เหคุผลที่แต่งนิยายเรื่องแรกของคุณคืออะไร?
สวัสดีอีกครั้งค่ะทุกท่าน คงมีบางคนที่จำข้าน้อยได้และจำไม่ได้
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น วันนี้ข้าน้อยเกิดนึกคึก? อยากตั้งกระทู้ขึ้นมากะทันหันหลังจากไปจ่ายตังค์ค่าเน็ต(โดนทวงจนต้องให้ท่านพ่อไปจ่าย)
เอาล่ะ พล่ามมากเกินไปแล้ว กระทู้นี้ข้าน้อยอยากให้ทุกท่านฟื้นความทรงจำของตัวเองว่า
‘เหตุผลใด ที่ทำให้ทุกท่านอยากแต่งนิยาย’
และ
‘ปัจจุบันยังเก็บสมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรกไว้รึเปล่า’
สำหรับข้าน้อย เหตุผลที่อยากแต่งนิยายนั้น เพราะเป็นคนที่ชอบอ่านมาก พออ่านก็รู้สึกที่อยากเขียน นับว่าตอนนั้นเป็นคนที่ล่องลอย แต่ละวันไม่ทำอะไรนอกจากนั่งนอนเล่นและกิน(ดูไร้สาระซะจริง) ความฝันอะไรก็ไม่มี ใครถามว่าอยากเป็นอะไรก็ตอบส่งๆ ไป แต่พอได้เข้ามาเจอเว็บเด็กดีครั้งแรกและได้อ่านนิยายในเด็กดีสักพัก ก็ไปเจอนิยายเรื่องหนึ่งที่เป็นเหมือนแรงบันดาลใจของข้าน้อยทำให้ข้าน้อยอยากแต่งนิยาย(และก็พึ่งจะรู้ว่าในเด็กดีสามารถแต่งนิยายลงได้ ดูเราโง่มาก) ปัจจุบันสมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรกนั้นยังเก็บไว้อยู่ พอเอาออกมาอ่านอีกรอบก็รู้สึกว่า ตัวเองแต่งได้ ‘ห่วย’ มากในตอนนั้น
แล้วพวกท่านล่ะ ยังคงเก็บสมุดเล่มนั้นไว้รึเปล่า?
ป.ล. หากว่ามีคนตั้งกระทู้แบบนี้ไปแล้วก็ขออภัยเนื่องจากว่าข้อน้อยไม่รู้
52 ความคิดเห็น
‘เหตุผลใด ที่ทำให้ทุกท่านอยากแต่งนิยาย’
มีจินตนาการที่อยากบรรยายออกมา (สั้นไปนะ 5555)
‘ปัจจุบันยังเก็บสมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรกไว้รึเปล่า’
สงสัยโดนแม่เก็บลงขยะไปแล้วละ
มันตั้งสิบกว่าปีมาแล้วนะ T____T
‘เหตุผลใด ที่ทำให้ทุกท่านอยากแต่งนิยาย’
ตอนเด็กชอบดูเซเลอร์มูนค่ะ เลยเริ่มจากวาดภาพเรื่องราวตามจินตนาการประสาเด็ก ๆ ก่อน แต่วาดเท่าไหร่ก็ไม่สวยสักที เลยเปลี่ยนมาเขียนแทน ฮ่าๆๆ พอโตขึ้นมาอีกหน่อยบ้าดาราญี่ปุ่น เลยแต่งฟิคดาราญี่ปุ่น (ไม่วายนะ) ปัจจุบันบ้าการ์ตูน ก็แต่งฟิคการ์ตูนค่ะ (ไม่วายเช่นกัน)
‘ปัจจุบันยังเก็บสมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรกไว้รึเปล่า’
ยังเก็บไว้ค่ะ
จบ ง่ายๆ555555
เก็บไว้?
ไม่เก็บ เพราะ พอแต่งไปสองหน้า อาจารย์ก็ยกเลิกงาน
(แหงล่ะสิ มันวิชาวิทย์ไม่ใช่ไทย...)
แล้วมันก็มีแค่สองหน้า เลยถูกไฟล์อื่นๆ กลบหายไปเรียบร้อย.....
//อนาถแท้....
แอบเสียดายพล็อตแฮะ เป็นนิยายที่วางพล็อตไว้ดีที่สุดในชีวิตเลย...
เหตุผลที่แต่ง ก็เพราะอยากแต่ง อยากเขียนเรื่องราวที่อยู่ในหัวให้มันออกมาเป็นรูปเป็นร่าง
สมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรก...ฉีกทิ้งเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ กลัวคนอื่นมาอ่าน ก็เลยฉีกทิ้งเรียบร้อยไม่เหลืออะไรเลยแม้แต่น้อย เหลือแต่ข้อมูลในคอมพิวเตอร์ = w = ;;
ผมได้รับแรงบันดาลใจจากพี่น่ะครับ พอเห็นพี่แต่งแล้วอยากลองแต่งบ้าง ก็เลยลองแต่งซะเลย แต่งไปแต่งมารู้สึกสนุกจนติดลมเบยยย ><
เรื่องแรกเกิดเพราะเขียนการ์ตูนไม่สำเร็จ กว่าจะวาดเสร็จนานเกินทนไม่ไหว
เขียนนิยายไวกว่าเยอะ
ปัจจุบัน ทั้งการ์ตูนและนิยาย ยังอยู่ครบ เก็บซ่อนไว้อย่างดี
‘เหตุผลใด ที่ทำให้ทุกท่านอยากแต่งนิยาย’
สนองนี้ด
‘ปัจจุบันยังเก็บสมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรกไว้รึเปล่า’
ไม่ได้เก็บนิยายไว้ แต่เก็บพล็อตเอาไว้
‘เหตุผลใด ที่ทำให้ทุกท่านอยากแต่งนิยาย’
= เพ้อ (ปัจจุบันยังเศร้าใจกับช่วงเวลานั้นของชีวิตอยู่เลย)
‘ปัจจุบันยังเก็บสมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรกไว้รึเปล่า’
= มันอยู่ที่ไหนสักที่ในบ้าน ไม่รู้ตอนนี้อยู่ตรงไหน
‘เหตุผลใด ที่ทำให้ทุกท่านอยากแต่งนิยาย’
=> เพราะชอบส่วนตัว อยากให้เนื่อเรื่องดำเนินไปตามแบบที่เราต้องการ ก็เลยเป็นที่มาขอการนั่งแต่งนิยายตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
=> เก็บไว้ค่ะ เป็นนิยายเรื่องสั้น ฮ่าๆๆ (จดในสมุดของโรงเรียนนะ)
‘เหตุผลใด ที่ทำให้ทุกท่านอยากแต่งนิยาย’
ชอบอ่าน ชอบจินตนาการ แล้วพอเขียน ก็ชอบอีก
‘ปัจจุบันยังเก็บสมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรกไว้รึเปล่า’
คือว่า มันอยู่ในสภาพสุดทน และลืมว่าเอาไว้ไหน
แต่ที่แน่ๆ เก็บเอาไว้ในใจ ในเมมโมรี่ออฟฮาร์ท
อยากแต่งงง
ปัจจุบันก็... คิดว่าเก็บไว้นะ อยู่ในซอกหลืบไหนซักที่ในบ้านนั่นแหละ =='
‘เหตุผลใด ที่ทำให้ทุกท่านอยากแต่งนิยาย’
อ่านมาก ก็เลยอยากเขียนบ้างครับ ช่วงไหนคลั่งอะไรก็จะเขียนเกี่ยวกับสิ่งนั้น
‘ปัจจุบันยังเก็บสมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรกไว้รึเปล่า’
เรื่องแรกจริง ๆ เป็นเรื่องสั้น แต่งสมัยประถม พิมพ์ใส่กระดาษเรียบร้อย ปรากฎว่า...คนขอยืมอ่านไปมา สุดท้ายก็จำไม่ได้ว่าเก็บไว้ไหน ฮ่าๆๆ
ส่วนสมุดแต่งนิยายเรื่องแรก ยังเก็บไว้ครับ จดใส่สมุดโรงเรียน แต่ที่เก็บไว้และยังรู้สึกดีเวลาหยิบขึ้นมาอ่าน คือ ก่อนเรียนจบม.6 เพื่อนสนิทขอให้ผมวาดการ์ตูนเรื่องรักนี้ชั่วนิรันดร์ให้เพราะเพื่อนผมชอบซีรี่ย์เกาหลีเรื่องนี้มาก ผมเขียนจบก่อนวันปัจฉิมนิเทศวันเดียว ส่วนเพื่อนเขียนนิยายให้ผมเรื่องหนึ่งครับ เขียนใส่สมุดโรงเรียน ผมเก็บถึงทุกวันนี้ หยิบมาอ่านทีไรก็ซึ้ง คิดถึงเพื่อน เป็นเพื่อนที่ชอบเขียนนิยายเหมือนกันครับ
‘เหตุผลใด ที่ทำให้ทุกท่านอยากแต่งนิยาย’
เรื่องแรกที่แต่งเป็นเพราะเราอ่านนิยายแล้วเนื้อหามันไม่ถูกใจค่ะ หาเรื่องอื่นๆก็ไม่ถูกใจซักเรื่อง สุดท้ายไม่สบอารมณ์เลยแต่งเองซะเลย แต่ปัจจุบันนี้ไม่ใช่แล้วค่ะ ตอนนี้มันกลายเป็นกิจวัตร เพราะเรายิ่งแต่งนานๆเข้า มันก็ยิ่งมีความคิดเรื่องใหม่ๆเข้ามา อยากสร้างโลกใหม่ที่เป็นของเราเอง
‘ปัจจุบันยังเก็บสมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรกไว้รึเปล่า’..เรื่องแรกเราแต่งในคอมค่ะ ทิ้งไว้ในไฟล์ใกล้ๆกับเรื่องปัจจุบันนี่แหล่ะ (ยังเก็บอยู่ค่ะ) -w-
‘เหตุผลใด ที่ทำให้ทุกท่านอยากแต่งนิยาย’
= "อ่านนิยายไปหลายเรื่อง แล้วอยากลองทำบ้าง ประมาณว่า 'แค่นี้ก็ทำได้เหมือนกันว้าาา' พอทำจริงไม่ง่ายเลย - -" แต่ไม่รู้ทำไมเราถึงติดการเขียนขึ้นมาซะเฉยๆ?"
และ
‘ปัจจุบันยังเก็บสมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรกไว้รึเปล่า’
= "ที่เก็บไว้เป็นไฟล์งานเรื่องแรก บอกเลยว่า 'โคตรห่วย' - - ถึงกับปวดหัวเมื่อกลับไปอ่าน ใช้คำไม่ถูกแถมยังไม่เว้นบรรทัดอีก สุดๆค่ะ"
555555555555555555555555555555555+
อ่านนิยายของนักเขียนออนไลน์ท่านอื่นๆแล้วเกิดอาการลงแดง อัพเดตนิยายไม่ทันใจ ตัวละครไม่ได้เคลื่อนไหวไปตามที่คิด สุดท้ายมาจับคียบอร์ดพิมพ์นิยายมันซะเลย
‘ปัจจุบันยังเก็บสมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรกไว้รึเปล่า’
เรื่องแรกที่แต่งก็ยังเก็บไว้เป็นอนุสรณ์ แห่งความริเริ่ม 555 กลับไปอ่านทีไรรู้สึกว่ามันห่วยได้ใจจริงๆ
เหตุผลที่อยากแต่งคือพออ่านหนังสือมากขึ้นๆมันก็เริ่มเกิดตะกอนในใจจนทำให้อยากระบายออกมาค่ะ 555555 แบบ เริ่มคิดเหตุการณ์สมมติ จินตนาการไปต่างๆนานา สร้างตัวละครเองเสร็จสรรพ์ แล้วก็แต่งเลยค่ะ XD
สมุดนิยายเล่มแรก...เจอเมื่อตอนย้ายบ้านเมื่อหลายปีก่อน แต่ตอนนี้ไม่รู้ไปอยู่ไหนแล้ว เป็นแนวสืบสวนที่แต่งไว้ค้างๆคาๆแหละ...แต่ตอนนี้่แต่งแต่แฟนตาซีแล้ว :3
สวัสดีเจ้าของกระทู้และทุกๆคนในกระทู้ค่ะ
กระทู้นี้เหมือนเข้ามาล้อมวงเล่าประวัติหรือที่ไปที่มาแห่งถนนของนักเขียนหรือนักอยากเขียนให้ความรู้สึกดีมากเมื่ออ่านคำบอกเล่าของทุกคน ดูเหมือนทุกๆคนมีจุดเริ่มที่แตกต่างกันไปแต่ก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกันนั้นคือทุกคนอยากระบายทุกอย่างออกมาเป็นตัวหนังสือซึ่งแม้จะเป็นเรื่องราวที่แตกต่างกันกันก็ตาม
"เหตุผลที่แต่งนิยายเรื่องแรกของคุณคืออะไร?"
เรื่องแรกจำไม่ได้ว่าเป็นเรื่องอะไรแต่ที่รู้ๆได้เขียนไว้หลายเรื่องเยอะมาก บางเรื่องเป็นเรื่องสั้นๆประมาณ3-4 หน้ากระดาษ บางเรื่องเขียนไปได้ไกลมากประมาณ30หน้ากระดาษแต่ไม่จบ ไม่รู้จะจบลงอย่างไรจำไม่ได้ว่าวันนั้นตั้งใจจะให้มันจบอย่างไรมาวันนี้ลืม (หัวเราะ) ช่วงอายุ 9-10- 11- 12-13 -14-15-16นั้นมีเขียนไว้มากมายเพราะเห็นจากวันที่ลงบันทึกไว้ที่หัวกระดาษในทุกเรื่อง แปลกจังทำไมตอนนั้นมีความตั้งใจ มีความมุ่งม้่นในเรื่องเขียน เมื่อมีเวลากลับมาคิด แปลกใจตัวเองเช่นกันในวันนี้ ทำไมทำไม่ได้อย่างนั้น หลายๆเรื่องที่เขียนไว้ นำมาอ่านแล้วบางบท บางคำ ขนลุก คำ ความหมาย บท มีความหมายมาก ถ้อยคำ ความหมาย (ทำได้อย่างไรในวันนั้น)ตัวหนังสือที่สวยงามมากๆ ซึ่งเขียนด้วยดินสอ เป็นตัวหนังสือที่หวัดเล่นหางเป็นระเบียบสวยงามมากและแรงกดก็สมํ่าเสมอ บางเรื่องเขียนด้วยกระดาษเปล่าซึ่งไม่มีเสันเป็นบรรทัดนั้นก็เขียนได้ตรงอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เห็นได้ถึงความตั้งใจ(เห็นได้จากสีของตัวหนังสือ ซึ่งนั้นแสดงว่าอารมณ์ขณะนั้นนิ่งมาก) บางบทอ่านแล้วนํ้าตาไหล สวยงามมีความหมายมากๆ มาวันนี้ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองที่ได้เขียนไว้ มาวันนี้เซ็นส์นั้นหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ หรือเป็นเพราะว่าวาระที่ต้องทำและต้องรับผิดชอบนั้นได้พัดพากระแสแห่งชีวิตที่ต้องทิ้งห่างสิ่งนี้ออกไป(ทำได้อย่างไรในวันนั้น?)เคยถามตัวเองอย่างนั้น มาวันนี้ดูการเขียนเหมือนยากน่าดู (ขออภัยค่ะหากเพื่อนๆมีความรู้สึกว่า เขียนตรงเกินไป หรือมากไปตามที่บอกเล่ามา)
ดูเหมือนชอบเขียน มากกว่าการอ่านตั้งแต่เริ่มต้น (ตั้งแต่เด็กๆ) ทุกๆคนที่บ้านบอกอย่างนั้น ตั้งแต่เข้าอนุบาล จำได้เช่นกันว่าชอบการเขียนเป็นชีวิตจิตใจวิชาเรียงความจึงเป็นอีกวิชาที่โปรดปรานมากอีก หนึ่งวิชา มาวันนี้ก็ยังคงเขียนไดอารี่อย่างเสมอต้นเสมอปลาย แต่เรื่องเขียนนิยายนั้นไม่เป็นเรื่อง ทำไม่ได้ ทำไม่เป็น(ไม่ไช่เรื่องง่ายๆเลยจริงๆนะ) เห็นว่าการเขียนนิยายนั้นต้องมีประสบการณ์หรือศิลปะเฉพาะทางนั้นแน่นอนต้องลงมือฝึกหัดเริ่มต้นเขียนจึงจะได้มา(เข้าใจอย่างนั้น)อยากที่ จะทดลองศึกษาเรียนรู้ เทคนิค วิธี ในการเขียนในโอกาสต่อๆไปค่ะ ตั้งความหวังไว้ว่าจะทำเป็นงานอดิเรกหากทำได้ต่อไปในอนาคต เพื่อเก็บประสพการณ์ จึงเริ่มหัดเขียนเช่นที่เห็นๆอยู่ที่ห้องนิยายของดิฉันนั้น เป็นอะไรที่ไม่ได้เรื่องจริงๆเป็นอะไรที่ "แย่มากๆ" (หัวเราะ) แต่ที่รู้ๆยังไม่มีโอกาสหรือเวลาที่จะใส่ใจและตั้งใจอย่างจริงจังค่ะ จึงยังไม่ท้อ เพราะว่ารู้ตัวว่ายังไม่มีโอกาสได้ลงอย่างเต็มที่ เช่น ทีเคยเขียนไว้ในกระทู้ก่อนๆะเมื่อเพื่อนๆตั้งขึ้นมา "ยังมีความหวังอยู่" แม้ว่ามันจะผิดพลาดสักกี่ครั้งก็จะไม่ท้อ "ยังไม่ท้อนะคะ" (แต่หากเพื่อนๆเห็นที่ผิด ตก ขาด เกินมากมายนั้นหากมีโอกาส จะแก้ไขและเดินหน้าต่อไปค่ะ)
"สาเหตุหรือเหตุผลที่อยากเขียน" นั้นจำได้อย่างขึ้นใจ เพราะ เห็น อะไรที่หลายๆคนบอกว่าไม่เห็นค่ะ (หลอนหรือเปล่าก็ไม่รู้ หรือว่าจินตนาการไปเองเป็นอะไรที่สับสนมาก แต่อยากถ่ายทอดมันออกมาเป็นตัวหนังสือ) ถามหลายๆคนว่าเห็นหรือเปล่าเขาทั้งหลายบอกว่าไม่เห็น สมัยเป็นเด็กๆ ที่บ้านจึงพยายามยับยั้งไม่ให้เขียน นิยาย หรือเรื่องจิตนาการ แต่เมื่อเวลาผ่านมาจากเหตุหลายๆเรื่องราว หลายๆคนบอกว่า "คุณเห็นได้จริงๆในสิ่งที่หลายๆคนไม่สามารถเห็นได้" มาช่วงหลังๆนี้เมื่อโตขึ้นหลายๆคนสนับสนุนขอให้เขียน(ไม่ไช่คนในครอบครัว ค่ะ) เห็นในที่นี้มีหลายๆอย่างค่ะ ซึ่งจะวางเป็นพล็อตและเรื่องราวในนิยายที่จะมีเวลาเขียนได้ใน โอกาสต่อๆไป (หวังว่าโอกาสนั้นจะมาถึงสักวันนะ^__^)
"แล้วพวกท่านล่ะ ยังคงเก็บสมุดเล่มนั้นไว้รึเปล่า?"
เก็บไว้ทุกเรื่องค่ะและหวังว่าวันหนึ่งจะมีโอกาสเอาทุกเรื่องกลับมาอ่าน ปัดฝุ่น เรื่องที่ไม่จบจะพยายามระลึกถึงให้ได้ว่าวันนั้นต้องการที่จะให้มันจบอย่างไร เรื่องที่เขียนจบก็จะเอามาเรียบเรียงใหม่ให้เป็นเรื่องราวให้เหมาะสม
สาเหตุ รวมๆคงอาจจะเป็นคนชอบขีดเขียนเป็นธรรมชาติค่ะ หลายๆคนบอกว่า "เห็นว่ามีความสามารถร่ายทุกอย่างออกมาเป็นตัวหนังสือได้เลยนะ" (ชอบเขียนจริงๆเช่นที่เห็นนี้)แต่...ร่ายออกมาเป็น พล็อต เป็นปม เป็นเรื่องเป็นราว เป็นนิยายนั้นไม่ไช่เรื่องง่ายๆเลยทีเดียว ^___^ ยอมรับค่ะ แม้จะชอบอ่านนิยายหรือดูหนังหรือดูละครก็ตาม แต่ภาคปฎิบัติที่จะเขียนเองนั้นเห็นว่าไม่ไช่เรื่องง่ายๆ
จะอย่างไรก็ขอร่วมเป็นกำลังใจให้นักเขียนและนักอยากเขียนทุกๆคนเช่นกันค่ะ ไม่ว่าสาเหตุของคุณจะเริ่มจากเหตุใดขอให้คุณมีความสุขและประสบความสำเร็จกับผลงานที่คุณตั้งใจ เพราะผลที่ได้นั้นคือ "หนังสือจะเป็นมรดกที่ตกทอดที่จะคงอยู่ต่อไปเพื่อคนรุ่นหลัง"ค่ะ
ปล. คำบอกเล่านี้เขียนขึ้นมาเพราะรู้สึกว่าทุกๆคนเขียนอย่างเปิดใจ ดิฉันก็เข้ามาเปิดใจเช่นกัน ^___^ มิได้ต้องการผลประโยชน์แอบแฝงในเชิงพานิชย์หรือเพื่อการตลาดเพื่อหนังสือหรือนิยายของดิฉันหากจะเกิดขึ้นได้ในอนาคตแต่ประการใดค่ะ^__^
ดูสิชอบเขียนจริงๆนะ เรื่องแค่นี้เล่าได้ยาวเท่าเรื่องสั้นเรื่องหนึง^ ^ หากเป็นการรบเพื่อนๆต้องขออภัยด้วยค่ะ ^__^
ผมไม่มีสมุดแต่งนิยายเรื่องแรกอะครับ.... สดใน word เลย
แต่ถ้่าสมัยนี้ล่ะก็...
ยังเพราะชอบอีกนั่นล่ะ เลยแต่ง
นักเขียนสมัครเล่นก็อิสระแบบนี้ล่ะนะครับ
/me หัวเราะแห้งๆ
‘เหตุผลใด ที่ทำให้ทุกท่านอยากแต่งนิยาย’
เพื่อนอกหักเลยแต่งนิยายให้กำลังใจมันเพราะมันชอบอ่าน
และ
‘ปัจจุบันยังเก็บสมุดที่แต่งนิยายเรื่องแรกไว้รึเปล่า’
ยังเก็บเพียงแต่คิดไม่ออกว่าอยู่ไหน...
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?