อยู่ม.4แล้ว แต่ไปไหนไม่เป็น

[Irregular's miNd]

   ตั้งแต่ประถม เราไปไหนก็ไปกับพ่อแม่ ไปรร.ก็ไป-กลับรถรร.ตลอด ม.ต้นนี่รร.อยู่ใกล้ที่ทำงานแม่ ก็กลับกับแม่ เราก็ต่อม.ปลายที่รร.เดิมต่อ ก็ยังไป-กลับกับแม่อยู่ แต่ถ้าไปที่อื่นนี่ แม่เราก็ยังเข้มงวดกับเรา จะไปกินกับเพื่อนแค่ชม.- 2ชม.ก็ต้องขออนุญาต ไปไหนก็ไปไม่เป็นเพราะไม่เคยลองไปเอง เราขึ้นบีทีเอส รถเมล์ แท๊กซี่ไม่เป็น เพราะไปกับแม่ตลอด เราอึดอัดมาก
   อย่างล่าสุดโอเพ่นเฮ้าส์มหาฯลัย ก็เหมือนให้ไปนะแต่เราติดธุระเลยอด 555 แต่ประเด็นคือแม่เหมือนพูดเชิงจิกกัดว่าอ่านหนังสือสิ ไปทำไม ไม่เห็นมีประโยชน์ ถ้าไม่ใช่จุฬาแล้วจะไปทำไม เราก็ไม่ชอบเถียงแม่ ได้แต่อึดอัดใจอยู่แบบนี้ เราอยากแก้ปัญหานี้มาก แต่แม่เราชอบพูดตัดกำลังใจแล้วชอบพุดเชิงตัดพ้อว่าพ่อแม่รับส่งไม่ดียังไง คือมันดีมากอ่ะ แต่แบบในอนาคต เราจะเป็นยังไงล่ะ อยู่มหาฯลัยแล้วอยู่หออะไรแบบนี้ เราไม่แย่เลยเหรอ เราถามตัวเองหลายรอบมาก เราอึดอัด อยากแบบทะเลาะกับแม่ไปเลย แต่ก็ไม่ไหวอ่ะ มันไม่ใช่นิสัยเรา เราควรทำไงดี
TT O TT

Comments

[simulator-me]

ยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยนี่ พี่ตอนเด็กก็แบบน้องล่ะ พอบรรบุนิติภาวะแล้วมันอิสระมากขึ้นนะ แต่ พี่เลือกไม่ค่อยไปไหนมากกว่าเพราะ บ้านเมืองเรามันน่ากลัวฉิ-บ-ห-า-ยเลย แม้เรามีสติรู้จักระวังตัวก็น่ากลัวอยู่ดี

[Dark_master]

ตอนนี้พี่เรียนปี 5 พี่ยังแทบไปไหนไม่ได้เลยค่ะ ไปเองแบบไกลสุดๆ ก็กรุงเทพ แล้วนานๆ ครั้งด้วย
พี่ว่ามีคนไปส่งน่ะสบายสุดแล้วนะ ตอนนี้อายุเรายังน้อยก็นั่งไปก่อน
อนาคตต้องฝึกไปเองแน่นอน

[Nichaphat-C]

ต้องลองขอไปโรงเรียนเองค่ะ เรารู้สึกอิสระมากๆ มันสนุก เหมือนได้ใช้ชีวิตของตัวเอง เราเพิ่ง ม.ต้นเองค่ะ555 แต่เราว่ามีคนไปรับ-ส่งสบายสุดๆ ถ้าเลือกได้เราขอให้มีคนไปรับ-ส่งดีกว่า พ่อแม่ดูแลดี ก็ดีแล้วค่ะ พอถึงวันที่ต้องไปไหนเอง เราก็จะทำได้เองค่ะ

[นนนน]

นี่เรียนจนจบแล้วยังไม่บ่นสักคำ

[PKoKK]

เราก็เป็นเหมือนกันนะ เราเป็นลูกครูและส่วนแม่เราก็เป็นครูอยู่ที่เดียวกันเลยจ้าาาา แบบว่าตั้งแต่เกิดมาก็อยู่กับแม่เลยอะ ไม่เคยห่างกัน แม่เราพึ่งจะมาปล่อยเราช่วงม.5 ซึ่งตอนนี้เราก็ยุม.5 คือแบบว่า 555เราต้องพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเราดูแลตัวเองได้จริงๆ ถ้าช่วงแรกๆแม่ก็จะโทรมาหาบ่อยๆเวลาจะไปไหนมาไหนกับใคร แต่พอหลังๆก็แบบว่าแม่ก็ปล่อยเราให้ไปไหนมาไหนเองนะแบบว่า แม่น่าจะเริ่มวางใจแล้วแหละว่าเราสามารถไปไหนมาไหนเองได้จริงๆ แต่ถ้าจะให้มองในแง่ดีก็คือ อย่างน้อยเราก็จะได้อยู่กับแม่นานๆไง ดีจะตายมีแม่คอยดูแลล ดีกว่าไม่มีใครเลยนะะ

[หนูน้อยในดงหญ้า]

เราก็ลูกครูค่ะ แต่แม่เข้าใจวัยรุ่น แม่ให้ไปทำงานกับเพื่อนเที่ยวได้ เพราะแม่-ป๊า ครอบครัว คิดว่า ให้เค้าขออนุญาติ ยังดีกว่าให้เค้าแอบไป เพราะถ้าคนจะไป มันห้ามไม่ได้ แต่เราชอบไปกับแม่มากกว่า ไม่ต้องใช้เงินตัวเอง อิอิ ไม่ต้องขึ้นแท็กซี่ รถเมล์ด้วย นั่งรถตัวเองจะได้หลับได้ แต่ไปกับเพื่อนสนุกจริงๆแหละ

[ไม่บอกอ่ะ]

ต้องลองขอไปโรงเรียนเองอันดับแรกค่ะ แล้วค่อยไตร่ระดับไปเที่ยวละแวกบ้านละค่อยไปไหนไกลได้แค่พอสมควรค่ะ แต่ต้องมาพร้อมกลับความมีระเบียบนะคะ กลับ6โมง 5โมงต้องหาทางกลับได้แล้ว ต้องหัดนะคะเพราะถ้้าขึ้นมหาลัยแล้วยังไม่ไหนเองไม่เป็นนี่ลำบากนะ แนะนำเริ่มจาก 2แถว(รู้จักมั้ยอ่ะ555) แล้วค่อยรถเมย์หรือบีทีเอสค่ะ แต่ถ้าเป็นเส้นบีทีเอสแนะนำว่านั่่งรถเมย์ดีกว่านั่งบ่อยๆจะจำทางได้อัตโนมัตเลยแต่ถ้ารีบก็บีทีเอสค่ะ แนะนำถ้าอยากไปไหนเป็นสังเกตุเลขรถเมย์หลายๆที่เพราะประเทศไทยยังไม่มีบีทีเอสทั่วทุกที่น้าา สังเกตุละก้จำว่ารถสายนี่ผ่านตรงนี้เวลาเราหลงที่ไหนไม่รู้พอเห็นเลขนี่ะจำได้ว่ามันผ่านตรงที่เรารู้จักก็ไปเลยย ตอนนี้ถ้าให้เราไปสนามหลวงแบบขับรถเองก้ไปถูก สยาม สวนสัตว์ เยาวราช งี้เราก้ไปเป็นและที่สำคัญต้องนั่งรถไฟให้เป็นน้าาาบอกเลยสบายยถ้าได้นั่งนะะะอิอิ

[สู้ๆ นะ]

พี่อยู่ม.6
สอบเข้ามหาลัย ช่วงนี้พ่อกับแม่ คือ กำลังใจ ไม่กล้าทำให้เค้าผิดหวัง

แต่ว่า ถ้าพี่เป็นน้อง พี่ก็จะเปิดใจคุยกับเค้าอ่ะ เราไม่สามารถแกะเค้าไปตลอดได้
ก็บอกเค้าแหละ บอกถึงเหตุผลของเรา

พี่ก็เป็นคนที่ติดแม่นะ แต่ตั้งแต่ขึ้นม.ปลายเค้าเริ่มปล่อยอ่ะ พี่อยู่กรุงเทพ ต้องแกร่ง ไม่งั้น. ตามคนอื่นไม่ทัน

บอกเค้าไป ว่าน้องรู้สึกยังไง แต่อย่าใช้อารมณ์ เพราะแม่เป็นสิ่งมีชีวิตที่เดือดได้ทุกเวลาถ้าเป็นเรื่องของลูก

โชคดี ไปอ่านหนังสือละ บาย~~~

[Toon]

ลองพูดคุยกับแม่เรื่องนี้ดูค่า สู้ๆนะคะ บางทีแม่พี่อาจจะลองให้พี่ไปเองกลับเองก็ได้ หนูว่าแม่พี่น่าจะเป็นห่วงพี่อ่า หนูอยู่ม.1ต้องไปเองกลับเองแง้วว บางทีกลับก็พ่อแม่อาจจะสะดวกกว่า5555

[คนๆหนึ่งบนโลกนี้]

ก็คิดแบบนี้มาตั้งแต่ ป.6แล้วนะคะ จนกระทั่งตอนนี้ก็ม.5แล้ว ก็เหมือนเดิม 

บางทีเราก็อิจฉาคุณนะ อย่างน้อยพ่อกับแม่ก็พาไป เรานี่นอกจากจะไม่ให้ไปเองแล้วยังไม่พาไปอีกด้วย ถึงแม้มันจะเป็นแค่การเข้าค่าย หรือไปทำงานบ้านเพื่อนธรรมดา หรือ ไปเป็นจิตอาสา หลายครั้งหรือเรียกว่าน้อยครั้งที่จะไม่โดนด่า หรือมีปากมีเสียงกับพ่อ จนกระโดนตี

สู้ๆนะคะ มหาลัยค่อยคุยเรื่องนี้กับพ่อแม่จริงจังก็ได้ถ้าเขายังคุมเข้มเกินไป เขารักของเขาจะถนอมก็ไม่แปลกค่ะ คนเป็นพ่อเป็นแม่นี่เนาะ

[It'sPhoebe]

ตั้งแต่ขึ้น ม.ปลาย เราไปกลับเองตลอด จะบอกว่าเหนื่อยมากกกก ทั้งรอรถ ละยิ่งช่วงที่คนเยอะๆยิ่งจะแย่ เรียนก็เหนื่อยมากละ ถ้าพ่อแม่ยังไปรับไปส่งอยู่ก็ไปเถอะ จขกท. มันสบายสุดแล้ว 5555555
ลองขอนอกรอบแบบเวลาไปติวไปเรียนพิเศษ หรือไปเที่ยวกับเพื่อนก็ลองไปเองบ้าง อาจจะให้แม่ไปเป็นเพื่อนกันก่อนอะไรแบบนี้ บอกตรงๆว่าอยากเดินทางเองเป็นบ้างเพราะเหตุฉุกเฉินเกิดได้ทุกเมื่อ ฝึกไว้พอให้ขึ้นเป็นแต่วันธรรมดาก็ยังไปโรงเรียนกับพ่อแม่ตามเดิม คิดว่าแม่น่าจะเข้าใจได้นะ

[Ming ju]

อยากบอกว่าจะจบ ม.6อยู่่แล้วยังขึ้นรถตู้ไม่เป็นเลย เราเป็นคนที่ติดบ้านมากกกกก แต่ก้อคิดนะว่าถ้า-จบไปแล้ว -จะไปไหนคนเดียวได้หรอ5555 แต่ไม่เป็นไรเรายังมีเพื่อนอยู่ มีพ่อแม่ไปรับไปส่งดีจะตาย เดียวนี้ค่ารถตู้ รถเมย์ แพงมากเลยนะ555 ณ ตอนนี้ยังรู้สึกเสียดายตังอยู่เลยที่ขึ้นรถตู้ไป555 ยังกลับมาบ่นกับแม่อยู่เลยว่าค่ารถตู้แพง แต่ก้อสู้นะ

[[Bm]]

แฮร่อยู่ม.4เหมือนกัน ไปไหนไม่ได้เลยซักที่ แต่พอนั่งรถไปไหนได้อยู่นะถ้าใกล้ๆลองแอบนั่ง แต่แบบมีพ่อแม่ไปรับไปส่งก็ดีนะแต่แบบ...มันแวะนู้นนี่ไม่ได้ (เรากลับบัสรร.พ่อแม่ไม่ไปส่งT^T)เรานี่ต้องกลับบ้านตรงเวลาเลยนะไม่งั้นโทรตาม ไปไหนไม่ได้เลย บ้านเพื่อนเพื่อทำงาน งานอำลาเพื่อน ค่าจิตอาสาต่างๆนาๆ งานเปิดบ้านก็ไปไม่ได้ ไปได้แค่ มธ.(บ้านอยู่ตรงข้ามศูนย์รังสิตพอดี) แต่ปีนี้ไม่ได้ไป ติดสอบเก็บคะแนน5555555 ไม่ให้ไปไหนแถมไม่พาไปไหนด้วยนะ ไม่ว่าจะเที่ยวต่างๆนาๆ ซื้อของทำงาน อันนี้ต้องฝากซื้อ ไปเลือกเองได้บางครั้ง ไปซื้อหนังสืออ่านยังไม่ได้เล้ยยยยยย ขอทำงานพาททามก็ไม่ได้ คือช็อตสุด55555555แบบคือนอกจากโรงเรียนก็ไม่ได้ไปไหนเลยอ่ะนอกจากบ้าน อึดอัดสุดๆ เคยอธิบายไปหลายๆรอบแต่ก็ทะเลาะกันทู้กกกกครั้ง เคยหนีออกจากบ้านด้วยเขาบอกหนีออกอีกครั้งจะไม่ให้เรียน ก็เลยต้องอยู่บ้านอย่างนี้ต่อไป ทำงานบ้านต่อไป ก็ไม่รู้จะทำไงดี ก็เห็นใจนะพวกเดียวกัน แต่แค่เราหหนักกว่า5555555555

[ฟหกด่าสว]

อย่าว่าแต่ม.4 ค่ะน้อง พี่ทำงานแล้วยังกรุณาไปรับ - ส่ง เลย สาเหตุไม่ใช่ไรหรอก สุขภาพไม่ดีด้วยแหละถ้าอยากอิสระน้องต้องหัดขับรถเองนะ แต่ตอนนี้ก็ฟังๆ ท่านไปก่อนเหอะ

[sirilak]

เราก้อเหมือนกัน แต่เราอยุ่ม.ต้นอยู่เลย จะไปไหนพ่อแม่ก้อไม่ไว้ใจเอาซะเลย ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยให้เราไปไหนมาไหนกับเพื่อนบ้าน ต้องขออนุญาตตลอดเวลา จะขับรถมอเตอร์ไซต์ยังไม่เคยขับเลยค่ะ เพื่อนคนอื่นเขาก้อขับเป็นหมดแล้ว เหลือแค่เราคนเดียวเนี่ยแหละค่ะ ทำให้เรากลัวที่จะบอกว่าไปไหน หรือทำอะไร ถ้าจะไปก้อต้องอ้างนู่นอ้างนี้ตลอดเวลา ขนาดขิไปกินไอติมกับเพื่อนก้อยังไม่ให้ไปเลยค่ะ ทั้งๆที่เพื่อนก้อเป็นญาติกัน ไปไหนก้อต้องบอก รายงานตลอดเวลา ไปไหนไม่ถึงชม.ก้อโทรตามแล้วค่ะ ควรจะทำไงดีคะ ถึงพ่อแม่จะไว้ใจเราสักทีว่าเราดูแลตัวเองได้

[สตรอง]

ใครๆก็มีครั้งแรกกันทั้งนั้นแหละค่ะ แต่อย่าเป็นแบบเราเลย ลองผิดลองถูกเองตลอด ช่วงแรกๆ แม่ยังไปรับไปส่งแต่พอแม่ย้ายที่ทำงาน ก็ไปเองตลอด หลังๆ อยุ่ม.ปลาย ทำใบขับขี่ อันนี้นี่ยิ่งสตรอง ขี่มอไซต์ไปกลับ ร่วม 38 โลไปโรงเรียนทุกวัน...
ไปไหนมาไหนเอง แต่จะไปก็ต้องขอก่อนไม่งั้นโดนด่า โดยเฉพาะ ม.6 นี่ ด้วยความที่อยู่ตจว. ทั้งสมัครสอบเองเดินทางไปกทม.เอง เข้าไปสอบเอง หลงเองตลอด.... ดราม่ามาก.... Orz จนตอนนี้กลายเป็นเด็กมหาลัยที่สตรองมาก อยากไปเที่ยวไหนก็ไปไม่ต้องมีเพื่อนไปด้วย แค่มีพิกัดเป้าหมายที่ชัดเจนเดี๋ยวหลงก็ไปถูกอยู่ดี 55555555

[สตรอง]

เสริมนะ ถึงจะสตรองแต่บอกเลย เหนื่อยมากกกกกก ทั้งรถติดทั้งตากแดดตากลม ยิ่งถ้าหลงนะ... ยิ่งหงุดหงิด

[BELL X BELL]

แม่เขาห่วงเราค่ะ จริงๆนะ มีเพื่อนในห้องเราคนหนึ่งขนาดไปทัศนศึกษายังไม่ให้ไป เข้าค่ายนอนรร.ยังไม่ให้เข้า เพื่อนผู้หญิงเดินกับคนนั้นยังโดนพ่อแม่เค้ามอง คือห่วงจริงๆ บ้านก็ต้องรีบกลับ ไปเรียนพิเศษก็ไปเฝ้า แต่อันนี้ยังไม่บรรลุนิภาววะ ก็อยู่กับท่านไปเถอะ จขกท.ยังดีที่มีแม่มาตามติดขนาดนี้ อย่างเรานี้แม่ไปทำงานตจว.กลีบวันศุกร์ เสาร์อาทิตย์บางสัปดาห์ไม่ได้กลับมา เราก็อยากมีโมเม้นต์แม่ตามนะ แต่มันมีไม่ได้

[qxarn]

นี่อยู่ปีหนึ่งแล้วค่ะ ยังไม่ค่อยได้ไปไหนเอง คือเอาง่ายๆเจอปห.เหมือนจขกท.เหมือนกันนะ เพราแต่ก่อนเราเป็นคนที่ไม่กล้าไปไหนคนเดียวเท่าไหร่ยกเว้นไปใกล้ๆ555 ตอนนี้ก็พยายามไปไหนมาไหนเองจนชินแล้ว มันอยู่ที่การปรับตัวเนอะ แต่การที่พ่อแม่รับส่งเราก็ดีนะคะ ไม่ลำบากอะไรเท่าไหร่ จขกท.อย่าคิดมากพอเราโตขึ้นทุกๆอย่างจะทำให้เราปรับตัวได้ เป็นกำลังใจให้จ้า

[pinkyeun]

ปัจจุบันพี่อยู่ม.5แล้วค่ะ พี่อ่านแล้วพี่ก็ได้แต่คิดว่าทำไมพ่อแม่พี่ถึงไม่เป็นแบบนี้บ้าง 5555555 .ปาดน้ำตาเบาๆ

จริงๆมันอาจจะเป็นเพราะว่าพ่อแม่เป็นห่วงนะคะ เพราะว่าไม่ว่าจะยังไงเราก็ยังคงเด็กในสายตาท่านเสมอแหล่ะค่ะ ยิ่งตอนนี้ยังไม่เป็นผู้ใหญ่มากพอด้วย พ่อแม่ก็ยังต้องห่วงเป็นธรรมดา

เพื่อนพี่เองก็เคยเป็นคล้ายๆแบบนี้นะคะ (แต่ว่านางมาโรงเรียนและกลับบ้านเอง) ขอไปเที่ยวกับเพื่อนก็ไม่ให้ ไปทำงานนอกสถานที่บางทียังไม่ให้เลยค่ะ เล่นเอาเพื่อนอยากไปคุยกับพ่อแม่นางแทนเลยค่ะ 5555555 จนพอเริ่มโตขึ้นมาหน่อยก็เริ่มปล่อยบ้าง

พี่เองตอนแรกก็พ่อแม่ไปรับไปส่งตลอดค่ะ กลัวว่าจะนอกลู่นอกทาง ยิ่งสมัยนี้อันตรายก็ค่อนข้างเยอะ แถมพี่เองก็ไม่ค่อยทันคนไม่ค่อยสนใจรอบข้างเท่าไหร่ จนพี่สาวพี่เองนี่แหล่ะค่ะ นางว้อนท์อยากกลับบ้านเอง นางพูดกับแม่ตรงๆเลย เปิดใจคุยกัน พ่อแม่ก็เลยยอมให้กลับบ้านเอง (ซึ่งพี่เองอยากให้พ่อแม่มารับมาส่งมาก แต่ก็ไม่มีแล้ว555555)

ส่วนตัวพี่ว่าที่เขาปล่อยให้พี่กลับเองตามพี่สาวมันเป็นเพราะว่าเขารู้ว่าพี่เป็นคนติดบ้านมากก พี่ไม่ใช่คนเที่ยวเลยค่ะ เคยไปถ่ายงานที่ห้างแล้วเพื่อนชวนเดินต่อนี่ก็จะกลับบ้านท่าเดียวจนเพื่อนบอก '-กลัวบ้านหายเหรอ?' 555555555 ขนาดตลาดใกล้บ้านพี่ยังไม่ไปเลย พ่อแม่ชวนไปก็ไม่ไป

ที่พี่พูดมาทั้งหมดคืออยากบอกว่า ณ ช่วงเวลาหนึ่ง ถ้าท่านวางใจในตัวเราได้มากกว่านี้บางทีท่านอาจจะยอมปล่อยเราก็ได้ อาจจะใช้วิธีการพิสูจน์ตัวเองให้ท่านเห็นว่าเราดูแลตัวเองได้ และจะไม่เถลไถลไปไหนจนทำให้เป็นห่วงมากๆ หรือบางทีก็อยากให้ลองเปิดใจคุยกับท่านตรงๆดูค่ะ ว่าเราคิดอย่างนี้นะ อะไรแบบนี้ แต่อย่าใช้อารมณ์หรือพูดจาไม่ดีใส่ท่านนะคะ นั่นยิ่งทำให้ท่านไม่เห็นด้วยเลย หนำซ้ำเรายังบาปด้วยนะ 55555555555

ยังไงก็สู้ๆนะคะ

[nuttamill]

เริ่มแบบเนิ่นๆโดยการอ่านสถานที่ข้างรถเมล์สายต่างๆ(แรกๆเราก็ทำ55555) เผื่อว่าจะต้องเดินทางไปไหนเองแบบกะทันหันสายนี้ไปไหนได้บ้าง ขึ้นตรงไหนได้บ้าง หรือไม่ก็ลองหาเพื่อนที่กลับบ้านทางเดียวกันดูค่ะแล้วก็ขอกลับเอง บอกเค้าไปประมาณว่าจะได้รู้ว่ากลับเองยังไงเวลาพ่อแม่ไม่ว่าง แต่ที่เขาทำแบบนี้เพราะเขาห่วงเราค่ะ