(ชวนคุย) ทำไมถึงเขียนฟิค?
ตั้งกระทู้ใหม่
เรามีเวลาว่างเล็กน้อยจากงานยุ่งเหยิงอันมากมาย และเนื่องจากเราเป็นคนอย่างที่เราเป็นอยู่นี้ แทนที่จะเอาเวลาไปแต่งนิยาย เราจึงเอาเวลามาตั้งกระทู้แทน คนเราต้องรู้จักเรียงลำดับความสำคัญในชีวิตใช่ไหมคะ (ล้อเล่นค่ะ ข้ามย่อหน้านี้ไป...)
เราสังเกตเห็นว่าในเว็บเด็กดีมีนิยายที่เป็น Fan Fiction เยอะมากๆ เยอะจริงอะไรจริงจนได้หมวดสวยๆ ของตัวเองมาหนึ่งหมวด ออกตัวก่อนเลยว่าเราเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยเขียนแฟนฟิค และไม่คิดจะเขียนด้วย แม้ว่าเราจะชอบศิลปิน/หนัง/อะไรก็ตามแต่ มากแค่ไหน เราก็ไม่เคยมีความรู้สึกอยากจะเขียนนิยายสักเรื่องเกี่ยวกับพวกนี้เลยค่ะ แบบเราก็เคยนอนคิดนะ ว่าถ้าหนังเรื่องนั้นมันจบแบบนี้ แทนที่จะเป็นแบบนี้ล่ะจะเป็นยังไง แต่ไม่เคยมีความรู้สึกอยากเขียนออกมาเป็นตัวหนังสือเลย
เพราะสำหรับเรา การเขียนนิยายก็เหมือนการลงทุนอะไรสักอย่าง ที่เราต้องลงทุนไปด้วยเรี่ยวแรงและเวลา (มหาศาล...) แล้วการเขียนแฟนฟิคมันรู้สึกว่าได้ผลตอบแทนไม่คุ้มเลย อย่างแรกเลยคือไม่สามารถส่งสำนักพิมพ์ได้ แถมยังได้งานที่ไม่สามารถเรียกว่าเป็นของตัวเองได้โดยสมบูรณ์ด้วย แล้วถ้าแต่งๆ อยู่เราก็หายชอบศิลปิน/หนังนั้นขึ้นมา ก็ต้องดองหรือ? ความเสี่ยงสูงสำหรับเราค่ะ แล้วเวลาเห็นแฟนฟิคของคนอื่นที่ใช้ตัวละครเดียวกับเรา มันไม่รู้สึกแปลกๆ หรือที่เรื่องนี้เขามีบทบาทอีกแบบ นิสัยอีกแบบ?
แต่เราก็เข้าใจว่านักเขียนท่านอื่นอาจมีความคิดแตกต่างจากเรา เขาอยากเขียนอะไรก็เขียนเลย ไม่กังวลว่าจะเขียนไม่จบหรืออาจจะพูดได้ไม่เต็มปากว่าเป็นงานของตัวเอง 100%
สรุปง่ายๆ เลยคือ เราอยากจะถามความเห็นทุกคนค่ะ ว่าทำไมถึงแต่งแฟนฟิคกัน (คนที่ไม่แต่งก็ขอถามว่าทำไมไม่แต่ง) ช่วยทำให้เราเข้าใจทีค่ะ ขอบคุณค่ะ
ปล. กระทู้นี้ไม่มีเจตนาให้ร้ายนักเขียนแฟนฟิคแต่อย่างใด แค่มาชวนคุยแลกเปลี่ยนความเห็นกันค่ะ ไม่ชงมาม่านะคะ
Maritian
6 ก.พ. 59 เวลา 18:04 น.
516
views
9 ความคิดเห็น
ผมเขียนครับ แล้วก็ดองแล้วครับ ตามที่คุณบอกเลย พอความชอบมันหมดก็แต่งต่อไปไม่ได้จริง T^T 55555
คุณพูดถูกทุกอย่าง การแต่งฟิคไม่ว่าอะไรมันก็ไม่คุ้ม ยิ่งกับฟิคหนังฝรั่งแล้วยิ่งยากเลยครับเพราะไม่บูมเท่านักร้องเกาหลี
แต่โมเม้นนั้นมันเป็นอารมณ์ที่เรารักไง มันเป็นสิ่งที่อยากทำ เป็นอารมณ์ที่เรารักของเรา ทำแล้วมีความสุข รู้สึกดีมากๆ ตอนที่ได้เขียน
สั้นๆง่ายๆคือคนแต่งฟิคแต่งขึ้นเพื่อความสุขตัวเองล้วนๆครับ มีความสุขที่ได้สร้างสรรค์กับเรื่องและบุคคลที่ตัวเองชื่นชอบอยู่แล้วให้ออกมาโลดแล่นเป็นแบบจินตนาการของเราเอง เสมือนเราเป็นผู้กำกับให้เรื่องนั้นๆ ทั้งๆที่ไม่ได้อะไรตอบแทนก็เถอะ แต่มันก็ล่ะเลิกนิสัยแต่งฟิคไปไม่ได้จริงๆ
ปล.ปัจจุบันแต่งฟิคสตาร์วอร์อยุ่ครับ เจอคนแต่งเหมือนกันนี่แทบจะอยากเททิ้ง เสียเวลาหาข้อมูลเป็นเดือนๆ สุดท้ายโดนคนแต่งลงเว็ปไปก่อนแถมจบก่อนเราอีก หมดกำลังใจ แต่ไหนๆก็จะแต่งจนจบล่ะเลยให้มันจบๆไปดีกว่า
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ555
อืม จริงๆ ถึงเป็นนิยายก็มีโอกาสซ้ำกันได้อยู่เหมือนกัน ไม่น่าต้องหมดกำลังใจเพราะเจอคนเขียนแฟนฟิคตัดหน้าเลยนะคะ ยังไงก็สู้ๆ ค่ะ ทำสิ่งที่ชอบต่อไป
จริงอยู่ที่การเขียนฟิค ต้องลงทุนลงแรงไม่ต่างจากการเขียนนิยาย แต่ทำไมถึงเขียนน่ะเหรอ...
เพราะมันสนุกมากมั้งคะ
เมื่อก่อนไม่เคยคิดจะเขียนเหมือนกัน แต่งนิยายตัวเองอย่างเดียว
แต่หลายเดือนที่ผ่านมา ใจมันอยากเขียนจนทนไม่ไหวแล้ว
รู้สึกว่าต้องปลดปล่อยออกมา ไม่งั้นเราคงบ้าตายแน่ๆ
อารมณ์ประมาณนี้แหละค่ะ
แล้วถ้าแต่งๆ อยู่เราก็หายชอบศิลปิน/หนังนั้นขึ้นมา ก็ต้องดองหรือ?
- ใช่ค่ะ ขนาดนิยายตัวเองยังทิ้งลงถังไปตั้งหลายเรื่อง จะให้ทิ้งฟิคด้วยคงไม่ยากหรอก 5555
แล้วเวลาเห็นแฟนฟิคของคนอื่นที่ใช้ตัวละครเดียวกับเรา มันไม่รู้สึกแปลกๆ หรือที่เรื่องนี้เขามีบทบาทอีกแบบ นิสัยอีกแบบ?
- ไม่รู้สึกแปลกนะ เพราะเข้าใจว่ามันเป็นฟิค ไม่ใช่เรื่องของเราแต่แรกอยู่แล้ว อาจจะไม่ชอบเวลาคนตีความคาแรกเตอร์ตัวนั้นผิดไปบ้าง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ค่ะ มันเป็นสัจธรรมของโลก ฮ่าๆ
ในฐานะคนเขียนฟิค ไม่เคยคิดว่าแต่งแล้วต้องได้ผลตอบแทนอะไร มันเป็นเพียงความสุขส่วนบุคคล แถมยังได้ลับฝีมือไปใช้ทำอย่างอื่นต่ออีก ก็เหมือนกับคอเกม ซึ่งบางคนอาจจะมองว่าไร้สาระ แต่ความจริงแล้วพวกเขาได้ทั้งประสบการณ์ ทั้งความรู้ทางภาษาแหละ ส่วนตัวเราว่าคุ้มค่ะ
"ขนาดนิยายตัวเองยังทิ้งลงถังไปตั้งหลายเรื่อง จะให้ทิ้งฟิคด้วยคงไม่ยากหรอก 5555"
ชอบประโยคนี้มากค่ะ ฮ่าๆ
เห็นด้วยในส่วนคอเกมมากๆ เลยค่ะ เล่นแล้วได้ภาษา มือไว หัวไวด้วยนะ
เขียนเพราะชอบค่ะ เพราะว่าชอบมากๆ ถ้าจะบอกว่าการเขียนนิยายเหมือนการลงทุน เราว่าทุกงานอดิเรกที่เราทำก็เป็นการลงทุนเหมือนกันค่ะ เราเสียเวลา ค่าคิด ค่ากลั่นกรองให้เป็นตัวอักษร แต่ผลที่แลกมาคือความสุขส่วนตัวของเราเองแหละ เราชอบเวลามีคนอ่านแล้วชอบอะไรเหมือนๆ กันกับเราค่ะ
เราไม่ได้เขียน ฟิคนักร้องเกาหลี แต่พวกหนัง เกม มังงะ ซีรี่ย์ สายฝรั่งและญี่ปุ่นทั้งหลายเสร็จเรามาหมดแล้วค่ะ (เราว่าเราเขียนนิยายได้ดีขึ้นเพราะเขียนฟิคด้วยซ้ำไปนะ ถถถถ)
ถ้าเลิกชอบแล้วจะดองไหม ก็คงดอง แต่เราตัดปัญหาด้วยการเขียน One Shot เป็นส่วนใหญ่ค่ะ ฮาาาา แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีฟิคเก่าๆ อยู่ในไหดองนะ
เวลาเห็นแฟนฟิคของคนอื่น... ก็ไม่รู้สึกแปลกนะ แค่จะชอบฟิคเรื่องนั้นไหมเป็นอีกเรื่อง จะว่าไปแล้วเราเรื่องมากกับการหาฟิคอ่านมากกว่านิยายอีกค่ะ เพราะว่านี่คือตัวละครที่เราชอบ ทุกคนมี reference เป็นตัวละครเดียวกันในโลกเดียวกัน ถ้าคนเขียนตีความออกมาได้ตรงตามคาแร็กเตอร์ / น่าสนใจ / ตรงตามความชอบของเรา ฟิคนั้นจะจัดว่าเลอค่ามากค่ะ (ซึ่งหายากมากสำหรับเรา แง หลังๆ อ่านแต่ฟิคฝรั่งแล้ว ฟิคไทยที่ชอบตรงกันมีน้อย)
แต่ถ้าเป็นฟิคตลกหรือ AU (Alternate Universe เป็นอีกจักรวาลไปเลย) จะไม่ค่อยมีปัญหากับคาแร็กเตอร์เท่าไหร่นะคะ ประมาณว่าเอาเลยค่าา เอาให้เต็มที่ 555555
เป็นเหมือนกันค่ะ ถึงเราจะไม่เคยแต่งฟิค แต่เราก็อ่านบ้างตามอารมณ์ ถ้าตัวละครมันนิสัยแตกต่างจากเดิมและอยู่ในเซ็ทติ้งที่ประหลาดเกินไปเราก็ไม่อ่านเหมือนกันค่ะ ตรงนี้แหละที่ยากสำหรับแฟนฟิค คือต้องแต่งให้แหวกแนวจากเรื่องเดิม แต่ก็ไม่แหวกเกินจนแฟนคลับไม่พอใจ โถชีวิต...
บางทีรสนิยมเราก็ไม่เหมือนคนไทยค่ะ /น้ำตาไหล /ผลิตเองก็ได้
เซ็ตติ้งแปลกๆ บางทีก็น่าสนใจดีค่ะ แต่เฉพาะแฟนดอมจริงๆ เราถึงจะชอบอ่าน AU ปกติเราชอบเขียนเหมือน deleted scene ซะมากกว่า คือเรามองว่าตัวเรื่องหลักมันเป็นแค่ส่วนหนึ่งในชีวิตของตัวละครพวกนี้ มีอะไรอีกตั้งเยอะที่ไม่ได้นำเสนอ ยิ่งเป็นแฟนดอมที่เปิดกว้างมากๆ แล้วยิ่งสนุกใหญ่เลยค่ะ
(ฟิคที่เราเขียนเยอะที่สุดคือฟิคจากเรื่อง Hetalia ค่ะ กว้างมากและเขียนได้หลายประเด็นมากไม่รู้จบจริงๆ)
ขอจับมือหน่อยครับ เป็นคนแรกๆจริงๆที่คิดเหมือนกันผม 55555
ผมไม่ชอบแต่งให้พิศดารไปนอกจักรวาลอะไรแบบนี้ ไม่โอเคเท่าไหร่ ชอบแต่งแบบให้มันเกี่ยวโยงในจักรวาลหลัก แตกแขนงออกมาอีกที เพราะผมเคารพในความเป็นต้นฉบับ ชอบเสน่ห์ของตัวละครนั้นๆจากหนังเรื่องนั้นเลยอยากถ่ายทอดโดยอิงจากหนังเรื่องนั้นจริงๆไปเลยเพราะมันได้ฟีลลิ่งมากกว่า. ไม่ใช่สร้างขึ้นมาใหม่จนแปลกฉีกแนวไปเลย ผมว่าแบบนั้นมันดูทำลายเสน่ห์ตัวละครจากในหนังไปเยอะเลย (อันนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัวล้วนๆเลยนะ)
(ปกติเขียนฟิคAvengersแล้วกำลังจะเปิดเรื่องstar warsต่อครับ รอแต่งให้จบล่ะลงทีเดียวจะได้ไม่ดอง แต่งตอนที่เรากำลังคลั่งไคล้อยู่มันจะมีไฟมากๆครับ 555)
//จับมือค่ะ 5555 แต่เสียดายที่บางทีเราก็ตีความคาแร็กเตอร์ไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านเท่าไหร่ ไม่ค่อยตรงกับแฟนคลับไทย ส่วนใหญ่จะไปตรงกับแฟนคลับฝรั่งซะมากกว่าค่ะ ;w;
จริงๆ สำหรับเรา AU ก็โอเคนะคะ ตราบใดที่คาแร็กเตอร์ยังโอเคอยู่ บางทีพวกเซ็ตติ้งในจักรวาลอื่นๆ มันก็น่าสนใจดีว่าตัวละครนั้นๆ จะกลายเป็นใคร เหมาะกับบทบาทแบบไหนและทำตัวยังไง อย่างเรานี่จะชอบ AU แฮร์รี่พอตเตอร์มาก จับตัวละครจากหนังและมังงะทุกเรื่องเข้าฮอกวอตส์เป็นสิ่งที่หรรษาค่ะ 5555
(เห็นด้วยว่าตอนคลั่งมากๆ นี่ไฟแรงจริงค่ะ ทะลุทุกอย่างเลย ฮา /มองลิสต์ฟิค Kingsman ที่ยาวเป็นหางว่าว ก่อนจะเก็บงานหลวงกลับลงไปข้างหลังอย่างช้าๆ..)
เราว่าการเขียนฟิคก็คืองานเขียน เหมือนนิยายทั่วไปนะ ไม่ได้รู้สึกแบ่งแยกหรืออะไร การลงทุนและเวลามันก็ต้องเท่าไรเตอร์ท่านอื่นเหมือนกัน อาจจะได้เปรียบนิดนึงตรงที่นักเขียนแฟนฟิคอย่างเราไม่ต้องคิดชื่อ หรือลักษณะภายนอกของตัวละคร แต่อย่างอื่นมันก็เหมือนนิยายทั่วไปหมดอ่ะ ทั้งการวางคาแล็ตเตอร์ วางพล็อต ภาษาการเขียน รูปแบบหรือเรื่องราว มันแถบไม่มีอะไรต่างจากนิยายทั่วไปเลย
ถ้าแต่งๆ อยู่เราก็หายชอบศิลปิน/หนังนั้นขึ้นมา ก็ต้องดองหรือ?
- ถ้าเราชอบอะไรสักอยากมันหายกันได้ด้วยหรอ อันนี้งงจริงๆ ชอบก็คือชอบ เพราะชอบถึงแต่ง เพราะชอบถึงลงมือลงแรงทำ แต่ถ้าหายชอบนั้นเราว่าไม่ได้เรียกว่าชอบหรอก มันเรียกอารมณ์ชั่ววูบ แค่ชั่ววูบไม่ได้ชอบ ถ้าเป็นแบบนั้นอย่าเขียนตั้งแต่แรกดีกว่า เราว่าการดองมันไม่ได้เกิดแค่นักเขียนแฟนฟิคหรอกนะ นักเขียนนิยายทั่วไปบางคนก็ดอง มันอยู่ที่ว่าใครจะทำมากกว่า
แล้วเวลาเห็นแฟนฟิคของคนอื่นที่ใช้ตัวละครเดียวกับเรา มันไม่รู้สึกแปลกๆ หรือที่เรื่องนี้เขามีบทบาทอีกแบบ นิสัยอีกแบบ?
-มันก็เหมือนคุณดูละครไหมล่ะ พระเอกคนเดียวกัน แต่นิสัย บทบาทก็ต่างกันไปเพื่อให้เข้ากับรูปแบบละครเรื่องนั้น คุณรู้สึกแปลกมั้ย ก็ไม่เลยนิ ฉันยังดูได้ตามสบาย ไม่เห็นเป็นไร เราก็เหมือนกัน อย่างที่บอกไงเขียนเพราะชอบ คนอื่นก็ชอบเหมือนกันไงเขาถึงเขียน ไม่ได้รู้สึกว่านั้นมันตัวละครของฉันห้ามเอาไปนะ คนแบบนั้นไม่มีหรอกนะค่ะในนักเขียนแฟนฟิค ยกเว้นคุณจะขโมยผลงานคนอื่นไปลง
ปล. นักเขียนแฟนฟิคกับนักเขียนทั่วไปเขาไม่ได้ต่างกันเลย เขาต้องใชทั้งความอดทน ความพยายาม ทั้งเวลา เพื่อเขียนผลงานดีๆออกมาให้นักอ่านได้ติดตาม เขาเป็นคนที่น่านับถือมากเลยค่ะ
แฟนฟิคกับนิยายทั่วไปก็ไม่ต่างกันหรอก เปิดใจแล้วอ่านมันหน่อย อย่าอคติแล้วคิดว่าแฟนฟิคมันไร้คุณภาพ มันไร้สาระ ลองอ่านแล้วคุณจะเข้าใจพวกเราชาวนักเขียนแฟนฟิคมากขึ้นเนอะ
สุดท้ายฝากคำหนึ่ง "ไม่ใช่แค่นักอ่านเท่านั้นที่เลือกนิยาย ตัวนิยายเองก็เลือกคนอ่านเช่นกัน"
บางทีเราอาจจะอธิบายไม่ชัดเจนพอ ขออนุญาตอธิบายเพิ่มเติมนะคะ
"เลิกชอบ" ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าไม่ชอบแล้ว แต่หมายความว่า "ไม่คลั่งเท่าเมื่อก่อน ไม่ชอบมากพอที่จะอยากเขียนฟิคเกี่ยวกับเขาแล้ว" เหมือนเมื่อก่อนเคยชอบมากๆๆ สมมติว่าเป็นศิลปินก็ฟังแต่เพลงของเขาทั้งวัน แต่ต่อมาก็เริ่มฟังคนอื่นบ้าง พอได้ยินเพลงของเขาหรือเห็นเอ็มวีในทีวีก็ยังชอบอยู่ยังดีใจอยู่ แต่ก็ไม่ได้คลั่งขนาดนั้นแล้ว แล้วจริงๆ เราว่าชอบชั่ววูบมันก็คือชอบนะ ไม่รู้สิ เคยเจอกับตัวเอง55
อืม เราไม่เคยคิดว่าแฟนฟิค "ไร้คุณภาพ ไร้สาระ" เลยนะคะ เราเองก็อ่านบ้าง เราแค่ไม่เข้าใจแรงกระตุ้นของคนเขียนเท่านั้นเองว่าชอบมากขนาดเอามาเขียนเป็นเดือนๆ ปีๆ ได้ยังไง แต่อ่านความเห็นของคุณก็คิดว่าเข้าใจมากขึ้นบ้างแล้วล่ะค่ะ
เป็นความเห็นที่ตรงไปตรงมาดี ขอบคุณสำหรับความเห็นค่ะ
ที่จริงแฟนฟิคมีมานานมากแล้วครับ รามเกียรติ์ อิเหนา วรรณคดีไทยรึ?
พูดได้ไม่เต็มปากหรอกครับ
ผมก็เคยคิดคล้ายๆ กับคุณเจ้าของกระทู้ครับ แต่พอได้ลองอ่านฟิคของน้องคนหนึ่งแล้ว
ก็รู้สึกว่าน่าสนุกดี ถึงแม้จะไม่ได้อ่านตอนต่อแต่ก็รู้สึกยินดีที่เขามีแรงจูงใจในการเขียน
ข้อดีของแฟนฟิคคือทำให้คนที่เดิมอาจจะไม่เคยคิดจะแต่งนิยาย เริ่มเขียนงานเขียนขึ้นมา
พวกเขาได้ฝึกทักษะและเพิ่มประสบการณ์ไปพร้อมๆ กับสิ่งที่พวกเขาชอบ
พวกรามเกียรติ์ อิเหนา มันไม่ใช่ว่าดัดแปลงมาจากภาษาอื่นหรือคะ เรานึกว่าเนื้อหาหลักมันไม่ได้เปลี่ยน เปลี่ยนแค่รายละเอียดให้เข้ากับวัฒนธรรมไทย นี่เราเข้าใจผิดมาตลอดเลยหรือนี่ ._.
เห็นด้วยค่ะ แฟนฟิคช่วยให้คนเริ่มแต่งนิยาย555
เรื่องอิเหนามีพระธิดาสองพระองค์แต่งใหม่ครับ เป็น อิเหนาใหญ่ กับ อิเหนาเล็ก
ซึ่งเนื่องเรื่องก็แต่งต่างกันและต่างกับต้นฉบับด้วยครับ
ส่วนเรื่องรามเกียรติ์หลักๆ ยังคงเดิมครับ ที่เปลี่ยนไปคงไม่ใช่แค่ให้เข้ากับวัฒนธรรมไทยเท่านั้น
แต่รายละเอียดต่างออกไปประมาณว่าผิดเพี้ยนไปด้วยครับ ผมเองก็ไม่แน่ใจว่ามากน้อยแค่ไหน
ขอบคุณที่ช่วยทำให้กระจ่างค่ะ!
เขียนเพราะชอบในศิลปินต้นแบบที่เอามาแต่งนี่ล่ะค่ะ แค่เหตุผลเดียวเลย แต่งแล้วมีความสุขมาก สนุกมากด้วย ถ้าไม่ชอบศิลปินก็คงไม่เริ่มแต่งนิยาย และเพราะเราเริ่มแต่งแฟนฟิค เรารู้สึกว่าทักษะการเขียนและการอ่านเราดีขึ้นมากค่ะ
ตลอดเวลาปีกว่าที่เราแต่งแฟนฟิคมา ไม่เคยรู้สึกว่ามันไม่คุ้มค่านะคะ ไม่เสียดายเวลาด้วย เราทุ่มเทให้มากๆ ทั้งข้อมูลและเวลา ไม่เคยคิดไปแต่งนิยายธรรมดาเลยทั้งที่รู้ว่าส่งสนพ.ไม่ได้ เรายอมสอบเข้าคณะที่พ่อเลือกเพื่อแลกกับการได้ติดตามศิลปินต้นแบบของแฟนฟิคด้วยซ้ำ ของแบบนี้ใช้ใจล้วนๆ ค่ะ เราเลือกแล้ว เรายอมเหนื่อย
ถ้าสักวันเลิกชอบไปจะทำยังไง?
ไม่รู้ค่ะ 555 ไม่รู้จริงๆ แต่เราว่าความชอบของเรามันไม่มีทางหมดลงง่ายๆ ความพยายามเราไม่สูญเปล่าหรอกค่ะ เมื่อเราเริ่มเขียนแล้วจะไม่ทิ้งเรื่องไปแน่ๆ ค่ะ เพราะเรารู้ว่าคนอ่านหวังจะได้อ่านตอนจบ ดองอาจมีบ้างเป็นพักๆ เพราะภารกิจชีวิตเยอะ แต่นักเขียนทั่วไปก็ดองกันเยอะนะคะ บางคนก็ท้อและทิ้งนิยายตัวเองเหมือนกันนะทั้งที่ไม่มีศิลปินที่รัก ไม่ว่าจะแฟนฟิคหรือนิยายก็ใช้ใจพอๆ กันค่ะ
ส่วนเรื่องที่ว่าเห็นนิยายคนอื่นมีชื่อตัวละครเดียวกับของเรารู้สึกยังไง?
ดีใจค่ะ ยิ่งเห็นจำนวนเรื่องมีมากเท่าไร แสดงว่าคนที่เราชอบได้รับความนิยม ศิลปินที่เราชอบมีคนจำนวนมากชอบเขา เราจะรู้สึกแย่ได้ยังไงล่ะคะ ไม่กลัวว่านิยายเราจะถูกกลืนด้วย ยิ่งมีคนแต่งมากยิ่งมีเรื่องสนุกๆ ให้เราอ่านมากขึ้น ตัวละครเหมือนกันไม่เป็นไรเพราะเราแต่งจากคนคนเดียวกัน
สำหรับคนที่ไม่ชอบ ไม่มีเหตุผลใดจะโน้มน้าวใจค่ะ แต่อยากให้ลองเปิดใจว่าแฟนฟิคภาษาสวยๆ สะกดถูกต้องมีมากมาย พลอตเรื่องน่าติดตาม และหลายคนแต่งได้สนุกมาก แฟนฟิคมันก็คือนิยายเรื่องหนึ่งที่มีภาพลักษณ์ตัวละครและชื่อสำเร็จรูปให้หยิบใช้ได้เท่านั้นเอง
เราแต่งแฟนฟิคเพื่อความสุขของตัวเอง แฟนฟิคของนักเขียนหลายๆ คนที่มีชื่อเสียงก็เป็นแบบให้คนอื่นๆ อยากแต่งนิยายบ้าง เราว่ามันเป็นงานอดิเรกที่มีประโยชน์นะคะ ฝึกอะไรได้หลายอย่างทีเดียว ความอดทนที่ลงทุนไปมีผลตอบแทนค่ะ แค่คนอ่านชอบมันคุ้มค่าแล้ว เรายังเคยอ่านเจอทอล์คของนักเขียนแฟนฟิคที่บอกว่าได้แรงบันดาลใจจากแฟนฟิคของเรา มันเป็นความรู้สึกสุดยอดที่อธิบายไม่ถูกเลยค่ะ
หนทางดูลำบากมากเลย ต้องสอบเข้าคณะที่พ่อเลือกเพื่อได้ติดตามศิลปินที่ชอบ?
ฮาร์ดคอร์มาก นับถือในความชอบและ passion ของคุณเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
ขอบคุณค่ะ
มันคุ้มนะคะ เรามีอิสระที่จะทำในสิ่งที่ชอบได้ ทางบ้านเองก็พอใจในสิ่งที่เราทำให้ วินวินทั้งสองฝ่ายค่ะ
เขียนเพราะว่าติ่งตัวการ์ตูนค่-----ผิด
ถามว่าทำไมถึงเขียนแฟนฟิค แฟนฟิคเขียนง่ายล่ะมั้งคะ? ว่าไงดีล่ะ ส่วนตัวรันคิดว่าแฟนฟิคเป็นงานเขียนที่ได้ฐานทุนง่ายกว่างานเขียนอื่นนะ แล้วคือเราก็ไม่ต้องคิดอะไรมากเท่าไหร่ แต่สำคัญๆก็อย่างประโยคแรกของคอมเมนต์นี้ค่ะ
เอาตรงๆนะ..เห็นตัวการ์ตูนผู้ชายแล้วใจสั่นหนักมาก
หล่อระดับเเพลทตินั่ม หล่อเว่อร์วัง หล่องานสร้างมาก หล่อระดับที่ว่าฉันอยากได้คนนี้
สิ่งที่ตามมาเลยเป็นการมโนค่ะ มโนว่าฉันคือนางเอก มโนว่าเขารักฉัน แต่งเสร็จแล้วฟิน แต่เสร็จชาติไหนนี่ยังไม่ทราบ---//โดนตบ
ต่อไปก็...
แล้วถ้าแต่งๆ อยู่เราก็หายชอบศิลปิน/หนังนั้นขึ้นมา ก็ต้องดองหรือ?
-ดองค่ะ ดองแบบหมักเป็นอาหารเค็มชั้นเลิศเลย แต่สำหรับรัน มันจะมีช่วงที่คิดถึงหรือมีฟิลลิ่งพุ่งกระแทกหัวใจเต็มเปา ไม่ก็กลับไปดูการ์ตูนเรื่องนั้น แล้วความหล่อมันกระแทกใจ(อีกครั้ง) นี่ก็จะไปขุดมาเขียนใหม่ค่ะ แถมเขียนลื่นแบบสุดๆ มีปัญหาหน่อยตรงที่ว่าถ้าลงเว็บไว้ อาจมีแววนักอ่านอยากรู้ที่อยู่ก็เป็นได้..ได้..ได้..
แล้วเวลาเห็นแฟนฟิคของคนอื่นที่ใช้ตัวละครเดียวกับเรา มันไม่รู้สึกแปลกๆ หรือที่เรื่องนี้เขามีบทบาทอีกแบบ นิสัยอีกแบบ?
-ไม่รู้สึกแปลกอะไรนะคะ ชอบซะมากกว่า หลากหลายดี ตื้อดืออ(?)
แล้วีกเริ่องเลคือ..เขียนแฟนฟิคงานที่ได้อาจจะไม่ได้เป็นของเราร้อยเปอร์เซนต์ก็จริงนะคะ แต่ยังไงมันก็เป็นงานเขียนที่เราทุ่มเทสร้างมา ได้รับกลับมาไม่คุ้มก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ยังไงก็ยังเป็นของที่เรารักเราสร้างจากใจเราอยู่ดีอ่ะค่ะ
อนึ่ง..ถ้างานดี ฐานแฟนคลับเยอะ หนังสือทำมือก็หาเงินเพิ่มเข้ากระเป๋าได้เช่นกัน..กัน..กัน(?)
ท้ายสุดคือ..แฟนฟิคเป็นงานเขียนที่เขียนแล้วสนุกมากค่ะ จบข่าว(?)
ก็จริงนะคะ55 ส่วนตัวเราไม่ได้ดูการ์ตูนญี่ปุ่นเท่าไร แต่ก็เข้าใจอาการคลั่งว่ามันก็เหมือนคลั่งดาราหนังอะไรอย่างนี้นี่แหละ
ดีแล้วที่มีจุดยืนของตนเอง สู้ๆ นะคะ
ผมเคยแต่งฟิคเล่นๆ กับเพื่อนเมื่อนานแสนนานมาแล้ว (ฮา)
หลักๆ คือการได้ต่อยอดจากเรื่องราวที่ชอบกระมังครับ ได้ระบายความชื่นชอบคลั่งไคล้ของเรา
ไม่ค่อยได้อ่านฟิค เพราะไม่ค่อยรู้จักเรื่องที่นำมาเขียน แล้วที่ชอบก็ไม่ค่อยมีใครเขียน
คงตอบง่ายๆ ว่าเขียนเพราะความอยาก ซึ่งอาจจะมองแล้วไม่ค่อยได้สาระในสายตาคนที่ไม่ชอบก็ได้ครับ
เขียนต่อยอดความชอบตรงนี้เข้าใจอยู่หรอกค่ะ เราก็เคยคิดๆ บ้าง บางทีก็เก็บไปคิดหลายๆ วัน555
แต่การจะเขียนให้เป็นฟิคทั้งเรื่อง นักเขียนบางท่านใช้เวลาเป็นปีหรืออาจจะหลายๆ ปี ซึ่งเป็นเรื่องมหัศจรรย์สำหรับเรามากเลย แบบเขาชอบจริงจังมาก ชอบนานมากๆ จนเราประหลาดใจ ต้องนับถือความมุมานะของพวกเขาจริงๆ
โดยส่วนตัวก็จะคล้ายๆกับความเห็นก่อนหน้าค่ะ 555555
ในส่วนของเรา เราคิดว่าฟิคเนี่ยเป็นอะไรที่แต่งสนุกมากกกกกกกก แบบมันสนุกตั้งเเต่เราเริ่มคิดเลยค่ะ
ที่เป็นเเบบนี้ก็เพราะเรารักตัวละครล่ะมั้ง มันแตกต่างจากนิยายต้นฉบับที่เราคิดทุกอย่างเอง เเรกๆเราอาจยังไม่สามารถเข้าถึงคาเเรกเตอร์ลูกๆเราได้ แต่ฟิคเนี่ยมันมีพื้นฐานมาอยู่เเล้ว คือรายละเอียดมันชัด มันเห็นได้เป็นตัวตนจริงๆ(งงมั้ย 555) แล้วความรู้สึกคลั่งไคล้ในตัวละครเนี่ยมันจะไม่เหมือนกับออริจินอลค่ะ
ส่วนเรื่องแปลกมั้ยที่เห็นตัวละครซ้ำกันอยู่ทุกเรื่อง เราคิดว่าส่วนใหญ่ดีใจมากกว่านะ 555 ปกติคนเเต่งเนี่ย แต่งสนองนีดกันทั้งนั้น แล้วก็ยินดีมากที่จะได้อ่านงานของคนอื่นนะ แบบเราชอบตัวละครนี้ ยิ่งคนเเต่งเยอะก็มีให้เลือกอ่านเยอะ จะได้เห็นตัวละครนี้ในหลายมุมมากขึ้น อย่างที่บอกอ่ะค่ะ ความรู้สึกที่มีต่อตัวละครมันไม่เหมือนออริจินอล 55555
อื้ม ได้มองในอีกแง่มุมหนึ่งว่าการเขียนฟิคเข้าถึงตัวละครได้ง่ายกว่า เหมาะสำหรับคนที่พึ่งเริ่มแต่งนิยาย อย่างนั้นสินะคะ
ขอบคุณสำหรับความเห็นค่ะ^^
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?