ยังจำ "ไททานิค" กันได้มั้ย

                 แต่เรือไททานิคที่มีผู้โดยสารรวมกว่า 2 พันคนลำนี้กลับมีเรือชูชีพเพียง 20 ลำ ซึ่งสามารถจุผู้โดยสาร ได้ทั้งหมดเพียง 1,178 คนหรือประมาณครึ่งเดียวเท่านั้น เนื่องจากลงความเห็นกันว่าเรือลำนี้ไม่มีวันจม ดังนั้นการมีเรือชูชีพมากๆ เป็นการเปลืองเนื้อที่โดยสิ้นเปลือง

                เรือไททานิคออกเดินทางเมื่อวันที่ 10 เมษายน 1912 จนเมื่อวันที่ 14 เมษายน เรือไททานิคก็ได้รับคำเตือนทางโทรเลขให้ระวังภูเขาน้ำแข็งที่ลอยมาจากเกาะกรีนแลนด์ แต่กลับไม่มีใครสนใจคำเตือนจากโทรเลขนั้น อีกทั้งในขณะนั้นเรือได้เร่งความเร็วเพื่อต้องการจะทำสถิติให้เดินทางไปถึงสหรัฐอเมริกาได้เร็วกว่าสถิติของเรือลำอื่นที่เคยทำไว้

                 จนเมื่อเวลา 22.50 ของคืนนั้น อุณหภูมิภายนอกของเรือลดลงจนถึงจุดเยือกแข็ง แต่ไม่มีใครสนใจถึงความผิดปกติที่กำลังจะเกิดขึ้น ทุกๆ คนต่างใช้ชีวิตสังสรรค์เฮฮาอยู่ในเรือโดยไม่ได้มีลางสังหรณ์ว่ากำลังจะเกิดหายนะในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ จนมีเจ้าหน้าที่ของเรือได้เริ่มสังเกตเห็นภูเขาน้ำแข็งซึ่งตั้งอยู่ข้างหน้าพร้อมกับสั่งให้หักหลบ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เนื่องจากเรือไททานิคแล่นมาด้วยความเร็วสูงสุดจึงไม่สามารถหักหลบภูเขาน้ำแข็งขนาดยักษ์ซึ่งอยู่ห่างออกไป 450 เมตรได้พ้น จึงทำให้เรือพุ่งเข้าชนภูเขาน้ำแข็งทางกราบขวาเข้าอย่างแรง

                 กัปตันสมิทได้ประเมินความเสียหายแล้วพบว่า เรือกำลังจะจมลงในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า จึงได้ทำการจุดพลุเพื่อขอความช่วยเหลือ รวมถึงเริ่มทยอยอพยพผู้โดยสารลงเรือชูชีพที่สามารถบรรจุได้ลำละประมาณ 65 คน แต่โชคร้ายซ้ำเข้าไปอีก เมื่อเรือชูชีพกลับมีขนาดไม่แข็งแรงมากพอที่จะบรรทุกผู้โดยสารได้เต็มจำนวน จึงทำให้เรือชูชีพบางลำถูกปล่อยไปทั้งๆ ที่มีคนนั่งอยู่เพียง 20 กว่าคนเท่านั้น

                 โดยผู้ที่มีสิทธิ์ลงเรือเป็นคนแรกๆ ก็คือเด็กและผู้หญิงนั่นเอง ซึ่งในวินาทีนั้นเรียกได้ว่าเป็นนาทีชีวิตเลยทีเดียว เพราะผู้หญิงบางคนยอมเสียสละไม่ลงเรือเพื่อจะได้ตายอยู่บนเรือพร้อมกับคนที่รัก แต่ผู้ชายบางคนกลับปลอมตัวเป็นผู้หญิงโดยเอาผ้าคลุมหน้าเพื่อหวังจะลงเรือชูชีพ หนึ่งในนั้นคือผู้จัดการบริษัทไวท์สตาร์ที่เป็นบริษัทผลิตเรือไททานิค โดยหลังจากรอดชีวิตจากเหตุการณ์ครั้งนี้ เขาได้ถูกสังคมตราหน้าตลอดชีวิตว่ารอดตายมาได้เพราะแย่งที่นั่งบนเรือของเด็ก ตรงข้ามกับกัปตันสมิทที่ยอมสละชีวิตพร้อมกับลูกเรือบนเรือไททานิค

ฉากเสียชีวิตของกัปตันสมิทจากภาพยนตร์

                จนเวลาตี 2 กว่าๆ ระบบไฟฟ้าบนเรือหยุดทำงาน และไม่นานเรือก็หักออกเป็นสองท่องโดยที่พื้นชั้นล่างสุดของเรือยังไม่ขาดออกจากกัน การหักนี้ทำให้ส่วนหัวเรือจมลงและดึงส่วนท้ายเรือขึ้นมา ส่งผลให้ส่วนท้ายของเรือยกตั้งฉากกับพื้นน้ำ และเรือจมลงในแนวดิ่ง ณ เวลา ตี 2 ยี่สิบนาที ผู้โดยสารที่จมลงในน้ำต่างก็ส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือท่ามกลางอุณหภูมิน้ำของมหาสทุรแอตแลนติกที่กำลังเย็นเฉียบถึงขั้นติดลบ จนเวลาตี 3 เสียงขอความช่วยเหลือได้เงียบลง เหลือเพียงร่างของผู้คนที่ได้เสียชีวิตเพราะทนความหนาวไม่ไหว

                 สรุปยอดผู้เสียชีวิตทั้งหมด 1,517 คน ส่วนผู้รอดชีวิตมีจำนวน 706 คน โดยเฉพาะผู้ที่ลอยคออยู่ในมหาสมุทรแอตแลนติกหลังจากเรือจมนั้นมีจำนวนกว่าพันคน แต่กลับรอดชีวิตจากการหนาวตายมาได้เพียง 11 คนเท่านั้น ....

                 ได้เขียนบทความเรื่องไททานิค ทำให้ พี่เป้ รู้สึกเหมือนกำลังรำลึกความหลังยังไงก็ไม่รู้ ภาพที่ทุกคนส่งเสียงร้องขอความช่วย และภาพเรือที่กำลังจะจมที่ได้ดูจากภาพยนตร์ยังคงติดตามาจนถึงทุกวันนี้เลยล่ะค่ะ .... ว่าแต่ใครมีความทรงจำหรือยังประทับใจกับเรือไททานิคล่ะก็ สามารถบอกเล่าได้ที่คอมเมนท์ข้างล่างเลยค่ะ