ตอนที่ทุกคนไม่มีแรงสู้ต่อไปทุกคนทำไงกันบ้างคับ
ตั้งกระทู้ใหม่
oenwo
17 ต.ค. 60 เวลา 21:13 น.
3,450
views
9 ความคิดเห็น
เราก็เป็นบ่อยนะ ตอนนั้นจะนึกถึงคนที่อยู่ข้างหลังเราค่ะ หรือไม่ก็นึกถึงอนาคตว่าอีก 5 อีก 10 ปีข้างหน้า เรากำลังทำอะไรอยู่ เราอยากให้ชีวิตเราเป็นแบบไหน อยากใส่ชุดอะไร(อาชีพ) พ่อแม่สบายมีความาสุขและกำลังยิ้มภูมิใจกับเราอยู่หรือป่าว ไม่รุ้สิ ความฝันของแต่ละคนมันต่างกัน แต่ยังไงก็จำภาพที่เรามโนนั้นให้ดีๆ เเล้วก็วางแผนทำให้มันเป็นจริง แล้วแต่ละวันมันจะน่าตื่นเต้นขึ้น ตกต่ำหรือประสบความสำเร็จก็ขึ้นอยู่กับเรา ถึงไม่รู้ว่าสิ่งที่อยากให้เป็นจะเป็นจริงหรือป่าว แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย ให้มันรู้กันไปว่าพยายามที่สุดแล้ว
ไม่รู้ว่าเป็นรุ่นน้องหรือป่าวนะ แต่เราหนะไม่ได้ติดคณะที่ตัวเองอยากติดเลย แถมยังเป็นสายที่เกลียดมากๆด้วย แต่เพราะความจำเป็น เราเลยต้องเรียน เพราะครอบครััวไม่ได้รำรวย เราเลือกสิ่งที่อยากเรียนจริงๆไม่ได้ ทรมานนะเพราะมันยากมากสำหรับเรา แต่ก็จะสู้ให้ถึงที่สุด เราก็มีความฝันเยอะซะด้วยสิ 55 แต่ฝันสูงสุดคืออยากให้พ่อแม่สบาย ไม่มีใครดูถูกพวกท่านได้อีก" ไม่รู้ว่า จขกท อยู่มัธยมหรือมหาลัยแต่ถ้ามีโอกาสทำในสิ่งที่ชอบก็ขอให้ทำไปเหอะ ทำให้ดีด้วย เสียดายแทน 55
ตอนนี้ก็เป็นค่ะ555555 เด็ก61.. TT
เครียดมาก รู้สึกกดดันตัวเองมาก คือรู้สึกไฟท์อยากเข้าให้ได้นะ บางทีเจอเนื้อหาไปเยอะๆอัดเข้าไม่หมดนี่แบบท้ออะ..
เราก็เป็น 555 เราไปดูคอนเสริ์ตศิลปินที่ชื่นชอบ ไปเรียนตีกลอง เรียนดนตรีไทย แล้วค่อยกลับมาอ่าน ก็พอทำได้นะ คุยโทรศัพท์กับแม่ขอกำลังใจหน่อยค่ะคุณแม่คุณพ่อ
อย่างที่คห.ข้างบนบอกค่ะ เเละอาจจะลองไปทดลองทำข้อสอบของเด็กดีก็ได้ สำหรับเราวิธีนีคือดีมากค่ะ มันจะทำให้เรารู้ว่าเราต้องขยันอีกเเค่ไหน เอาใจช่วยนะค่ะ
สู้ต่อไปนะ คิดถึงอนาคตให้มากๆ จะได้ไม่ต้องเสียใจเสียดายภายหลัง หากเหนื่อยมากก็พักบ้าง ดูหนังฟังเพลง ออกไปสูดอากาศ ไปสวนสาธารณะ ไปเขาดิน สวนลุม สวนโมกข์ตรงจตุจักร เดินเล่น ดูนก ดูกระรอก ให้สมองโล่งๆ แล้วค่อยมาอ่านต่อก็ดีนะ หรือหยิบหนังสือออกไปด้วยก็ได้ อ่านไม่อ่านอีกเรื่องนึง ออกกำลังกายเบาๆ เต้นแอโรบิคตามคลิปสนุกๆ ก็ช่วยให้สดชื่นขึ้นได้ค่ะ สู้ๆ
ผมนี่เข้ากับเพื่อนไม่ได้ครับเหมือนอยู่ตัวคนเดียวผมอยู่ในสังคมใส่หน้ากากเข้าหากันนินทากันลับหลัง
จับกลุ่มกันส่วนผมนี้อยู่คนเดียวเรียนคนเดียวทำไรคนเดียวหมดเวลาให้ทำงานกลุ่มผมก็จะรู้สึกเศร้าๆ
เพื่อนเขาจับกลุ่มกันจะเหลือผมคนเดียวที่ไม่มีกลุ่มเป็นส่วนเกินครับเครียดมากอยากย้ายที่เรียน
อยากแนะนำให้อ่านหนังสือต่อไปค่ะแต่ไม่ใช่หนังเรียนนะคะ แต่เป็นหนังสือจำพวกจิตวิทยาประยุกต์ ถ้าเดินเข้าในร้านหนังสือมันจะมีบอก เราเคยท้อ เคยยอมแพ้ ไม่อยากแตะแม้แต่หนังสือ ซื้อมาเป็นกองแต่ปล่อยให้ฝุ่นจับ ไม่แม้แต่ชายตามองมัน จนวันหนึ่งเรามานั่งคิดว่า เราจะหยุดอยู่แค่นี้จริงๆหรอ เราจึงเดินตามหาสถาบันเรียนพิเศษในห้างๆหนึ่ง แต่ก็ยังไม่ได้คอสเรียน เราก็เดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อยในห้าง อยู่ๆไม่รู้มีอะไรมาดลใจให้เราเดินเข้าซีเอ็ด เราก็เดินวนไปเวียนมาในร้าน เดินเข้าโซนหนังสือรวมโจทย์ข้อสอบอะไรบ้างแต่เราไม่มีอารมณ์จะแตะมันเลย ไปๆมาๆเราจะเดินไปหยุดอยู่ตรงโซนจิตวิทยาประยุกต์ บังเอิญไปหยิบหนังสือเล่มนึงขึ้นมา เปิดอ่านได้บรรทัดเดียวรู้แค่ว่าคนเขียนกำลังอยู่ในช่วงเข้ามหาลัย เราจะซื้อโดยไม่คิดอะไรเลย กลับบ้านมาเปิดอ่าน แทบไม่อยากเชื่อตัวเองว่าจะวางหนังสือเล่มนั่นไม่ลง แค่2วันเราก็อ่านจบ แต่ผลลัพธ์ที่ได้คือ เราได้ทริกการอ่านหนังสือ ได้แรงบันดาลใจได้กำลังใจในการกลับมาอ่านหนังสือสอบอีกครั้ง ลองหาหนังสือประเภทนี้มาอ่านนะ แล้วจะได้อะไรมากกว่าที่คิด สู้ๆนะคะ
ลองคิดดู ว่าถ้าหยุดอยู่แค่นี้อนาคตจะเป็นยังไง เปรียบเทียบกับถ้าเราทำอย่างเต็มที่อนาคตจะเป็นอย่างไร อย่างน้อยที่สุดตัวเราในอนาคตก็ไม่ต้องโทษตัวเราในตอนนี้ ว่าถ้าตอนนั้นพยายามสุดๆ ชีวิตก็คงจะดีกว่านี้ เราคงคิดว่าตอนนั้นทำดีที่สุดแล้วแทนที่จะมานั่งเสียใจกับอดีตที่ไม่แม้แต่จะทำอะไรเพื่อตัวเอง
เปิดนี้เยยย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?