เสียงออดปริศนา : มิติลี้ลับสัมผัสสยอง

[Lugpla0.0]

       บ้านของชิน เป็นทาวเฮ้าส์หลังริมสุดของซอย ฝั่งตรงข้ามเป็นบ้านของลุงเหน่ง ชินคุ้นเคยกับลุงเหน่งดี แกอาศัยอยู่กับ ลูกเมีย ด้วยความที่เป็นบ้านหลังริมสุด ข้าง ๆ บ้านจะมีพื้นที่ว่าง ชินก็ใช้สำหรับปลูกผักสวนครัวและ ปลูกต้นไม้ แต่บ้านลุงเหน่ง ใช้พื้นที่ข้างบ้านเป็นที่เก็บของเก่า ซึ่งแกจะมีซาเล้งอยู่หนึ่งคัน ช่วงเช้ามืด ประมาณตีสี่ตีห้าแกก็จะขี่ซาเล้ง ไปเก็บขยะตามซอยต่าง ๆ ภายในหมู่บ้าน บางวันก็ได้ยินเสียงแกลาก เศษเหล็กกลับมา ซึ่งเป็นช่วงเกือบ ๆ เจ็ดโมงเช้า
       ลุงเหน่งเป็นคนอัธยาศัยดีมาก บางทีเมียแกก็ทำกับข้าว แกก็แบ่งใส่ชามมาให้ ส่วนชินเองเวลาไปต่างจังหวัดก็มักจะซื้อของไปฝากแก เรียกว่าสนิทสนมกันดี จนกระทั่งเมียของชิน ท้องใกล้คลอด ชินก็พาเมียไปอยู่บ้านแม่แถวสาทร เพื่อจะได้มีคนคอยดูแล เพราะชินเองก็ต้องไปทำงาน ทำให้ไม่ได้เจอกับลุงเหน่งไปพักใหญ่
พอเมียคลอด ก็พากันกลับมา อยู่ทาวเฮาส์แถวพระรามสองเหมือนเดิม ในวันนั้น ชินพาลูกเมียไปถึงบ้านประมาณสองทุ่ม บ้านลุงเหน่งปิดไฟมืดสนิท พอเปิดประตูเข้าบ้านเมียของชินก็พาลูกเข้าไปนอนบนเปลในห้องชั้นล่าง หลังจากลูกหลับไปไม่นาน หมาในหมู่บ้านก็หอนกันระงม เรียกว่าหอนส่งกันเป็นทอด ๆ สักพักลูกก็ ร้องไห้ลั่น ชิน จึงรีบเข้าไปดูลูก ซึ่งเมียอุ้มขึ้น จากเปลมานั่งที่เตียง ตอนนั้นชินทำอะไรไม่ถูก ส่วนเมียของชินก็ทำได้แค่อุ้มลูก ซึ่งตอนที่อยู่บ้านแม่ ลูกก็ไม่เคยร้องดังขนาดนี้ จนชินทนดูลูกร้องไห้ไม่ไหวก็โทรไปขอคำปรึกษาจากแม่ แม่แนะนำให้ไป ไหว้ขอเจ้าที่เจ้าทางของหมู่บ้าน ขอให้เด็กอยู่อย่างปลอดภัย พอวางสายชินก็หยิบธูปแล้วปั่นจักรยาน ออกไปหน้าหมู่บ้าน ซึ่งมีศาลเจ้าที่ตั้งอยู่ แถวนั้นมีป้อมยาม แต่ตอนนั้น รปภ.คงเข้าไปไล่หมา เลยไม่มีใครอยู่ ชินเดินไปที่ศาลแล้วจุดธูปไหว้บอก ตามที่แม่แนะนำมา
ปรากฎว่า พอปักธูปลงในกระถาง เท่านั้น หมาที่กำลังเห่าหอนกันอยู่ก็พร้อมใจกันหยุด จนเงียบสนิท ชินขนลุกโดยไม่รู้สาเหตุ จังหวะที่หันหลังจะเดินไปที่จักรยาน ซึ่งจอดอยู่ที่ป้อมยาม ห่างจากศาลประมาณร้อยเมตร ชินเห็นร่าง ของใครบางคน ยืนอยู่ข้างจักรยาน ตอนนั้นคิดว่าเป็น รปภ. ชินเดินก้มหน้ามองทาง พอใกล้จะถึงป้อมยาม ก็เงยหน้าขึ้น แต่ไม่เจอใครแล้ว ชินกวาดตามองไปรอบ ๆ ก็ไม่เจอใครสักคน ชินรีบคร่อมจักรยานและ กำลังจะปั่นออกไป ก็หันไปเจอผู้ชายใส่ชุดสีขาว ยืนอยู่ข้างศาลเจ้าที่ พอจ้องดูอย่างตั้งใจ ก็เห็นร่างนั้นค่อย ๆ จางหายไป ชินตกใจรีบปั่นจักรยานกลับบ้าน พอเข้าไปในบ้านก็พบว่าลูกนอนหลับอยู่ในเปลแล้ว เมียของชินบอกว่า พอหมาหยุดหอน ลูกก็หยุดร้องไห้ไปเอง ชินได้ฟังก็คิดทันทีว่า ต้องมีอะไรเกิดขึ้น สักอย่างแน่ ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร เพราะไม่อยากให้เมียกลัว พอเห็นว่าลูกหลับแล้ว ชินก็ขึ้นไปบนห้องที่ ชั้นสอง เพื่อจะอาบน้ำ ขณะที่ถอดเสื้ออยู่ เสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น ชินรีบเดินไปที่หน้าต่างแล้วชะโงกหน้า ลงไปดู แต่กลับไม่เจอใครยืนอยู่หน้าบ้านเลยสักคน ด้วยความสงสัยเลยเดินลงไปดู ก็ไม่เจอใคร ซึ่งตอนนั้นชินมองออกไปที่บ้านลุงเหน่ง เพราะปกติก็มีเพียงลุงเหน่งเท่านั้นที่มักจะกดออดเรียก เวลาที่มีเรื่องด่วนหรือเอากับข้าวมาให้ บ้านลุงเหน่งยังคงมืดสนิท รถกระบะแกก็ไม่อยู่ ชินคิดว่า คงจะออกไปธุระหรือไปเที่ยวที่ไหนสักแห่ง ชินยืนอยู่หน้าบ้านพักหนึ่งจนเมียเดินออกมาตาม
พอกลับเข้าบ้าน ชินก็ขึ้นไปอาบน้ำ ขณะที่อาบน้ำอยู่นั้นเสียงออดก็ดังขึ้นอีกครั้ง ชินได้ยินก็รู้สึก แปลกใจเพราะกดอยู่นานมาก เหมือนมีใครมากดเล่น แต่คิดว่า เดี๋ยวเมียคงไปดูเอง พออาบน้ำเสร็จ เดินลงไปชั้นล่าง เมียก็บอกว่า “ออดดัง เลยแง้มผ้าม่านประตูดู แต่ไม่เจอใครอยู่หน้าบ้านเลย ไม่รู้ว่าออดเสียหรือเปล่า” ชินบอกเมียว่า จะเรียกช่างมาเช็คในวันรุ่งขึ้น และให้เมียเข้าไปนอน ส่วนชินก็เดินออกมาสูบบุหรี่ข้างบ้าน จังหวะที่ก้มหน้าเหม่อคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ก็ได้ยินเสียงลากของ มาจากข้างบ้านลุงเหน่ง ชินเงยหน้าไปมองตามเสียงนั้น เขาก็ตกใจ เพราะเห็นร่างไร้หัว กำลังลากถุงขยะ ร่างนั้นลักษณะเหมือนลุงเหน่งมาก ชินยืนตาค้าง มองร่างนั้นหายเข้าไปในความมืด พอตั้งสติได้ ก็ดับบุหรี่แล้วรีบเข้าบ้าน
วันต่อมาซึ่งเป็นวันเสาร์ ชินเรียกช่างมาเช็คออดหน้าบ้าน พอเช็คจนละเอียด ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ จนช่วงเที่ยงรถกระบะของลุงก็ขับเข้ามา เมียลุงและลูกชายออกมาจากรถ ทั้งคู่ใส่ชุดดำ ชินจึงเข้าไปทักทาย และถามหาลุงเหน่ง
ลูกชายลุงบอกว่า “-แล้ว เพิ่งเผาไปเมื่อวาน” ชินได้ยินก็ตกใจ ภาพชายหัวขาดลากถุงขยะเมื่อคืน ลอยเข้ามาในหัวทันที และลูกชายยังเล่าทั้งน้ำตาว่า ลุงเหน่งขี่มอเตอร์ไซค์ ไปตลาดช่วงเช้ามืด แล้วก็หายไป จนมีคนไปเจอศพริมคลองในสภาพไร้หัว ต่อมาก็พบว่าหัวของแกถูกทิ้งอยู่ ในพงหญ้า ไม่ไกลจากคลอง กระเป๋าตังและมือถือก็หายไปด้วย ตำรวจคาดว่าแกคงถูกฆ่าชิงทรัพย์ ชินรู้สึกใจหาย ไม่คิดว่า คนดี ๆ อย่างลุงเหน่งจะโชคร้ายแบบนี้ พอคุยเสร็จชินก็ชวนเมียไปทำบุญที่วัด และกรวดน้ำให้ลุงเหน่ง และในเย็นนั้นชินก็พาลูกเมียกลับไปอยู่บ้านแม่ที่สาทรอีกรอบ เพราะรู้สึกกลัวและเป็นห่วงลูกเมียด้วย กะว่าลูกโตอีกหน่อยค่อยย้ายกลับไป ไม่รู้ว่าลุงเหน่งยังมากดออด เพื่อมาทักทายชินตามประสา คนคุ้นเคย อีกหรือเปล่า