กำลังสงสัยว่ากระทู้นี้คือกระทู้ฆ่าตัวตายของผมหรือเปล่า?

จริงๆ มันน่าจะดูเจตนาของกระทู้มากกว่าถึงความไม่เป็นชิ้นเป็นอันและเจตนาของกระทู้นั้นเช่น

ช่วยด้วยผมเจอแบบนี้ทำไงดีครับ? ในหมวดสัมเพเหระ

คนที่ตั้งแน่นอนก็ต้องอยากได้คำตอบไม่อยากได้การพูดคุยไร้สาระอยู่แล้ว

เรามาแต่งเรื่องราวจากเม้นบนดีกว่า ในหมวดสัมเพเหระ

แน่นอนเจตนาของกระทู้นี้คือต้องการให้คนมาเฮฮากันให้เต็มที่โดยที่คาดว่าเม้นหลักจะเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับกระทู้นี้ในขณะที่เม้นรองจะเป็นการพูดคุยไร้สาระ

อันนี้ก็เป็นแค่ความเห็นส่วนตัวแต่ถ้ามันรบกวนมากจริงๆ สามารถกดปุ่ม "เลิกปักหมุดได้"

อ่านโดยรวมเเล้วไม่ค่อยจะเข้าใจ

เเต่รู้สึกเสียวสันหลังวาบว่าน่าจะเป็นตัวเอง

#ผมที่ไร้สาระอยู่ตลอดเวลา

สำหรับเราสัพเพเหระก็คือเรื่องที่ไม่สำคัญ ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน ดังนั้นถ้าติดแฮชแท็กตัวนี้มาก็สามารถคุยเล่นได้ตามความเหมาะสม ขอแค่อยู่ในเกณฑ์ที่มันพอดีเราก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ถ้าในกรณีที่มันมากเกินไปเราก็จะเฟดตัวเองออกมาเงียบ ๆ ไม่ขอไปร่วมสร้างความรำคาญให้กับใคร

ช่วงนี้ระอุมาก

ผมจะไม่ยุ่งประเด็นนี้ก็แล้วกัน อยากยืนมองดูห่าง ๆ ว่ามันจะเป็นยังไง

การคุยเล่นมาก ๆ จะทำให้บอร์ดกลายเป็นแบบไหน สาระจะเป็นยังไง คำถามที่จะถูกตั้งต่อจากนี้จะออกไปในแนวไหน ผมไม่สามารถบอกได้ และไม่อยากชี้นำให้มันกลายเป็นแบบไหนด้วย

หากกระทู้คุยเล่นมีเยอะขึ้น คำถามที่ต้องการสาระจริง ๆ มีน้อยลง ผมเป็นคนหนึ่งแหละที่จะจางหายไป เพราะผมจะเน้นที่กระทู้สาระมากกว่าคุยเล่น

ส่วนคุยเล่นในกระทู้ ผมขอแค่ให้การคุยเล่นอยู่ในการตอบกลับ ไม่ออกมาข้างนอก แต่ถ้าเอามาคุยเล่นกันที่ความเห็นที่ 1 2 3 ... ผมก็คงไม่ตอบอะไร เชื่อว่าคำตอบโดนดันหายไปแน่ ๆ

อยากให้บอร์ดเป็นแบบไหน ตามใจผู้ใช้เลย แต่หากอยากขีดเส้นเรื่องมารยาท เรื่องการคุยเล่น การตั้งกระทู้ ผมก็ขอเสนอความเห็นหน่อยก็แล้ว อย่างน้อยก็อยากเห็นบอร์ดนักเขียนพัฒนาไปในทางที่ดี (ซึ่งไม่จำเป็นต้องสาระจ๋า)

สัพเพเหระ... ในความเห็นผม คืออะไรก็ได้อย่างที่ความหมายของมันบอกนั้นแหละ แต่อย่าลืมว่า ในความอะไรก็ได้ของมัน มันได้สร้างรูปแบบ หรือกรอบมารยาทเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ ตามทิศทางการใช้งาน หากบอร์ดสาระน้อย บอร์ดก็จะกลายเป็นบอร์ดสาระน้อย หากบอร์ดสาระมากบอร์ดก็จะกลายเป็นบอร์ดสาระมาก โดยไม่ยึดโยงกับความหมายตรง ๆ ของคำว่าสัพเพเหระ

เหมือนคำว่า แต่งตัวสบาย ๆ หากสังคมเห็นว่าการแต่งตัวสบาย ๆ คือการแต่งตัวให้พอเรียบร้อย รูปแบบการแต่งตัวสบาย ๆ ก็จะเป็นแบบเรียบร้อย สบาย ๆ แต่ถ้าสังคมมองว่า มันคือการใส่ขาสั้น สายเดียว การแต่งสบาย ๆ ก็จะกลายเป็นแบบนั้น

ตอนนี้ พวกเรากำลังกำหนดความหมายที่แท้จริงของคำว่าสัพเพเหระ ไม่ใช่ตัวมันที่กำหนดความหมาย

สั้น ๆ เว็บมาสเตอร์ครับ สร้างหัวข้อให้มันมากกว่านี้ก็ดีนะ ไม่งั้นบอร์ดลุกเป็นไฟแน่

รางวัลผม 300 โอนให้รึยังครับ รบกวนขอสลิปด้วย

ผมมานั่งทบทวนดู ถ้าผมตั้งกระทู้อย่าง

อยากนำเสนอธีมเรื่อง "คนไม่ใช่ยังไงก็นก" ควรนำเสนอผ่านเรื่องราวแบบไหน ถึงจะน่าสนใจครับ

แล้วกลายมีแต่คนมาคุยเล่นกันก็น่าโกรธอยู่นะ คำตอบก็ไม่ได้อากาศก็ร้อน

ถึงผมจะเอาไปตั้งหมวดสับเพเหระก็เถอะ แต่หัวข้อกระทู้ก็จริงจังระดับเหงื่อตกหน้าดำอยู่นะ

จริงอยู่ว่า สัพเพเหระ อาจจะหมายความอย่างที่คุณว่า แต่คุณก็ต้องยอมรับนะครับว่าคนที่ไม่ได้คิดแบบคุณมันก็มีอยู่ ดังนั้น กรุณาให้เกียรติคนที่คิดไม่เหมือนคุณด้วยนะครับ

ผมไม่ได้ว่าอะไรเลยครับ ถ้าคุณจะคุยเล่นกันในกระทู้ของคนที่เค้าไม่ได้คิดอะไร หรือคนที่เค้าคิดแบบเดียวกัน แต่คนที่เค้าต้องการสาระจริง ๆ ต่อให้ตั้งในหมวดสัพเพเหระก็ตามมันก็มีอยู่ ดังนั้นก็ควรจะแยกแยะสักหน่อยนะครับ ว่ากระทู้ที่เค้าตั้ง เค้ามีเจตนาแบบไหน

เหมือนกับเคสวันสงกรานต์ สงกรานต์คือเทศกาลที่คนสามารถสาดน้ำเล่นกันได้ แต่มันก็มีคนที่เค้า"ไม่เล่น"อยู่ อาจจะแค่ออกมาซื้อข้าว ไม่อยากตัวเปียก ต้องกลับไปทำงาน ฯลฯ คุณก็ควรจะเกียรติคนเหล่านั้นด้วยครับ

สรุปคือ ไม่ได้จะห้ามครับ แต่ไปเล่นกับคนเค้าเล่นกับคุณดีกว่า คนที่เค้าไม่เล่นก็อย่าไปเล่นกับเค้า แค่นั้นเองครับ

อ่านดูนะ ทิ้งไว้เท่านี้แหละ

ตอนเเรกกดเข้ามาอ่านกระทู้คุณก่อน

เพราะเห็นว่าอีกกระทู้มันดราม่ายาวเเน่ๆ

อ่านครั้งเเรกเลยเด๋ออย่างที่เห็น(ฮา)

งึม ก็นะ

มันค่อนข้างรุนเเรงที่เดียว

เเต่ผมเป็นประเภทที่ต้องการได้รับความสนใจนะ เลยรู้สึกเฉยๆสำหรับการคุยเล่น

บางทีผมต้องตั้งสติด้วยซ้ำว่ามันไม่ใช่เฟส

เรื่องของเเจ้งเตือนตอนเเรกก็รำคาญเเหละ

ฝั่งผมมันมีปัญหาตั้งค่าเเจ้งเตือนมิได้..

ก็นะ โชคดีที่มีความอดทนสูงเเละว่างมากเลยสามารถไล่เปิดเเละตอบที่ละอัน

เเม้บางอันที่เปิดจะไม่มีคนเล่นด้วยก็เถอะ

#เพ้ย! _(:2_/)__

สะดวกใจมาเล่นตรงนี้มากกว่า(ฮา)

ถ้าผมยังอยู่คงเจอการเเจ้งเตือนจากผมไปอีกนานเเหละ(ทำไมต้องนั่งคอมเมนท์ยาวๆด้วยวะ อันนี้ผมโคตรสงสัยตัวเอง)

พอเห็นกระทู้ประมาณนี้เเล้ว

โครงการตั้งกระทู้ในอนาคตคงต้องพับเก็บ

ช่างเเม่ม ไม่ได้มีผลต่อชีวิต

เอาเหอะ ผมมาบ่นให้อ่านเฉยๆ

(เเต่ถ้าเลื่อนข้ามไปก็ยินดีด้วยที่เจอคอมเม้นท์อื่นที่มีสาระ ถ้าอ่านก็ยินดีด้วยที่เสียเวลาฟรีอ่ะนะ ฮ่าฮ่าฮ่า)

รู้สึกเสพดราม่าเยอะเกินไปจนไม่สามารถ

คงคาเเรคเตอร์มุ้งมิ้งเเสนสุภาพ(?)ได้อีก

+กับเรื่องน่าเศร้าที่คุณน้องชายที่น่ารัก

เหยียบโน้ตบุ๊คสำหรับวาดรูปหน้าจอเเตก

#ห่าเอ้ย #-

#หน้าจอทัชกรีนมันเเพงนะโว๊ยย

ผมว่าผมกลับไปสับนิยายของ

คุณปล่อยอึ่งต่อดีกว่า ส่วนของคนอื่น

ถ้าไม่ลืมก็จะไปสับให้อะนะ บ้าเอ้ย

ตูไปคอมเมนท์ไว้กี่ที่วะ ใครผ่านมาก็คอมเมนท์บอกหน่อยเด้อ

ส่วนของคุณจขกท.

อาจจะเป็นรายต่อไปเร็วๆนี้!!

#จงอ่านมันด้วยอินเนอร์หนังผี

จนตอนนี้ เริ่มรู้สึก พิมยาก ขึ้นแล้วด้วยสิ กรุจะพิมอะไร กรุต้องเก็บมาเครียดอีกเหรอเนีย ตอนนี้พิมไป ลบ ไป พิม ไป ลบ ไป พิมแบบนี้ ดีมั้ย รบกวนคนอื่นมั้ย เครียดหนักกว่า เดิมเลย

อื้ม ถ้าไม่ตายด้วยตัวเองก็น่าจะตายด้วยคนอื่นนะคะ

//ลองคุยเล่นบ้างน่ะ แต่จริงจังมาก =w=

บอร์ดมันมีไว้ดีเบตอยู่แล้ว มันไม่ใช่บอร์ดดราม่าหรืออะไร ก็แค่แลกเปลี่ยนความเห็นแล้วหาข้อสรุปที่เข้าใจตรงกันเท่านั้นเอง

แต่ส่วนใหญ่ช่วงนี้มันไม่ใช่แบบนั้น เถียงจนกว่าจะชนะแล้วอีกคนรำไยจนยอมแพ้เอง

ปล่อยให้ผู้ชนะคิดว่าฉันถูกไปคนเดียว

ก็มันน่ารำไยนี่หว่า เรื่องแบบนี้มันก็มีคนยอม

ทิฐิไม่สูงมากก็ยอมดีกว่า คุยไปไม่ได้อะไร มันกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว

สัพเพเหระไว้คุยเล่นค่ะ แต่มันก็ต้องดูอยู๋ดีว่าใช่ที่คุยเล่นมั้ย จขกท.ตั้งเพื่อคุยเล่นมั้ยรึเขาต้องการคำถามจริงจัง หัดดูทิศทางของกระทู้ก่อนตอบค่ะ เล่นแทรกกลางเอาฮาบางทีมันไม่ตลก

รึมันยากไป ก็ไม่ต้องตอบกระทู้ที่ไม่แน่ใจก็ได้ค่ะ //พูดเล่น แต่จริงจัง

อยู่ที่จุดประสงค์ล่ะมั้งคะ

เราค่อนข้างมีความอดทนสูง ยกเว้นเรื่องลูก(ห้ามต่อ เดี๋ยวจะกลายเป็นออกทะเลอีกค่ะฮ่าๆๆๆ)

บอร์ดเด็กดี ก็ตามชื่อค่ะ เด็ก ๆ เป็นส่วนใหญ่

น้องๆ บางคนเรียกเราว่า คุณน้า คุณป้ายังได้เลยค่ะ

แต่เอาจริงๆ เราก็เอ็นดูนะคะ เพราะเด็ก ๆ ก็ใช้คำพูดกันน่ารักดี แซวกันบ้างก็น่ารัก

ที่จะทนไม่ไหวสุดๆ คือหยาบคาย หรือจิกกัดคนที่มาคอมเม้นแบบจริงจัง แต่เราอ่านแล้วเราก็แค่อ่านนะคะ

ไม่พิมไปให้ต่อความยาว แค่รู้ว่าเป็นยังไงก็โอเค

การนั่งเรือออกไปท่องทะเลบ้าง ทำให้เราคลายเครียดมากค่ะ เราเลยชอบเข้ามาอ่านอะไรที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนิยายค่ะ ฮ่าๆๆ

ช่วงนี้บอร์ดระอุเนอะ พอกลับไปอ่านSreel ball runดันผ่านช่วงหิมะมาแล้ว ก็ต้องเจอกับอากาศร้อนอีก ไหนจะเล่นเกมแล้วหัวร้อน อืมมมม ชีวิตหาอะไรเย็นๆได้มั่งเนี่ย!!!!!!!!!!!

เมื่อกี้เพิ่งโดนถล่ม โดนวิเคราะห์คอมเม้นแบบยาวมาก ทั้งที่ที่เราเม้นก็ธรรมดา ไม่มีอะไรให้เก็บไปคิดเลย คนที่ตอบคงจริงจังมาก คงว่างมาก เราก็เลยพอละ แล้วแต่จะคิดละกัน ทีความคิดแต่ละคนยังไม่เหมือนกันเลย จะให้การกระทำไปในทิศทางเดียวกันหมดคงเป็นไปไม่ได้ใหญ่

เลิกคิดเถอะพวก กับเรื่องนี้อ่ะ เถียงกันแทบตายก็ไม่ได้คำตอบ

คำจำกัดความของคุณจขกท เกี่ยวกับหมวดสัพเพเหระ ต่างกับเราค่ะ สำหรับเราหมวดสัพเพเหระคือ ทั่วไป ไม่ใช่เรื่องไม่เป็นชิ้นเป็นอัน หรือ ที่ไม่ใช่สิ่งสำคัญ แบบนั้น

เช่น เราต้องการจะตั้งกระทู้ "รับวิจารณ์นิยายแบบมีเงื่อนไข"

แน่นอนว่าเราไม่ได้ต้องการโฆษณาเพราะไม่ได้เปิดร้านวิจารณ์แล้วมาเชิญชวนนักเขียนไปใช้บริการ ดังนั้นหมวดนี้ตัดไป ต่อมา กระทู้นี้ไม่ใช่เรื่องการแชร์กลเม็ดเคล็ดลับแต่อย่างใด ก็ตัดไปอีก ดังนั้น สิ่งที่ดูจะเข้าท่าที่สุด น่าจะเป็นหมวดสัพเพเหระ

เพราะฉะนั้น จะบอกว่าการรับวิจารณ์นิยาย เป็นเรื่องไม่เป็นชิ้นเป็นอัน หรือไม่ใช่สิ่งสำคัญ เราว่าไม่ใช่ เพราะสำหรับเรา เราจริงจังแล้วให้ความสำคัญกับมันน่ะค่ะ เพียงแต่มันไม่ใช่กลเม็ดเคล็ดลับหรือการโฆษณาเท่านั้นเอง

แต่ตอนที่เราตั้งกระทู้รับวิจารณ์จริงๆ อาจจะด้วยน้ำเสียงหรือสิ่งที่พิมพ์ คนเข้ามาก็รู้อยู่แล้วแหละว่าเราจริงจัง เลยไม่ค่อยมีอาการออกอ่าวออกทะเลแต่อย่างใด กลับกันหลายท่านให้เกียรติกับกระทู้ของเราอย่างน่าขอบคุณมากๆ

เราเพียงต้องการยกตัวอย่างให้เห็นภาพเฉยๆ ว่าจะหยิบยกชื่อหมวดสัพเพเหระขึ้นมา แล้วเหมารวมว่ามัน Free อยากพิมพ์อะไรก็พิมพ์ อยากทำอะไรก็ทำ (อันนี้เราตีความคำว่า Free เอง ซึ่งก็อาจจะแตกต่างจากคุณจขกท ก็ได้) เพราะนี่มันสัพเพเหระ มันก็คงไม่ใช่ สุดท้ายแล้ว มันก็ไปลงเอยที่กาลเทศะอยู่ดีน่ะค่ะ

ทีนี้ในเมื่อบางครั้ง เราไม่รู้ว่าสมาชิกแต่ละท่านมีความเป็นมายังไง การดำรงตนให้อยู่อย่างเป็นกลาง ไม่เฮฮาเกินงามจนเหมือนเป็นพื้นที่ส่วนตัวในขณะที่อยู่ในกระทู้ของคนอื่น ก็น่าจะเป็นทางออกหนึ่งที่ทำให้อยู่ร่วมกันได้อย่างปกติสุขค่ะ