โทรศัพท์ยุคใหม่ใกล้หรือไกลกันมากขึ้น

     สวัสดีวัยรุ่นไทย พี่มิ้งอยากตั้งคำถามให้วัยรุ่นได้ขบคิดค้นหาคำตอบกัน เกี่ยวกับการใช้โทรศัพท์ในปัจจุบันของวัยรุ่น ใครตะหงิดๆ ว่า เอ๊ะ เป็นเราหรือเปล่านะ ต้องบอกว่ามีส่วนใช่ 80% ทีเดียวล่ะ ที่เป็น เอาล่ะมาคุยกันหน่อยดีกว่า...

ปัจจุบันนี้พฤติกรรมการครอบครองโทรศัพท์เคลื่อนที่ของวัยรุ่นเปลี่ยนไป จากที่ใช้กันหลายแบรนด์ดัง ตอนนี้เหลือเพียง 2 แบรนด์หลักๆ ไม่เพียงพฤติกรรมการมีโทรศัพท์เคลื่อนที่ที่เปลี่ยนไปเท่านั้น พฤติกรรมการใช้โทรศัพท์ของวัยรุ่นก็เปลี่ยนไปเช่นกัน...      วัยรุ่นในวันนี้ติดโทรศัพท์เคลื่อนที่มากขึ้น บางคนถึงขั้นติดตัวตลอดเวลาขาดไปไม่ได้เลย บางคนก็ขยันหยิบขึ้นมาพิมพ์ข้อความส่งกลับกันไป-มา ภาพที่เห็นได้บ่อยในวัยรุ่นที่เดินเป็นกลุ่มปัจจุบันคือ หลายคนไม่ได้พูดกัน แต่กลับก้มหน้ายิ้มกับโทรศัพท์ในมือเสียส่วนใหญ่  แล้วตกลงโทรศัพท์ยุคใหม่ ทำให้เราใกล้ หรือ ไกลกันมากขึ้นล่ะ..??    เราแชทตอบคำถามเพื่อนๆ ที่อยู่ไกลกันได้อย่างรวดเร็ว    แต่เรากลับตอบคำถามเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆ ช้าลง    เราเบื่อน้อยลง    แต่คนรอบข้างเบื่อเรามากขึ้น    เราติดตามข่าวสารฉับไวในโทรศัพท์    แต่ต่อติดความรู้สึกได้เชื่องช้า    เราสามารถเชื่อมต่อโลกอินเตอร์เน็ตเพียงปลายนิ้ว    แต่ขาดการติดต่อจากโลกความจริงที่อยู่เพียงเอื้อมมือ

     มนุษย์สร้างเทคโนโลยีเพื่อความสะดวกสบาย แต่เหมือนยิ่งเทคโนโลยีก้าวหน้าเท่าไร สายใยที่ใช้เชื่อมความสัมพันธ์ของมนุษย์จะยิ่งบางลง คล้ายปล่อยให้เทคโนโลยีเปลี่ยนเป็นสิ่งที่บงการเราแทน
     เมื่อครั้งที่การสื่อสารยังไม่พัฒนา มนุษย์เคยนั่งเขียนจดหมายหาใครคนหนึ่งด้วยความคิดถึงเขาแล้วคิดถึงเขาอีก บรรยายความรู้สึกอย่างละเอียด ทำให้มีความสำคัญมากขึ้นด้วยการระบุชัดเจนว่าต้องการจะส่งให้ใคร จดหมายจะไม่เสร็จสมบูรณ์เลยถ้าผู้ส่งไม่ได้ตั้งใจทำ

     สุดท้ายเทคโนโลยีไม่ใช่เรื่องเลวร้าย ถ้าเราใช้มันเป็น ส่วนคำตอบข้างต้นที่พี่มิ้งถามว่า โทรศัพท์ยุคใหม่ทำให้เราใกล้ หรือ ไกลกันมากขึ้น ?

     คำตอบอยู่ที่ตัวผู้ใช้ว่า จะใช้มันเป็นทางด่วนในการเชื่อมสัมพันธ์ หรือจะใช้มันเป็นทางเบี่ยงออกจากคนข้างๆ ที่สำคัญ