[ขอคำแนะนำ] ถ้าตัวละครหลักมีมากเกินไป จะแบ่งบทยังไงดี?

[KuroNekoYuriya]

เนื่องด้วยนิยายของผม #TaleOfThrae 
https://writer.dek-d.com/KuroNekoYuriya/writer/view.php?id=1462315
ดำเนินเรื่องไปแล้ว 303 บท = 11 ภาค

ตัวละครหลักๆเลยเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ
ตอนนี้ก็ 17 คนเข้าไปแล้ว
ปัญหาการลังเลใจ เรื่องการแบ่งบทสนทนา บทการดำเนินเรื่องเลยสะสมมาสักพัก
ก่อนจะระเบิด ตู้ม จับลงไหดองไปเมื่อปีก่อน

และตอนนี้ก็คิดว่าคงได้ฤกษ์เขียนต่อแล้ว 
หลังแวบไปเขียน #RESasukeเกิดใหม่เป็นอนาคตแห่งอุจิวะจบ
https://writer.dek-d.com/KuroNekoYuriya/writer/view.php?id=1840554
นิยาย 2 เรื่องที่เริ่มเขียนพร้อมๆกับ #TaleOfThrae อย่าง
#ChangeChance ก็จบไปแล้ว
https://writer.dek-d.com/KuroNekoYuriya/writer/view.php?id=1734351
#DeliveryPhoneInRealmOfMagia ก็จบไปแล้ว
https://writer.dek-d.com/KuroNekoYuriya/writer/view.php?id=1701613

แต่ปัญหาเดิมยังคงอยู่
ตัวละครหลักเยอะเกินไป . . .
17 ตัวละครหลัก คุยกันเองก็กินพื้นที่ไป 5-6 หน้าได้แล้วมั้ง?
(ผมกำหนดขอบเขตแต่ละตอนไว้ที่ 5 - 10 หน้า จากเดิม 20 หน้า
ที่ลดลงมาเพราะเขียนเยอะไป-อัพทุกวันไป มัน. . . ไม่ไหวแล้ว orz)

ควรทำยังไงดีนะ. . .
1.ลดบทสนทนาไม่จำเป็นลง บรรยายรวบว่า คุยสรรพเพเหระตามประสาสาวๆ อะไรประมาณนี้ แล้วเน้นบทสนทนาสำคัญๆ
2.ดำเนินเรื่องกระชับขึ้น ลดการบรรยายฉากเดินทาง ฉากไม่จำเป็น
3.เพิ่มจำนวนหน้าขึ้นมาหน่อย
4. อื่นๆ

//ขอคำแนะนำด้วยครับ

Comments

[Miran/Licht]

เขียนฉากที่มีตัวละครเยอะๆยังไงไม่ให้คนอ่านสับสน?

https://www.dek-d.com/board/view/3869539/

[yurinohanakotoba]

แบ่งบทอย่างไร ตัวละคร 17 ตัว ผมทำไม่ได้หรอกครับ คุณต้องไปคุยกับสตูดิโอมาเวลแล้วล่ะ หรือไม่ถ้าคุณเห็นภาพยนตร์เรื่องไหนทำได้แบบแอดเวนเจอร์ ก็ลองไปศึกษาดู แต่เกิดมาไม่เคยเห็นเรื่องไหนทำได้แล้วประสบความสำเร็จแบบนั้นนะ

[พี่ตุลา]

ต้องขอชมก่อนว่าคุณนี่โคตรจะสุดยอดเลยว่ะ โห้!! สามร้อยตอน!!? #กลับเข้าสู่รายการหลัก สราภาพตรงๆเเบบไม่หมกเม็ด ผมไม่เคยเเต่งนิยายได้เกินสามตอนเลยครับ.. เเต่ก็อยากนำเสนอหน้าตา(?)เเละเเนวคิดของตัวเองมากๆ(เเม้จะไม่ได้อ่านเรื่องประมาณนี้ก็ตาม) ตามความคิดของผมครับ เราจะต้องมีตัวเอกเสียก่อน มีตัวเอกเพื่อที่จะเป็นคนบรรยายตัวหลักตัวอื่นๆ เพี่อให้ผู้อ่านเข้าใจตัวละครของคุณมากขึ้นเเละสร้างบทสนทนาที่มีความโดดเด่นเพื่อเเสดงถึงตัวละคนนั้นๆ อาทิเช่น มีการลงเสียงท้ายคำท้ายประโยคเหมือนคะ ค่ะ ครับ เเต่เป็น เหมี๊ยว! จิ โฮ่ง ฟุๆๆ อะไรประมาณนั้น หรือรูปเเบบอารณ์ที่มันเเสดงออกทางประโยค อาทิเช่นความขี้เล่นของตัวละคร "หว่าาา นายอย่าไปคิดมากเลยนะ ไม่โกรธกันสิ" กับมันเนี้ยบ สุขขุม "คุณคิดไหมครับว่าการทำเบบนี้จะเกิดผลกระทบมากมายขนาดไหน" บางทีคุณอาจจะใส่คำเรียกเฉพาะระหว่างตัวเอกกับตัวหลักที่พออ่าน ก็สามารถรู้ได้เลยว่าคนเรียกคือใคร นี่คือในกรณีที่งงบทสนทนาว่าใครเป็นคนพูดเเบบไม่มีบรรยายต่อท้าย ต่อมาคือการจัดฉากเเละเเบ่งบท บางทีในฉากนั้นๆตัวหลักบางตัวไม่มีความสลักสำคัญมากนัก เราก็สามารถบรรยายให้พวกเขาไปทำอย่างอื่นได้ ผมคิดว่าบางทีถ้าทำให้ตัวหลักมาเจอกันน้อยๆน่าจะเป็นทางออกที่ดีนะครับ