ประกาศผลการประกวดเรื่องสั้น "ฤดูหนาว" 2016 + ของรางวัลครับผม

ขอแสดงความยินดีกับทุกๆ ท่านค่า \( ^__^ )/

ปล. ทำไมรูปมันใหญ่จังล่ะ ถ่ายแล้วลงใหม่ก็ยังใหญ่อยู่เลย ขอโทษนะคะ TvT

ยินดีกับผู้ได้รางวัลด้วยนะคะ จริงๆ ชอบทุกเรื่องเลย

เปิดเข้ามาเจอพอดี /ตกใจ

ข ขอบคุณมากเลยค่า ไม่คิดว่าจะได้อะ แววว ;w;

เดี๋ยวหลังไมค์ไปค่า จะรอคำวิจารณ์นะคะ!

เห็นกระทู้แล้วรีบเข้ามาดู...

เราคือคนที่ส่งเรื่องที่ผิดฟ้อนท์ไปเองแหละค่ะ เหมือนกระทู้ประชาสัมพันธ์มันมีแก้ไขและชี้แจงเพิ่มเรื่องฟ้อนท์ แต่เราไม่ได้กดเข้าไปอัพเดทตัวเอง ก็เลยส่งไปแบบผิดๆ ต้องขอโทษที่ทำให้วุ่นวายด้วยนะคะ ._.

ยังไงก็ยังตื่นเต้นที่ได้คะแนนสูงสุดอยู่ดี55 จะรอฟังคำวิจารณ์อย่างใจจดใจจ่อ

และขอแสดงความยินดีกับผู้ได้รับรางวัลทุกท่านค่ะ เย้เย้

เมื่อคืนตั้งกระทู้เมา ๆ ง่วง ๆ ก็เลยลืมประกาศขอบคุณทั้งผู้เข้าร่วมประกวดทุกคน ไม่ว่าจะที่ผ่านเข้ารอบหรือตกรอบก็ตาม รวมถึงกรรมการทั้งสามท่านที่เสียสละเวลามาช่วยเหลืองานประกวดครั้งนี้นะครับ เหนื่อยกว่าผมก็ทั้งสามท่านนี้ล่ะ โดนสูบวิญญาณไปเยอะเลยเชียว...

ขอบคุณมาก ๆ ฮะ!

ยินดีกันด้วยนะคะ

เพิ่งพ้นช่วงปั่นงานและสอบไป ไม่ค่อยได้เข้าบอร์ด นึกว่าประกาศไปแล้วนะคะนี่!!

ตามไปอ่านตอนนี้ทันไหมคะ ;_;

ป.ล.เด็กดีเปลี่ยนโฉมใหม่ หาฟอนต์สีฟ้าตัวเองไม่เจอ ฮืออออ

หู้ยยยยยยย เห็นรางวัลแล้วน้ำตาและน้ำลายไหลลงมาพร้อมกัน อยากด้ายอ่าาา ถถถถถถถ แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ถ้ามีโอกาสอีก เราจะพยายามให้มากยิ่งขึ้น!! ฮึบๆ ยังไงก็ขอขอบคุณอีกครั้งสำหรับโอกาสดีๆ ที่หยิบยื่นให้น้องมาถึงจุดนี้ได้นะคะ รออ่านคำติชมอย่างใจจดใจจ่อเลยค่ะ

จะหาอ่านเรื่องที่ส่งประกวดได้ที่ไหนครับ

ดีใจๆ (มาช้าไปอีกแล้วว)

ขอบคุณคณะกรรมการ และขอบคุณสำหรับของรางวัลด้วยนะคะ

เอาล่ะ... มาลงคำวิจารณ์จากกรรมการแล้วนะครับ

เริ่มกันที่กรรมการเดต้าก่อนเลย!

1. อุ่น...? (zero-boy)

สำหรับเรื่องนี้ พล็อตไม่ได้หวือหวาค่ะ แต่แสดงให้เห็นถึงความรักของครอบครัว ซึ่งก็โอเคนะ เพียงแต่ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น เรื่องภาษาค่อนข้างเรื่อยเปื่อยค่ะ จังหวะต้นเรื่อง สำหรับเราถือว่าฟุ่มเฟือยเกินไป นึกออกมั้ยว่าเราสามารถข้ามสองสามหน้าแรกไปได้ โดยที่ยังพออ่านรู้เรื่องอยู่ แล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าพลาดอะไรเป็นพิเศษด้วย

ส่วนของความประทับใจก็คือการเล่าถึงความอบอุ่นในครอบครัว น่ารักดีค่ะ ละมุนเบาๆดี

ที่จริงแล้ว พล็อตบ้านๆ แค่ไหนก็สามารถน่าสนใจได้ค่ะ ขอแค่มีเทคนิคการเล่าเรื่องที่ดี เพราะฉะนั้น เราอยากให้ปรับเรื่องเทคนิคการเล่าเรื่องน้อ พยายามเติมสีสันให้เรื่องด้วยวิธีการเล่าที่แปลกใหม่กว่านี้ แนะนำให้ลองอ่านเรื่องสั้นเยอะๆ เพื่อแก้ปัญหาวิธีเปิดเรื่องที่เหมือนนิยายมากไปหน่อยค่ะ

2. White Miracle (คันดะคุง)

อาห์...นี่ปูเรื่องชื่อตัวละครมาทั้งเรื่อง เพื่อมุกตอนท้ายเรื่องเลยนี่หว่า!!! โอเค ยอมใจ ความรักของ

หนุ่มสาวชุดนักเรียน น่ารักกุ๊งกิ๊ง อะไรแบบนั้น ส่วนนี้เราไม่มีอะไรขัด ด้านการเล่าเรื่องหลักทำได้ดี

เลยแหละ แต่แค่งงๆ ว่าทำไมต้องหิมะตก? T_T? จริงๆ มันไม่ต้องมีช็อตเรื่องพวกนี้ มันก็สามารถ

ดำเนินเรื่องต่อไปได้อะนะ จะว่าไป ต่อให้เป็นฤดูร้อน ฤดูฝน มันก็เล่นมุกทำนองนี้ได้อยู่ดี ส่วนพวก

คริสมาสต์แครอลที่ยกมานี่...พอเอามาใส่ก็ดูเป็นกิมมิคของเรื่อง แต่จริงๆ จะไม่มี ก็ไม่เดือดร้อน

เหมือนกัน เพราะงั้นจะว่าสวยก็สวย จะว่ายืดก็ยืด ว่าไงดี เราว่าตรงนี้มันน่าจะมีวิธีปรับได้อยู่ เพราะ

มันเหมือนทุ่มความสำคัญไปกับการบรรยายองค์ประกอบ จนตัวเรื่องหลักเลยเนียนไปกับองค์

ประกอบซะงั้น

แต่ถามว่าชอบมั้ย เราก็ชอบนะ มันเหมือนมองภาพที่ดูไม่มีอะไร แต่พอเพ่งดีๆ มันก็มีอะไรซ่อนอยู่

(ถึงจริงๆแล้วจะไม่ได้ตั้งใจซ่อนก็เหอะ)

3. ยามลมหนาว.. พัดอีกครา (Grukae)

ภาษาดี ละเมียดละไม แต่ไม่ค่อยน่าจดจำ - ในส่วนของภาษาจัดว่าค่อนข้างดี แต่-คำผิดที่ไม่น่าผิดนี่มันทำให้อารมณ์ดีๆ ที่ปูมาพังทลาย เหมือนก่อปราสาททรายแล้วมีเด็กบ้าวิ่งมาเตะจนกระจุย คิดแล้วหุดหิดเลยเนี่ยยย

สำหรับภาพรวม เราว่าพล็อตไม่แน่น น้ำเยอะ เป็นเหมือนลูกผสมระหว่างนิยายกับเรื่องสั้น มันเลยมีจังหวะขาดๆ เกินๆ ทำให้ไม่น่าติดตามค่ะ นอกจากนั้น ด้วยเหตุผลเดียวกัน ทำให้เราไม่สามารถอ่านทุกตัวอักษรได้ค่ะ ต่อให้เราอ่านข้ามไปสัก 3 - 4 ย่อหน้า ก็ไม่ได้มีผลอะไรกับการรับรู้เนื้อเรื่องของเราเลย อยากให้ปรับปรุงวิธีการเล่าเรื่องให้กระชับกว่านี้ รวมไปถึงการทำให้พล็อตออกมาชัดเจนยิ่งกว่านี้ค่ะ สู้ๆ

ต่อกันด้วยลำดับถัดไป...

4. Bastard and the Beast (The.woLF)

ลำเอียงเหรอ? ใช่! เราลำเอียง!!! เราชอบภาษาแบบนี้ เป็นภาษาสไตล์นิยายแปลตะวันตก การเล่าเรื่องแบบนี้ มันสวย ละมุนละไม ดูมีจุดหมาย ถึงแม้คนเขียนอาจจะไม่มี(เอ๊ะ? ยังไง) อ่านแล้วละมุนในใจ อ่านแล้วอมยิ้ม คือชอบ! ชอบความชวนให้จิ้นวายโดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย เทคนิคการเล่าเรื่องทำได้ดีเลย การดำเนินเรื่องผ่านบทสทนาทำได้ค่อนข้างธรรมชาติและชวนให้อ่านได้เพลินๆ แต่บางครั้งก็ยังเหมือนยัดข้อมูลออกมาจากปากตัวละคร โดยรวมแล้วชอบมากจริงๆ

ข้อที่ทำให้เสียคะแนน คือเนื้อเรื่องค่อนข้างเอื่อย จริงๆ มันเป็นสไตล์ที่เราชอบ แต่ถ้ามองในแง่ของตลาด แนวเรื่องแบบนี้จะเกิดยากค่ะ มันไม่มีจุดพีค เป็นแนวที่ทำให้เราต้องค่อยๆ ละเลียดและซึมซับเนื้อหาไปทีละนิดตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วถึงจะรู้สึกถึงรสชาติได้อย่างเต็มที่ พอมาแข่งกับเรื่องอื่นๆ ที่มีรสชาติจัดจ้าน เลยอาจทำให้เรื่องนี้จืดจางลงไปเลย ให้อารมณ์เหมือนดื่มเอสเพรสโซ่สลับชาไชมาหลายๆแก้ว พอมาเจอชาไป๋มู่ตาน เลยรับรสได้ยาก

โดยรวมแล้ว คนเขียนมีศักยภาพชั้นดีที่จะพัฒนาไปได้อีกไกลค่ะ (นี่ชั้นเขียนอะไร เธองงชั้นมั้ย?)

อ้อ จุดติอีกนิด คือทั้งที่เป็นภาษาแบบนิยายแปล แต่ก็ยังมีลูกเผลอแบบเจ-ไลท์ฯ โผล่มาบ้างเป็นบางจังหวะ อันนี้ต้องระวังนิดนึงค่ะ เพราะมันทำให้ภาษาดูกระโดด ถ้าอยากให้มีลูกผสม เราแนะนำให้ผสมกันมาเรื่อยๆ จะทำให้เป็นธรรมชาติมากกว่า

5. ในความทรงจำไม่ชัดเจนนั้น (แมงมุมดำ ตัวน้อย)

เหมือนนั่งดูเอ็มวีเพลง "ขอ" ของโลโมโซนิก แต่อันนี้เป็นเวอร์ชั่นแฮปปี้เอนดิ้ง เรื่องนี้พล็อตเดาได้ ภาษาเอื่อยๆ การตัดเรื่องฉึบฉับ นี่แกใช้บรรทัดเปลืองไปกับการทำเป็นแชทล็อกใช่มั้ย ถามใจเธอดู

เราขอแยกการวิจารณ์เป็นสองพาร์ท คือส่วนของภาษาบรรยาย กับส่วนของภาษาแชทแล้วกัน

บทบรรยายไม่ได้โดดเด่น และภาษามันกระโดด อ่านแล้วไม่สมูธ ทำให้อ่านข้ามไปมา เราอยากให้เลือกว่าเธอจะเอาภาษาแบบบรรยาย หรือภาษาปาก แยกจากกันให้ขาด แต่อย่าเอามาปนกัน ยกตัวอย่างมาให้เลย อันนี้ขัดใจเรามากจริงๆ

ฉันเองก็รอคอย รอเพื่อที่จะได้นอนอืดในผ้าห่มแบบนี้อย่างไรล่ะ

คำว่า "อย่างไรล่ะ" เป็นภาษาบรรยาย แต่ส่วนที่เหลือมันดูเป็นภาษาปาก มันเลยขัดกัน จริงๆ ช่วงนี้จะใช้เป็นคำว่า "ยังไงล่ะ" หรือ "ไงล่ะ" เราก็ยังไม่ขัด ขอแค่ใส่เข้าไปแล้วมันสมูทและสวยกว่า พอนึกออกเนอะ

ภาษาแชทที่ใช้ สำหรับเราก็อ่านแล้วเรียลดี มันเลยเป็นทั้งจุดเด่นแล้วก็จุดด้อยในตัวเดียวกัน เพราะเธอดำเนินเรื่องด้วยบทสนทนา แต่บทสนทนาของเธอคือสายเรียลของผู้หญิงที่ไม่กล้ารุกผู้ชาย กับ-หนุ่มที่ดูแล้วน่าจะเนิร์ดไม่กล้าจีบสาว เหมือนเห็นสองคนนี้มันมายืนอ้ำๆ อึ้งๆ ก้มหน้ามองพื้น คุยกันทีละคำสองคำ แล้วก็วิ่งหลบมุมกันไป อะไรแบบนี้อะ คือถ้ามันเป็นเหตุการณ์จริงก็คงตลกดี (เออ! ชั้นมันเลว!!! ) แต่พอเป็นในเรื่องสั้น มันเลยทำให้ไม่ทัชเท่าไหร่ ฟีลลิ่งแบบ ชั้นกำลังหยิบมือถือของเพื่อนมาแอบอ่านแชทกับหนุ่มที่มันกำลังแอบกิ๊กอยู่ ซึ่งก็สนุกๆ ขำๆ ดี ถ้าเป็นเพื่อนก็เอาไว้แซวกันได้ แต่ถ้าเป็นคนรู้จักก็ไม่มีอะไรน่าสนใจนัก

สำหรับเรื่องแนวที่เดินด้วยบทสนทนา ก็ควรทำให้บทสนทนาเด่นและคมกว่านี้ค่ะ ตอนนี้รู้สึกเหมือนผู้เขียนเปิดอ่านที่เคยแชทกับคนที่แอบชอบ แล้วเอามาเขียนเป็นเรื่องสั้นเลยเนี่ย ภาพรวมก็ถือว่าพอโอเคเลยค่ะ สามารถพัฒนาได้ พล็อตเธอเดาง่าย แต่เธอแน่นในพล็อตตัวเอง อันนี้เป็นจุดแข็งที่ควรจับเอาไว้ให้แน่นก่อนจะพัฒนาพล็อตให้ซับซ้อนกว่านี้ ส่วนเรื่องของภาษา แนะนำให้ศึกษาและฝึกฝนเทคนิคการเล่าเรื่องให้เยอะๆ ค่ะ สู้กันต่อไป!

6. คมมีดเจ้าบ่าว (น้ำมิ้ม / ประดับยศ)

เรื่องนี้มัน...ว่าไงดี อ่านจบแล้วรู้สึกอึดอัด คือไม่ได้ประทับใจ ไม่ได้ชอบ ไม่ได้เกลียด แล้วก็ไม่ได้เฉยๆ ด้วย เออ มันดูยัดเยียดว่า "ความรักต้องเป็นแบบนี้ๆ" แบบฟันธงฉับๆ ไปหน่อย อ่านแล้วเหมือนโดนชี้นิ้วสั่งให้คิดแบบนั้นตาม แต่บังเอิญเราไม่ได้คิดแบบนั้นไงล่ะ

พล็อตออกแนวแฟนตาซีดี ไม่ได้หมายถึงแฟนตาซีแบบแฮร์รี่ พอตเตอร์ แต่หมายถึงแฟนตาซีแบบ...แบบละครช่องเจ็ด(?)

อาจจะเพราะจังหวะการเล่าเรื่องมันเร่งไปหมดเหมือนอยากจะให้จบเร็วๆ เพราะลักษณะพล็อตแบบนี้มันน่าจะเป็นนิยายรักที่ยาวสัก200หน้า พอหดเหลือ 10 หน้ามันก็ดูล้นไปหมด วิธีแก้น่าจะเป็นการลดสเกลของพล็อตลง แต่ทำให้มันแน่นขึ้นด้วยการเล่าเรื่องให้กระชับ น่าจะช่วยได้ เนื้อหาออกจะน้ำเน่าเก่าแก่ไปหน่อย แต่ก็ยังพอขายได้ค่ะ ถ้าเป็นนิยายก็คงขายได้ในกลุ่มนิยายรักหวานๆ แปลงเป็นบทละครก็น่าจะได้ แต่เป็นเรื่องสั้นนี่ไม่เวิร์คค่ะ อ้อ อยากให้พัฒนาเทคนิคการใช้ภาษาด้วย มันยังกระโดดอยู่ บทพูดหลายๆ บทก็ดูยังกะหลุดออกมาจากละครยุค '70s ลองพัฒนาให้ร่วมสมัยและเข้ากับยุคในเนื้อเรื่องดู จะทำให้เป็นธรรมชาติขึ้นอีกเยอะค่ะ

สุดท้าย ข้อคิดตอนจบนี่ไม่รู้ใส่มาทำไม มันดูล้นๆ อีกนั่นแหละ แล้วก็เนื้อหากับชื่อเรื่องไม่ไปด้วยกันด้วย งง

สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด บทวิจารณ์จากกรรมการเดต้าจ้า...

7. น้ำตาวันฟ้าเปิด (ดอ ชฎา)

อ่าาาาาา อ่านจบแล้วนึกถึง "ถ้าเรามี...สิ่งนั้น...ชีวิตเราก็จะมีความสุข" โฆษณาในโรงหนังอันนั้นน่ะ

เนื้อเรื่องมันยัดเยียดเกินไป พล็อตไม่มีอะไรพิเศษเลย เป็นการจับเอาเหตุการณ์ใหญ่ๆ ที่คนทั่วไปรู้กันอยู่แล้วมาเล่า ซึ่งเล่าเรื่องในมุมเดิมๆ อีกต่างหาก เพราะฉะนั้นมันเลยดูเป็นการยัดเยียดเรื่องเดิมๆ ไม่ได้รู้สึกว่ามันแปลกใหม่หรือสร้างสรรค์เท่าไหร่

การมีผีหลอกวิญญาณหลอนโผล่ออกมาไม่ได้ทำให้ดูแปลกไปจากเดิม เพราะสุดท้ายมันก็ขมวดจบลงที่เดิมๆ เดิมๆ ไปหมด

ถ้าจะใช้พล็อตนี้ เราแนะนำว่าหาวิธีเล่าที่แปลกใหม่กว่านี้น่าจะดีกว่า เพราะสิ่งที่อ่านไป ไม่ได้ต่างจากการไปอ่านคำบอกเล่าตามหน้าเฟสบุ๊คของคนที่ไปทำความดีกันเท่าไหร่ มันแค่มีความแฟนตาซีเพิ่มเข้ามา ซึ่งเป็นส่วนที่ไม่มีก็ไม่เห็นต่างจากเดิมด้วยอะ...โดยรวมคือเนื้อเรื่องมันแบนไปหมด รู้สึกเหมือนอ่านนิยายเรื่องเดิมซ้ำๆ ไรงี้อะ

ภาษาที่ใช้ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีนะคะ เสียแค่มันกระโดดๆ ไปหน่อย บวกกับมันไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่นัก อยากให้ไปศึกษาเทคนิคการเล่าเรื่องเพื่อเพิ่มความน่าสนใจค่ะ อย่างที่บอกไปแล้วในคำวิจารณ์เรื่องอื่น พล็อตบ้านๆ แค่ไหนก็น่าสนใจได้ ถ้ามีเทคนิคการนำเสนอที่ดีค่ะ

จริงๆ พล็อตอันนี้มันก็แข็งแรงในตัวมันเอง แต่มันธรรมดาไง พอทุกอย่างมันธรรมดาไปหมด มันเลยแทบไม่มีอะไรเด่นเลย มีวิธีแก้สองทางคือ การบิดพล็อตให้แปลกกว่าเดิม หรือไม่ก็ปรับเทคนิคการเล่าเรื่องให้น่าสนใจขึ้นค่ะ ซึ่งสำหรับเรื่องนี้ เราแนะนำอย่างหลัง เล่าเรื่องเดิมในมุมมองใหม่ๆ มันน่าจะดูสนุกได้มากขึ้นค่ะ

สุดท้าย ชื่อเล่นของเด็กแปลว่าไรอะ อ่านยากด้วย งง

8. The Marvelous Key (Darkmoon)

พล็อตสูตรสำเร็จ ถือว่าทำได้กลางๆ ค่ะ วิธีเล่ายังไม่น่าประทับใจเท่าไหร่เพราะยังเยิ่นเย้ออยู่บ้าง ไม่รู้เพราะอยากให้หน้ากระดาษถึงหรือเพราะภาษาเป็นแบบนี้อยู่แล้วอะนะ จุดพีคมาถึงช้าไปหน่อยเลยทำให้เบื่อก่อน หรืออาจเพราะมัวแต่สนใจกับรายละเอียดที่ไม่จำเป็นมากไป ก็เลยทำให้เบื่อขึ้นมา ลองเน้นในจุดที่เป็นส่วนสำคัญของเรื่องดูค่ะ เคล็ดลับคือลองตัดเนื้อหาบางจุดออก ดูว่ามันทำให้เรื่องแหว่งมั้ย ถ้าไม่แหว่ง ก็แสดงว่ามันไม่จำเป็นค่ะ

อันนี้เนื้อเรื่องส่วนใหญ่แสดงออกผ่านทางบทสนทนา ถือว่าทำได้โอเคนะ แต่ก็ยังอยากให้เพิ่มการกระทำเข้าไปอยู่ดี ไม่อย่างนั้นมันจะกลายเป็นบทละครไปเลย จุดแข็งของนักเขียนคือการเล่าเรื่องได้ชัดเจนค่ะ ลำดับเหตุการณ์ได้ดี ไม่ทำให้งงตอนอ่าน อยากให้รักษาจุดนี้เอาไว้เน้อ

9. Santa Secreto (Maritian)

กราบเบญจางคประดิษฐ์สามครั้ง!!! ขอบคุณที่ส่งเข้าประกวดค่ะ!!! เธอคือหนึ่งในโอเอซิสอันน้อยนิดของกรรมการชะมัด!!! ภาษาทำได้ดีมาก เราชอบภาษาสไตล์นิยายแปลค่ะ พล็อตเรื่องไม่หวือหวา เทคนิคการเล่าดีมาก! ทำให้คนอ่านลุ้นตามใจเต้นตึกๆๆ

การเล่าเรื่องไม่มีจุดติ มันดีมาก! ถือว่าทำได้สมบูรณ์เลยค่ะ! ส่วนของเทคนิคภาษา อาจะดูเป็นสำนวนแปลมากไป ซึ่งตัวเราชอบแบบนี้นะ แต่ตลาดนิยาย เราเข้าใจว่ามันอาจจะขายยาก เท่าที่จำได้คือเคยมีคน(ในบอร์ดเนี่ยแหละ) ที่ไม่ผ่านพิจารณาสำนักพิมพ์เพราะภาษาไปซ้ำซ้อนกับพวกนิยายแปล ทำให้มันทับไลน์กัน ไม่รู้เดี๋ยวนี้ยังเป็นอยู่มั้ย อันนี้ลองศึกษาเพิ่มดูดีๆ นะคะ

แต่เราขอติงเรื่องพล็อตหน่อย เหตุผลยังดูอ่อนไป แบบว่า อยู่ๆ ย้ายบ้านหนี เข้าใจได้ว่าเป็นเด็กเลยไม่รู้เรื่อง แต่ทำไมพอรู้แล้วซานต้าก็กลับมาเองเฉยเลย คือมันไม่มีทริกเกอร์ตรงนี้ เลยทำให้จังหวะที่ตัวเอกพ้นจากซานต้ามาตั้งนานดูลอยๆ พิกล

อย่างที่ทอม แคลนซี ได้กล่าวไว้ค่ะว่า "ความต่างระหว่างชีวิตจริงกับนิยาย คือนิยายจำเป็นต้องมีความสมเหตุสมผล" พอไม่มีมันก็ดูลอยๆ จริงๆ นั่นแหละ

สำหรับเรื่องนี้ เราเสียดายมากจริงๆ ค่ะ คุณสมบัติสูงพอจะเป็นที่ 1 ได้ แต่ผิดกฏิกาไปหน่อยคือใช้ฟ้อนต์ผิด เลยต้องปรับตกไป อันที่จริงควรจะตกตั้งแต่รอบแรก แต่กรรมการทั้้งหมดเมาเองค่ะ จำนวนเรื่องที่ส่งเข้ามามีเยอะมาก และเรื่องนี้ส่งเข้ามาเป็นอันดับเกือบท้ายๆ เลยทำให้หลุดสายตาออกไป

ทางกรรมการรับผิดชอบด้วยการทำสิ่งที่ Commit ไว้นะคะ นั่นคือเราตัดคะแนนให้คุณได้ ให้คำวิจารณ์ได้ และในส่วนของความรับผิดชอบของผู้เขียนที่ไม่ได้มีการตรวจทานให้ดีก่อนส่ง จึงไม่สามารถให้รางวัลใดได้ เพราะมันไม่แฟร์กับคนที่ทำถูกกติกาแต่ต้องตกรอบไปค่ะ

ย้ำอีกครั้ง เราเสียดายเรื่องนี้มากจริงๆ เพราะคุณภาพของงานมาดีมากและเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับคนที่สนใจในการแต่งเรื่องสั้นคนอื่นๆ ได้เลยค่ะ

10. The lost winter (วัลยย์)

เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ทำได้ดีมาก! เราชอบความสร้างสรรค์ในการนำประวัติศาสตร์มาผสมรวมกับความแฟนตาซีแบบนี้ค่ะ มันเป็นเรื่องที่หดหู่ และน่าสนใจดี (รสนิยมส่วนตัว???) เราชอบเมจเสจของเรื่องนี้นะ ชอบการที่หยิบขึ้นมาพูด และวิธีการนำเสนอที่เล่าเรื่องจากตัวละครสองฝั่งทำให้เนื้อเรื่องดูน่าสนใจมากขึ้นค่ะ

จุดอ่อนของเรื่องคือจังหวะมันแผ่วลงเรื่อยๆ ตอนแรกเปิดตัวมาดีเลย ดึงความสนใจไว้ได้ดี แต่มันค่อยๆ แผ่วลงทำให้ความน่าติดตามลดลงค่ะ เหมือนเห็นกราฟเส้นตรงที่ดิ่งลงตามเวลาอะค่ะ รวมไปถึงบทสรุปที่ทำให้งงๆ ไปหน่อย อาจจะด้วยการเรียบเรียงประโยคค่ะ ทำให้คะแนนหล่นลงไป ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นที่ถ้อยคำและภาษาที่เลือกใช้เนอะ อยากให้ลองปรับเรื่องบริบทการใช้คำ และการเรียบเรียงประโยคใหม่ เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นที่ดี และเราว่ามันมีแววค่ะ ลองปรับดูเนาะ

เอาล่ะ... ต่อไปเป็นคำวิจารณ์จากกรรมการเดี๋ยวนะ... ขอนึกก่อนนะครับ!

คำวิจารณ์จากกรรมการเดี๋ยวนะ... ขอนึกก่อนจ้า!

1. อุ่น...? (zero-boy)

เรื่องนี้สำหรับเราถือว่าทำได้ค่อนข้างดีค่ะ การเล่าเรื่องที่พยายามจะล่อลวงมาแต่ต้นว่าพ่อแม่ของวินเทอร์นั้นไม่อยู่แล้วโดยใช้การมองตามวินเทอร์ไปนั้นเป็นการเลือกมุมมองในการเล่าที่น่าสนใจ การเชื่อมโยงเรื่องราวต่าง ๆ เข้าด้วยกันและส่งไปถึงบทสรุปของเรื่องถือว่าทำได้ดีเมื่อเทียบกับเรื่องอื่นหลาย ๆ เรื่อง

ที่ต้องติ ก็คงเป็นในส่วนของภาษาค่ะ มีคำผิดหลุดมาประปราย ไปหาแก้เองนะคะ นอกจากนี้ยังมีบางจุดใส่คำเชื่อมที่ตัดทิ้งได้ลงไป แนะนำว่าถ้าคำไหนตัดออกแล้วเนื้อหายังไม่เปลี่ยนไปก็คำนั้นล่ะค่ะ

ส่วนตัวเรื่องมีรายละเอียดบางจุดที่ควรจะลดทอนหรือเปลี่ยนเป็นเรื่องราวอื่น ๆ ที่สามารถเสริมเข้าไปให้เรื่องดูมีเอกภาพมากขึ้นค่ะ เช่นท่อนที่พูดถึงการปาหิมะในป่าที่ไม่สามารถลากให้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องได้ทั้งที่ใช้เวลาพูดถึงมันไปหนึ่งย่อหน้าเต็ม ๆ และการเฉลยขึ้นมาโต้ง ๆ ว่าพ่อแม่ของวินเทอร์ไม่ได้หายไปไหนมาตั้งแต่ต้นในตอนท้ายของเรื่องทำให้ตัวเรื่องจบลงแบบทื่อ ๆ ไปหน่อยค่ะ

2. White Miracle (คันดะคุง)

เริ่มที่คำชมก่อนแล้วกันค่ะ เรื่องนี้พยายามสอดแทรกแง่คิดเรื่องสภาพอากาศที่แปรปรวนจากน้ำมือมนุษย์และความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ การใช้หนังสือเรื่อง Christmas Carol เป็นสัญลักษณ์ที่เสริมถึงเรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องทำให้การสื่อสารเรื่องนี้ออกมาดูมีเอกภาพมากขึ้นค่ะ ถือว่าเหนือกว่าผู้เข้าแข่งขันหลายท่านไปหลายขุมทีเดียว

ส่วนข้อเสียก็คือข้อดีค่ะ (อ้าว) คือจริง ๆ แล้วเรื่องราวควรจะเป็นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างกวางและกวางเป็นหลักโดยที่มีเรื่องหิมะตกเป็นพื้นหลังเฉย ๆ ดังนั้นการที่ฉากหลังมันโดดเด่นจนเทียบเท่ากับเรื่องราวของตัวละครหลักทำให้เรื่องราวความสัมพันธ์ของทั้งคู่นั้นเป็นรองลงไป พาลทำให้คิดไปว่าสามารถนำเสนอเรื่องเดียวกันนี้ด้วยวิธีการเล่าเรื่องแบบอื่นได้ค่ะ

เรื่องภาษา นอกจากคำผิดแล้วส่วนอื่นถือว่าทำได้ดีแล้วค่ะ

3. ยามลมหนาว.. พัดอีกครา (Grukae)

ภาษาละเมียดละไมดีค่ะ รู้จักจังหวะในการเล่าดี คำผิดมีประปรายนะคะ และมีบางจุดที่อ่านแล้วงง ๆ

ส่วนตัวเรื่อง ทั้งพล็อตและการดำเนินเรื่องถือว่าธรรมดาค่ะ ไม่ได้หวือหวา แต่ด้วยภาษาที่ดีและการสื่อความจากตัวเรื่องทั้งหมดที่เป็นเอกภาพเดียวกันทำให้เรื่องนี้โดดเด่นขึ้นมากกว่าผู้เข้าแข่งขันหลาย ๆ ท่านค่ะ

โดยรวมขอสรุปว่ามีพื้นฐานที่ดีแล้ว ขอให้พัฒนาต่อไปเรื่อย ๆ อย่าหยุดยั้งนะคะ

จัดไปต่อเนื่องกับคำวิจารณ์...

4. Bastard and the Beast (The.woLF)

ก่อนอื่น ภาษาของเรื่องนี้ให้ความรู้สึกที่ค่อนข้างจะปะปนกันกับเราค่ะ คือผู้เขียนใช้ภาษาได้ดีมาก แต่ในขณะเดียวกัน จิตใต้สำนึกของเราก็บอกว่า การใช้เครื่องหมายวรรคตอนแบบที่ไม่ปรากฎในภาษาไทย (หรือไม่ก็ไม่เคยปรากฎสายตาเรา) มันค่อนข้างจะแปลก ๆ พอสมควร แต่ไม่เป็นไรค่ะ เรารับได้ มันไม่ได้โผล่มาบ่อยขนาดนั้น

ส่วนตัวของเนื้อเรื่องนั้นมีวิธีการเล่าสลับระหว่างบันทึกบทสนทนากับเหตุการณ์จริง และตีความโจทย์ได้อย่างน่าสนใจทีเดียวค่ะ เรื่องแสดงถึงพัฒนาการระหว่างโยฮันกับไอแซคได้ดี ประเด็นหนัก ๆ อย่างเรื่องความแปลกแยกและการตัดสินใจถูกสอดแทรกเข้ามาในระดับที่เหมาะสมจนอาจจะน้อยไปด้วยซ้ำเพราะเรื่องโฟกัสไปที่การเชื่อมความสัมพันธ์ของบุคคลทั้งสองมากกว่าโดยมีเรื่องราวพวกนี้เป็นพื้นหลัง

โดยรวมแล้วทำได้ดีกว่าผู้เข้าแข่งขันท่านอื่น ๆ ไปพอสมควรค่ะ

5. ในความทรงจำไม่ชัดเจนนั้น (แมงมุมดำ ตัวน้อย)

ภาษาทำได้เหมาะสมกับเรื่องดีค่ะ มีสะกดผิดอยู่นิดเดียว กับภาษาบางจุดที่กระโดดข้ามระดับไปมา ถ้าให้ติงก็จะติงเรื่องการเปิดเรื่องที่เราเห็นว่าสามารถรวบเป็นย่อหน้าเดียวกันได้โดยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงค่ะ

ส่วนตัวพล็อตนั้นก็เป็นเรื่องปกติ แต่ใช้รูปแบบการแชทเข้ามาประกอบกับเรื่องด้วยทำให้เรื่องดูน่าสนใจมากขึ้น รวมถึงจังหวะการดำเนินเรื่องและจังหวะสอดแทรกความคิดของตัวละครที่ดี ทำให้เรื่องนี้กลมกลืน อ่านแล้วรู้สึกดีจนอยากจะเดินออกไปเที่ยวท่ามกลางอากาศเย็น ๆ ด้วยคนเลยค่ะ

6. คมมีดเจ้าบ่าว (น้ำมิ้ม / ประดับยศ)

ภาษาแทบไม่มีอะไรให้ติค่ะนอกจากการสะกดคำว่า เขา/เค้า ที่เราชอบอันแรกมากกว่าสำหรับบทบรรยาย ส่วนที่เหลือทำได้ดีแล้ว ดีจนบางครั้งคิดว่าออกจะละเอียดละเมียดละไมเกินไปด้วยซ้ำ เพลา ๆ มือบ้างก็ได้นะคะ

พล็อตและการดำเนินเรื่องเราถือว่าทำได้ดีแล้วในระดับของมันค่ะ ที่เราอยากติงคงจะมีเพียงแค่บทพูดของตัวละครค่ะ ที่เราอ่านแล้วรู้สึกว่ามันดูไม่เป็นธรรมชาติแบบบอกไม่ถูกค่ะ รวมไปถึงตอนจบที่พยายามจะโยงทุกอย่างเข้าด้วยกันก็ดูขัด ๆ ไม่มั่นใจว่าเพราะมันขัดกันมันตั้งแต่ต้นแล้วเพราะตัวเรื่องทั้งเรื่องไม่น่าจะสามารถส่งข้อสรุปแบบนั้นออกมาได้ หรือว่าพยายามเขียนให้มันสรุปแบบนั้นแต่ไม่สามารถเขียนได้ ลองไปตรวจสอบดูเองนะคะ

และช่วงสุดท้ายแล้วจ้า...!

7. น้ำตาวันฟ้าเปิด (ดอ ชฎา)

ภาษาไม่มีอะไรตินะคะ มีคำสะกดผิดอยู่ อ่านตรวจทานดี ๆ ค่ะ

พล็อตและการดำเนินเรื่องตรงไปตรงมา จุดเด่นของเรื่องนี้คือการหยิบเอาประเด็นที่ใหญ่มาเขียนใส่เอาไว้ได้อย่างลงตัว กล้าหยิบประเด็นนี้มาใช้ถือว่าสร้างสรรค์มากค่ะ

แต่เพราะเรื่องที่หยิบมาใช้เป็นเรื่องที่ใหญ่มากพออยู่แล้ว พอพยายามใส่อะไรเข้าไปอีกก็ทำให้มันกลายเป็นเรื่องที่ดูไม่ลงตัวเท่าที่ควรค่ะ ถ้าอยากใส่อะไรแปลก ๆ เข้ามา ควรทำให้มันเชื่อมโยงเข้ากับเรื่องเป็นเอกภาพเดียวกันค่ะ ไม่อย่างนั้นมันจะแปลกและฉีกออกไปจนรบกวนคนอ่านมากกว่าจะเป็นเอกลักษณ์ค่ะ

ป.ล. อยากบอกให้รู้ว่าเราหักคะแนนบางส่วนเพราะชื่อน้องที่แปลกจนดูเหมือนจะมีความหมายอะไรสักอย่างแต่ผู้อ่านไม่สามารถตามเจอได้ค่ะ

8. The Marvelous Key (Darkmoon)

ภาษาอยู่ในพื้นฐานที่ดีนะคะ แต่ก็ยังมีคำผิดอยู่ค่ะ ต้องอ่านเกลาดี ๆ นะคะ

การดำเนินเรื่องและพล็อตถือว่าทำได้เหมาะสมค่ะ ฉากการกลับบ้านและมาคุยกันยืดไปนิดและสร้างบรรยากาศได้ไม่ดีพอนะคะ ตัวเรื่องไม่หวือหวาแม้ว่าจะมีหักมุม สามารถสื่อเรื่องที่อยากสื่อได้ตรงเป้าค่ะ อยากติงนิดหน่อยตรงช่วงเปิดที่ทำให้เรารู้สึกว่าเรื่องนี้มันตรงไปตรงมาเกินไปหน่อย แต่ก็พอเข้าใจว่าทำไมต้องเปิดแบบนั้นค่ะ

9. Santa Secreto (Maritian)

ภาษาเรียกว่ามาเหนือเถอะค่ะ สำนวนแปลมาเต็ม คำผิดไม่มีเลย บรรยายทุกอย่างเท่าที่จำเป็น พล็อตไม่หวือหวา แต่การดำเนินเรื่องและภาษาสามารถเร้าอารมณ์ผู้อ่านให้รู้สึกตื่นเต้นและลุ้นระทึกตามไปได้ อยากจะติงนิดเดียวตรงที่เรื่องนี้ออกจะเน้นเป็นเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับคริสต์มาสมากเกินไปค่ะ ทำให้เราคิดว่าเรื่องนี้แอบเฉ ๆ ออกจากโจทย์ที่กำหนดไปนิด

10. The lost winter (วัลยย์)

เป็นเรื่องราวที่หยิบเอาประวัติศาสตร์มาแทรกตัวละครลงไปค่ะ ซึ่งในความเห็นของเราแล้วมันยังไม่ค่อยจะเนียนนัก แต่ก็โอเคค่ะ รับได้

สำนวนภาษาออกครึ่ง ๆ กลาง ๆ ชอบกล คำผิดก็ยังมี ไปเล่นเกมจับผิดดูเองนะคะ

ที่อยากจะติงก็คือ Adler ที่เป็นชื่อของตัวละครควรทับเสียงเป็นภาษาไทยว่า “อาดเลอร์” ค่ะ ไม่ใช่เอ็ดเลอร์ อันนี้ถือว่าพลาดในจุดสำคัญนะคะ เพราะว่าเป็นชื่อตัวละครที่ต้องใช้ตลอดทั้งเรื่องเลย คนที่เขารู้ภาษาเยอรมันเขาจะว่าเอาได้ค่ะ

อ้อ สรุปตอนจบมันแปลก ๆ นะคะ ลองอ่านทวนอีกรอบดูแล้วค่อยแก้ค่ะ

ก็จบลงไปแล้วนะครับ สำหรับในส่วนของคำวิจารณ์ และต้องขอขอบคุณกรรมการทุกท่านอีกสักรอบหนึ่งสำหรับบทความดี ๆ เพื่อช่วยพัฒนาทักษพการเขียนของทุกคนนะครับ!

ยัง... มันยังไม่จบแค่นี้หรอก!

เมื่อกรรมการบอกว่ายังมีคำวิจารณ์รวมเพื่อเป็นไกด์ไลน์สำหรับทุก ๆ คนด้วยนะเอ้อ!!!! ก็รับฟังและลองปรับเปลี่ยนเข้ากับสไตล์การเขียนของแต่ละคนดูนะครับ ^^

กรรมการ เดี๋ยวนะ... ขอนึกก่อน

- มีผู้เข้าแข่งขันใช้ชื่อวินเทอร์หรือชื่ออื่น ๆ ที่แปลว่าฤดูหนาวสำหรับตัวละครในการแข่งขันนี้ราว ๆ ครึ่งนึงได้ค่ะ

- เรื่องสั้นส่วนใหญ่ที่ส่งมามักจะขาดสิ่งที่อยากจะบอกแก่ผู้อ่าน (ศัพท์เทคนิค - แก่นเรื่อง) คือมักจะเป็นเพียงเรื่องราวธรรมดา ๆ มากกว่า ทำให้ขาดความรู้สึกที่ทำให้ผู้อ่านประทับใจและจดจำกับเรื่องราวหรือเรื่องสั้นที่เกิดขึ้นค่ะ

- ซึ่งจริง ๆ แล้วการมีแค่เรื่องราวเฉย ๆ ก็ไม่ได้ผิดอะไร แต่หากต้องการให้ผู้อ่านประทับใจและไม่ปล่อยผ่านก็จำเป็นต้องมีการดำเนินเรื่องและสำนวนภาษาที่น่าประทับใจมากพอ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่สามารถไปถึงฝั่งฝันได้นะคะ

- สะกดผิด ผันวรรณยุกต์ผิด เต็มไปหมดเลยค่ะ คราวหน้าแนะนำให้อ่านทวนดี ๆ ก่อนสักสองสามรอบค่อยส่งมานะคะ

- พอเป็นเรื่องความทรงจำ ผู้เข้าประกวดส่วนใหญ่ก็เลือกที่จะพูดถึงเรื่องแนวรัก ๆ ใคร่ ๆ กันหมดเลยค่ะ มีน้อยเรื่องที่ไม่ได้ทำแบบนั้น

- ใช่ค่ะ ซานต้าและวันคริสต์มาสอยู่ในฤดูหนาว แต่ถ้าเราเน้นเกี่ยวกับพวกเขามากไป มันจะกลายเป็น “คริสต์มาสกับความทรงจำ” แทนที่จะเป็น “ฤดูหนาวกับความทรงจำ” นะคะ

- อ้อ นอกจากซานต้าแล้ว ยังมีหลายคนเอาตำนานเทพจากที่ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับฤดูหนาวมาเขียนด้วย เปิดหูเปิดตาดีค่ะ

- สิบเรื่องที่ผ่านเข้ารอบนี่ ไม่ได้มีเรื่องที่พล็อตพิศดารล้ำโลกอะไรเลยนะคะ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องที่พล็อตธรรมดา แต่สามารถจัดวางลำดับการเล่าเรื่องของตัวเองและใช้ภาษาได้ดีทั้งนั้นเลยค่ะ

(ทำไมมันปรับขนาดตัวอักษรในช่องคอมเม้นต์ไม่ได้ฟะ? -*-)

และต่อไปคือคำวิจารณ์โดยรวมจากกรรมการเดต้าจ้า!

- รวมๆ แล้วเหมือนเดี๋ยวนะฯ ค่ะ เพิ่มเติมคืออยากให้หลายๆท่านอ่านให้เยอะขึ้น และพยายามแยกความต่างระหว่างเรื่องสั้น กับตอนย่อยของนิยายให้ออกนะคะ

อยากให้ศึกษาเกี่ยวกับเทคนิคการเล่าเรื่องจากหนังสือดีๆ มากกว่าจะศึกษาจากนิยายออนไลน์เพียงอย่างเดียว และอย่าอ่านแค่แนวเดียวค่ะ เปิดรับหลายๆด้าน เพื่อการพัฒนาทักษะเนาะ

รวมถึง อยากให้ทุกคนเข้าเว็บราชบัณฑิตกันให้ชิน ศึกษาการสะกดคำให้ถูกต้องด้วย เลิฟๆ

จบค่ะ

ถ้าจะดีเลย์ขนาดนี้เอามีดมาแทงกันเถอะครับ =_______=

ตามหาคนหายครับ!

https://www.dek-d.com/board/view/3746405/