การเปลี่ยนเเปลงทางอารมณ์ของตัวละครเร็วเกินไป

อืม... ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าจะเวิร์คไหมเพราะผมก็เป็นประเภทเห่ยเรื่องการบรรยายฉากฟีลลิ่งพอสมควรเลย 55+

ผมคิดว่าน่าจะลองตัดคำหรือประโยคที่เกี่ยวกับ "การบอกรัก" ออกไปดูครับ เพราะว่าคำพูดอื่นๆมันก็สื่อให้เห็นถึงความรักไปแล้วล่ะ ก็เลยไม่จำเป็นต้องพูดออกมาก็ได้

อาจจะบรรยายฉากที่ทำให้เห็นถึง "ความหวัง" ในรูปแบบอื่นๆขึ้นมาแทน โดยที่ยังถือว่าคุมโทนสีเทาๆของฉากไว้อยู่ (เพราะเมื่อใดที่ฝนซา มันก็ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆจะหยุดตกไปในทันทีใช่ไหมล่ะครับ)

เราว่าแบบนี้โอเคแล้วค่ะ จับทางหลักๆได้คือมีคนหนึ่งรู้สึกท้อแท้และดูมีท่าทีเหมือนจะยอมแพ้โบกธงขาวซะแล้ว 555 แต่มีอีกคนให้กำลังใจ ด้วยคำพูดที่ว่า “ไม่ว่าจะเป็นการทดสอบหรือคำสาป ฉันสาบานว่าจะอยู่กับเธอไปจนถึงวินาทีสุดท้าย เธอจะไม่เดียวดายหากฉันยังมีลมหายใจ”

ลองนึกดูสิคะ หากมีคนมาพูดแบบนี้กับคุณในวันที่คุณท้อแท้และสิ้นหวังอย่างถึงที่สุด คุณจะรู้สึกยังไง แน่นอนว่าต้องมีกำลังในการก้าวต่อไปอยู่แล้ว เพราะมีคนคนหนึ่งจะคอยอยู่กับเราเสมอ พยุงเราในวันที่เราล้ม แค่นี้ก็เป็นแรงใจขนานเยี่ยมแล้วค่ะ

ส่วนที่จขกท.รู้สึกว่ามันเปลี่ยนจากเศร้ามาสุขเร็วไปรึเปล่า เราขอติจุดนึง ตรงจุดที่พอพระเอกพูดว่า

“ไม่หรอก... ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณ... ถ้าวันนั้นเธอไม่ได้ช่วยชีวิตฉันไว้... ฉันคงจะตายโดยที่ไม่มีทางได้รู้เลยว่า ชีวิตมันมีค่ามากแค่ไหน เมื่อมีเป้าหมาย ไม่ใช่แค่เพื่ออยู่รอด แต่อยู่รอดไปด้วยกันกับคนเรารัก...” ตรงท่อนนี้เนี่ยต่อมานางเอกก็บอกรักทันที มันดูรวบรัดตัดตอนไปนิดนึง นางเอกควรมีความประหลาดใจก่อน เช่น

"นายหมายความว่าไง" หญิงสาวจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีครามสวยดุจท้องทะเลลึกนั้น (มั่ว)

"ฉันรักเธอ รักตั้งแต่วันที่เธอช่วยชีวิตฉัน" ในดวงตาคมนั้นเต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้งยิ่ง

ในดวงตากลมของไอรีน รื้นไปด้วยหยาดน้ำตาใส เธอไม่คิดเลยว่าคนที่เธอรักมานานก็รักเธอเช่นกัน นี่เองคือรสชาติของความรัก ..

“ฉันก็รักนายเช่นกัน...”

ลองเก็บไว้พิจารณาดูนะคะ ^^ หวังว่าเม้นของเราจะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย

สำหรับเรานะ... คิดว่าแทนที่จะบอกว่าไอรีนมีความสุข เปลี่ยนเป็นยังคงความวิตกเอาไว้ดีกว่าไม่ใช่แป๊บๆมามีความสุข คิดถึงตอนผิดหวังแล้วก็มีคนมาให้ความหวังเราอีกที มันจะสบายใจก็ไม่ใช่อมทุกข์ก็ไม่เชิง ในกรณีนี้แนะนำให้เปลี่ยนเป็นไอรีนรู้สึกคลุมเครือแทนค่ะ จะดีกว่า

เราคิดว่า ตรง "หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยสายตาแห่งความสุขอันอ่อนละมุนไปด้วยความอบอุ่น และกล่าวขอบคุณด้วยความรู้สึกที่ขุดลึกออกมาจากใจ"

ท่อนนี้ที่เปลี่ยนอารมณ์

คำว่า "สายตาแห่งความสุข" ตรงนี้ควรเปลี่ยนเป็นคำอื่น มันไม่ใช่ความสุขเสียทีเดียวหรอก น่าจะมีคำอื่นมาใช้แทนได้ดีกว่านี้ ถ้าใช้คำอื่นมันจะไม่ดูเปลี่ยนอารมณ์เร็วไป

หรืออาจจะเปลี่ยนเป็น หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความอบอุุ่น และกล่าวขอบคุณด้วยความรู้สึกที่ขุดลึกออกมาจากใจ

แงง เราก็บรรยายไม่ค่อยเก่งนะ ถ้ามีคำอื่นมาใช้มาปรับได้ดีกว่านี้ก็ลองแก้ไขดูนะคะ เราแค่ลองเกริ่นๆ

เร็วไปจริงๆครับ แต่ผมแก้ไม่เป็นแฮะ ส่วนใหญ่จะพักวางไว้ แล้วกลับมาลองเขียนใหม่ดูสักสองสามครั้ง มันจะคมขึ้นเองน่ะครับ ถ้าไม่คมขึ้นก็ทิ้ง เขียนฉากอื่นแทน

ส่วนตัวผมนะ ฉากหลังจากเหตุการณ์ช็อก ไม่ควรมีฉากบอกรัก เพราะมันขัดกันมาก ๆ อย่างที่เจ้าของกระทู้รู้สึกนั้นแหละ

ในเหตุการณ์นี้อาจจะแค่กอด แล้วบอกกับผู้หญิงเชิงปลอบใจ และสัญญาว่าจะปกป้อง

ส่วนฉากบอกรัก หาโอกาสอื่นจะดีกว่า

หลังจากนี้จบเลยหรือเปล่า ถ้าจบเลย คงต้องแก้เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ให้เหตุการณ์ช็อก แยกออกจากการบอกรัก ไม่ต้องมากก็ได้ แค่ให้มีช่วงเวลาแห่งความหวังเกิดขึ้นระหว่างทั้งสอง

// ระบายอารมณ์ผ่านวารีที่อธิบายได้ดีกว่าวาจา โอ้.... ผมคิดถึงฉากพระนางแลกลิ้นกันซะอย่างงั้น ขอโทษที่หื่นไปนิด อิอิ

จากสถานการณ์ที่ต้องเดินทางไปบนเส้นทางแห่งความตาย ด้วยความทุกข์ทรมานทั้งร่ากาย

ซึ่งเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า เพราะการเดินทางอันยาวไกลราวไร้จุดสิ้นสุด และบาดแผลจากการ

ต่อสู้ รวมถึงจิตใจซึ่งแทบแหลกสลายลงทุกครั้ง ซึ่งต้องทนดูผองเพื่อนผู้ร่วมชะตากรรมรวม

ยี่สิบคน ต้องพลีชีวิตไปแทบจะทุกครั้งของการต่อสู้ กระทั่งหลงเหลือผู้รอดชีวิตเพียงสองคน

เท่านั้น..

สองคนซึ่งเปราะบางจนแทบไม่สามารถต่อต้านการจู่โจมทุกรูปแบบได้อยู่แล้ว ผนวกกับการ

ได้รับรู้ถึงสภาพของเมืองที่ทั้งสอง และบรรดาผู้ร่วมชะตากรรมสู้เพียรบากบั่นเดินทางมา จน

ต้องเสียชีวิตไปเกือบหมดทั้งขบวน ด้วยหวังจะใช้เป็นที่อยู่อาศัยและป้องกันอันตราย ซึ่งบัด

นี้เป็นเพียงเมืองร้างที่เต็มไปด้วยกองหินดินทราย และซากศพซึ่งพร้อมจะแปรสภาพเป็นอสูร

กาย ออกไล่ฆ่าทุกชีวิตที่มันพบเห็นด้วยความบ้าคลั่งทันที ที่มันคืนชีพขึ้นมาอีีกครั้ง..

อารมณ์ที่เปลี่ยนไปของตัวละคร จึงเป็นผลอันสมควรแก่เหตุและช่วงเวลา อย่างเหมาะสมไม่

ช้าหรือเร็วเช่นที่ผู้ตั้งกระทู้กังวล สิ่งที่น่ากังวลและควรแก้ไขที่แท้จริง คือ สำนวนซึ่งสื่อความ

ได้ไม่ชัดเจน คำฟุ่มเฟื่อย คำที่ใช้ผิดความหมาย และรูปประโยคต่างๆ ดั่งตัวอย่างซึ่งไม่เรียง

ตามลำดับ หรือความสำคัญใดๆ..ดังนี้

น้ำตาคือน้ำตา ซึ่งเป็นองค์ประกอบหนึ่งที่ใช้บรรยายอารมณ์ของตัวละคร จึงไม่ควรใช้ "วารี"

หรือตุ่มต่อมใต้ความรู้สึกราวกับการบรรยายถึงระบบทางชีวภาพ ซึ่งมีความหมายแตกต่างกัน

มาใช้บรรยาย และการรำพึงซึ่งคล้ายคำที่เอ่ยด้วยความสงสัย หรือคำต่อว่าต่อขานแกมสอบ

ถาม หรือประชดประชันพระเจ้า ก็ไม่ควรใช้คำว่า "ครวญคราง" เพราะมีความหมายแตกต่าง

กัน เช่นกันครับ ผิดถูกตกหล่นขอโทษด้วย..บายครับ

“ไม่ว่าจะเป็นการทดสอบหรือคำสาป ฉันสาบานว่าจะอยู่กับเธอไปจนถึงวินาทีสุดท้าย เธอจะไม่เดียวดายหากฉันยังมีลมหายใจ”

“ออสติน... ขอบคุณนะ...”

ตรงนี้ เรารู้สึกไม่ค่อยอินนะคะ ขาดฟีลลิ่งไปประมาณนึง น่าจะเว้นเป็น

"ออสติน..." หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยสายตาแห่งความสุขอันอ่อนละมุนไปด้วยความอบอุ่น ก่อนกล่าวขอบคุณด้วยความรู้สึกที่ขุดลึกออกมาจากใจ

"ขอบคุณนะ...”

มากกว่าค่ะ เราอยากให้มันยื้อหน่วงอารมณ์สักหน่อยในช่วงนี้ คติ ช่วงดราม่าควรยืด ส่วนช่วงบู๊ต้องกระชับค่ะ