่าปัญหาที่เรารู้สึกไม่ใช่เธอไม่สวย แต่เพราะคุณครูหรือคนที่เธอหวังว่าจะยอมรับและชื่นชมเขาไม่ชื่นชมเธอเพราะไม่สวย อย่างน้อยเราก็ชื่นชมเธอนะที่เป็นคนมีความสามารถ ความกล้าในการทำงาน เป็นตัวแทนต่างๆได้ เราเองขนาดไม่สวยเรายังทำแบบนั้นไม่ได้เลย เราหัวช้าเรียนไม่ดีเท่าไหร่ เธออาจจะไม่ใช่ที่1สำหรับความงามนะ แต่เรื่องอื่นๆอีกมากมายที่คนเหล่านั้นก็สู้เธอไม่ได้ เธอเคยได้รับเลือกเป็นตัวแทนพูดพรีเซ้นด้วยนะแสดงว่ามีคนอีกมากเขาชื่นชมและยอมรับว่าเธอเก่ง บางเรื่องแค่สวยอย่างเดียวก็ทำไม่ได้

ความพยายามความมุมานะที่เธอทำมาเป็นของจริงนะ มีค่ามากเป็นทั้งประสบการณ์ทำให้เราเก่งขึ้น เพื่อนอาจจะไม่ได้ชมเพราะคิดว่าเธอเก่งอยู่แล้วเรื่องพวกนี้เธอทำได้ง่ายดาย แต่เวลาเหล่านั้นได้ผ่านไปแล้วคนที่ไม่มีความหมายกับเธออยู่ข้างหลัง

วันนี้เธอเข้ามหาลัยแล้ว เพื่อนๆในคณะดีกับเธอมั้ย ถ้าเธอคะแนนดีขยันตอบในห้องเรียนอาจารย์พอจะจำเธอได้บ้างรึป่าว จากวันนี้เธออาจจะลองใหม่ถ้าวันไหนเศร้าลองบอกเพื่อนนะว่าเธอต้องการคำปลอบใจ บางครั้งเพื่อนก็พร้อมจะอยู่ข้างเธออย่างนึกไม่ถึง

เราก็เคยเศร้าที่ไม่ได้การยอมรับแบบคนสวยๆ เรื่องแบบนี้ก็ยังมีเรื่อยๆ เราเลิกเป็นตัวเองไม่ได้แต่เป้าหมายของเราตอนนี้ก็คือแค่ได้คุยสนุกๆ เล่นมุกเรียนหนังสือกับเพื่อนไปวันๆ ไม่โดนอาจารด่าตอนตอบคำถามไม่ได้ เราก็โอเคแล้ว คนอื่นไม่ชมเราก็ชมตัวเอง ตอนที่เราทำดีขึ้นเรารู้ดีที่สุดเราจึงมั่นใจว่าชมตัวเองนี่ไม่ผิดแน่เราควรค่า  สวยแบบที่เราชอบเราสบายใจ ได้เท่าที่มันได้ เราเบื่อกับการวิ่งตามคนที่เขาไม่เห็นคุณค่าของเราจนเหนื่อย

สุดท้ายอยู่ที่เธอเลือกแล้ว

เป้าหมายวันนี้จริงๆของเธอคืออะไร สวยในสายตาคนอื่น? คำชมจและการยอมรับจากคนที่อคติ? ถ้าเธอสวยได้แบบที่ต้องการแต่สุดท้ายเขาเหล่านั้นก็ไม่ชมล่ะ เธอวางแผนไว้ยังไงต่อ ต้องทำจนเขาพอใจรึป่าว หรือหยุดแค่นั้น?

มันเป็นเรื่องจริงนะครับที่คนหน้าตาดีจะได้เปรียบกว่าไปซะหมด แต่ถ้าแค่อยากทำจมูกกับตาแสดงว่าคงไม่ขี้เหร่เท่าไหร่หรอก เพราะเอาจริงๆเห็นหลายคนไปทำมาก็ดูไม่/ด้แตกต่างจากเดิมสักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็ต้องเสริมจมูก ตัดกราม อะไรมากมายนั่นแหล่ะ อยากจะบอกว่า คนส่วนใหญ่ไม่ได้สวยเลย เขาก็มีชีวิตที่ดีกันได้นะ แนะนำว่าให้ออกกำลังกายดูแลรักษาหุ่น คุณก็จะเป็นคนที่บุคลิกดีได้แล้ว แค่นี้ก็ช่วยได้เยอะแล้ว

ของเราคงเป็นความฝืนที่ไร้ความฝันน่ะฮ่ะ เราไม่รู้ตัวเลยพรีเซ้นต์งานยืนสั่น พูดวกวนและงงๆ ทำอะไรก็สะเพร่า คิดเลขก็ผิดบ่อย วิเคราะห์โจทย์ก็มั่วไม่รู้ว่าอยากทำอะไรเลย 555ตอนนี้ก็ฝืนอ่านหนังสือไปงั้นๆคิดว่าจะเข้าวิศวะไม่รู้สาขาไรดีมีแต่คนบอกวิศวะดู เราคิดจะเข้าคณะวิทย์แต่บอกกับตัวเองว่าจะไม่สอบpat2 + งานที่จบมาก็ไม่อยากทำไรเลยที่เกี่ยวกับคณะนั้น+กลังทำงานแล้วล่ม

ของคุณต้องการคนส่วนน้อยน่ะที่จะมองคนที่ความสามารถไม่ใช่หน้าตา เราเป็นคนส่วนน้อยในหลายๆอย่าง(อาจจะเป็นส่วนเท่าๆกันแต่อีกสวนมันมีคนสนใจและอำนาจมากกว่าไม่ก็อีกส่วนไม่รวมตัวกันมากเลยมองเป็นส่วนน้อย)แต่ก็บางอย่างก็ได้แต่ต้องทำตามบ้างถูกมองแปลกแยกบ้าง ต้องลองแบบพี่เอกดูปิดหน้าเล่นเกมส์ อย่างเรื่องเคโรโระก็คงเป็นคุณมุทสึมิ คนเรามีสเน่ห์จากการพูดน่ะ