สำหรับแมรี่ ซู ต้องเรียกว่าไม่มีจุดอ่อนเลย ถึงมีก็เรียกว่าจุดอ่อนเต็มปากเต็มคำไม่ได้ เพราะเอาเข้าจริงๆ ก็ไม่ส่งผลกระทบอะไรกับเนื้อเรื่องเท่าไหร่

แต่เท่าที่เห็น นิยาม แมรี่ ซู มักจะถูกใช้กับพวกพระนางมากกว่านะ เพราะคนส่วนใหญ่จะ judge พวก protagonist มากกว่าตัวประกอบ...เห็นมาหลายเรื่อง พวกตัวละครประกอบที่เก่งเวอร์ เพอร์เฟคไปซะหมด แต่ไม่ค่อยโดนว่าเป็นแมรี่ ซู พวกพระนางมักจะโดนเพ่งเล็งมากกว่าเสมอ อย่างงี้ล่ะนะ ตัวไหนดันได้รับบทตัวเอกก็คงต้องทำใจกัน..

เบลล่า สวอนจาก ทไวไลท์ นี่น่าจะนับเป็นแมรี่ ซู ได้อยู่...มองว่าตัวเองไม่สวย ไม่เก่ง ไม่มีความสามารถพิเศษอะไร ไม่เคยมีแฟน ซุ่มซ่าม แต่พอย้ายมาอยู่เมืองใหม่ หนุ่มๆ พากันหลงเสน่ห์ ทั้งคนทั้งแวมไพร์ทั้งมนุษย์หมาป่า หลายสปีชีส์เหลือเกิน

โคนันนี่ได้ปะ แก้ได้หมดทุกคดีเลย

เท่าที่เห็นชัดๆก็ลักส์ ไคลน์กับคิระ ยามาโตะ จากกันดั้มซี๊ต(และซี๊ตเดสทินี่)นี่แหละค่ะ เป็นทั้งแมรี่ซูและแกรี่ สตูกันทั้งคู่

ลักส์ ไคลน์ เป็นเจ้าแม่ดีแสนดี ขโมยยาน ขโมยโมบิลสูททั้งลำก็ไม่มีใครว่า อยากยุติสงครามก็ประกาศไป "ฉันลักส์ ไคลน์ค่ะ" เหมือนสะกดจิตแล้วค่อยพูดกล่อมจนลิงหลับ จากนั้นตบท้ายด้วยร้องเพลงกล่อมเพื่อสันติภาพจนฝ่ายตรงข้ามกลับใจมาช่วยเธอได้ (หรือบางทีอาจทำจากหลังไปหน้าแล้วแต่สถานการณ์)

คิระ ยามาโตะ ตอนแรกเหมือนเด็กอีโม แต่เก่งอย่างไม่น่าเชื่อ เป็นโปรแกรมเมอร์ขั้นเทพอีก (ถึงแม้ร่างกายจะไม่ได้รับการฝึกสักเท่าไหร่ก็เถอะ) แต่หลังๆคิระจะยิ่งโชว์เทพขึ้นเรื่อยๆ ขับหุ่นยิ่งผู้ร้ายแบบไม่ตายสักราย คอนซัพพอร์ตศรีภรรยาอย่างลักส์ ไคลน์ และเป็นคนดีปกป้องโลกและนำพาสันติภาพมาสู่ทุกคน

หลังวางมือ(ระหว่างภาคต่อ)สองคนนี้ก็มาเปิดโรงเรียนเลี้ยงเด็กกำพร้าอีก (ใจบุญจริงๆ) แต่พอปลีกวิเวกไม่ได้สุดท้ายสองคนนี้ต้องร่วมกับโชว์เทพจนท้ายเรื่องก็ได้ครองโลกในที่สุด

แต่ถึงจะแมรี่ ซูและ แกรี่สตูยังไง สองคนนี้ก็จัดเป็นตัวละครยอดนิยมตลอดกาลของซีรีส์นี้ค่ะ ซึ่งทุกวันนี้ในนิตยสารนิวไทป์(นิตยสารเกี่ยวกับวงการอนิเมของญี่ปุ่น)ก็ยังติดอันดับอยู่ (เหมือนร่วม 10 ปีแล้ว) จนคนตามข่าวเช่นเรารู้สึกเบื่อว่าสองคนนี้เมื่อไหร่จะหายหน้าไปจากชาร์ตตัวละครสักที =*=

อัลบัส ดัมเบิลดอร์นี่ถือเป็นญาติกับแมรี่ ชู หรือป่าว

สังเกตได้จากความโดดเด่นในทุกๆด้าน เป็นผู้รอบรู้ สีผมแตกต่างจากตัวอื่น มีเอกลักษณ์ ดูเป็นฮีโร่เลย (ปลื้มดัมเบิลดอร์มากกว่าแฮร์รี่อีก 555) ใครมีปัญหาอะไรก็ช่วยได้ แต่ถึงแม้จะช่วยได้ไม่หมดทุกอย่าง ฮีก็เป็นที่พึ่งของทุกคนในฮอกวอร์ต

ชื่อที่ผิดธรรมชาติมันเป็นยังไงหว่า 

คัดกิ่งรักส์  คิดคิดสรณัง  เข้าข่ายเหรอเปล่า  ชื่อ-นามสกุลผิดธรรมชาติมาก

ฮาๆ ขอบคุณมากค่ะที่เอาสาระดีๆแบบนี้มาฝาก ตอนแรกยังไม่เก็ทว่าแมรี่ ซูคืออะไรด้วยซ้ำ แต่พอมาอ่านเหมือนจะบรรลุเลยล่ะค่ะ 

ปล. กริ๊ดค่ะ >_< แอน แฮทธาเวย์ ตอนที่เล่น Princess diary นางน่ารักมาก (ฮา)

โอ้ ได้ยินชื่อแม่รี่ซูมานานละ แต่เพิ่งได้อ่านรายละเอียดจริงๆ ก็ครั้งนี้นี่แหละ 

 โอ้ !!! 

อัลบัส ดัมเบิลดอร์นี่ถือเป็นญาติกับแมรี่ ชู หรือป่าว

สังเกตได้จากความโดดเด่นในทุกๆด้าน เป็นผู้รอบรู้ สีผมแตกต่างจากตัวอื่น มีเอกลักษณ์ ดูเป็นฮีโร่เลย (ปลื้มดัมเบิลดอร์มากกว่าแฮร์รี่อีก 555) ใครมีปัญหาอะไรก็ช่วยได้ แต่ถึงแม้จะช่วยได้ไม่หมดทุกอย่าง ฮีก็เป็นที่พึ่งของทุกคนในฮอกวอร์ต

วิธีที่ดีลองใช้เหตุผลในการสร้างตัวละครดูนะ คงช่วยได้ดีที่สุดแหละ

มีตัวอย่าง การใช้ แมรี่ชู ให้เป็นประโยชน์อยู่ครับ ในเรื่อง ซากะโมโตะ เดสก๊ะ

พอจะนึกออกอยู่คนนึงครับ

เอนไซโคลพีเดีย หรือ เลอรอย บราวน์ ในนิยายเรื่องเอนไซโคลพีเดีย บราวน์หนูน้อยยอดนักสืบ

ซีรี่ย์ชุดนี้เป็นหนังสือที่ชอบมากตั้งแต่สมัยเด็กเลยล่ะ เพราะนิยายในเรื่องแบ่งเป็นตอน ๆ แล้วก็มีคำตอบเฉลยปริศนาท้ายเล่ม พออ่านจบแต่ละตอนทีก็หยุดคิดที (แน่นอนว่าคิดไม่ออก) แล้วก็พลิกไปหาเฉลยทีนึง พอเห็นบทความนี้ นึก ๆ ดู คนที่เข้าเค้าก็เป็นคนนี้แหล่ะครับ ออกจะแกรี่ สตูในความคิดของผมไม่น้อย

1.เป็นเด็กอายุ 10 ขวบ ชั้น ป.5 รับหน้าที่คอยช่วยเหลือพ่อแก้ไขคดีที่โต๊ะอาหาร โดยพ่อของเขาได้รับยกย่องว่าเป็นตำรวจที่เก่งที่สุดในโลก หลาย ๆ คดีที่พ่อไขไม่ออก ลูกไขได้หมด ในเรื่องนี้อาจจะมีเหตุผลว่าเพราะเขาเป็นคนเก่งเลยแก้ได้ แต่น่าประหลาดใจที่ว่า แค่ฟังเหตุการณ์ที่โต๊ะอาหารก็ไขคดีได้เลยหรือ โดยที่ไม่ได้ออกไปดูสถานที่เกิดเหตุเลยหรือ

2.ไม่เคยลืมทุกสิ่งที่เคยอ่านจนได้รับฉายาเอนไซโคลพีเดีย 

3.เปิดสำนักงานนักสืบส่วนตัวเพื่อไขคดี เวลาทุกคนเดือดร้อนชอบมาพึ่งเขาเสมอ 

4.ผู้คนในเมืองรักใคร่เอ็นดู

สำหรับผมแล้ว เขาเป็นคนเพอร์เฟคสุด ๆ เลยล่ะ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมอ่านแล้วชอบนะ เพราะตัวเอกไขคดีได้แบบง่าย ๆ เลยทำให้เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วคิดว่าเหมาะสำหรับทุกเพศทุกวัย

คือผมกลับมาอ่านใหม่ตอนโตเลยทำให้เห็นมุมมองแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในตอนเด็ก คดีที่เขาเจอนั้น บางคดีเป็นคดีที่ค่อนข้างหนักสำหรับคนที่โดน แล้วถ้าคนที่โดนไม่มีบราวน์คอยช่วยเหลืออยู่ด้วยล่ะก็ เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องโทนดำมืดดื๊ดดื๋อไปแล้วแน่นอน อย่างบักส์ คู่ปรับของเขาเองนี่ก็เป็นเด็กที่สุด ๆ ไปเลย (ขอยกตัวอย่างนิดนะครับ มีอย่างที่ไหน ใส่ร้ายคนอื่นให้ตำรวจฟังเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง) ถ้าไม่มีตัวเอกคอยแก้ต่างให้คนที่โดนบักส์แกล้งล่ะก็ ไม่รู้ว่าคนพวกนั้นจะต้องเจอกับอะไรบ้าง

ตอนอ่านตอนเด็กนี่ผมไม่รู้สึกอะไรกับบักส์เลยนะ แค่คิดว่าเป็นเด็กเกเรนิดหน่อย แต่พอมาอ่านตอนโตนี่ บอกได้คำเดียวว่า อื้อหือ

ฉะนั้นแล้วผมเห็นด้วยเต็มประตูเลยครับว่ามีตัวละครแบบแมรี่ ซู/แกรี่ สตูในเรื่องเนี่ย ไม่ผิด กลับกัน ถ้าในเรื่องนี้ไม่มีตัวละครแบบนี้คอยไขคดีล่ะก็คงกลายเป็นเมืองอะไรก็ไม่รุ้ไปแล้วแหง ๆ 

สำหรับแมรี่ ซู ต้องเรียกว่าไม่มีจุดอ่อนเลย ถึงมีก็เรียกว่าจุดอ่อนเต็มปากเต็มคำไม่ได้ เพราะเอาเข้าจริงๆ ก็ไม่ส่งผลกระทบอะไรกับเนื้อเรื่องเท่าไหร่

แต่เท่าที่เห็น นิยาม แมรี่ ซู มักจะถูกใช้กับพวกพระนางมากกว่านะ เพราะคนส่วนใหญ่จะ judge พวก protagonist มากกว่าตัวประกอบ...เห็นมาหลายเรื่อง พวกตัวละครประกอบที่เก่งเวอร์ เพอร์เฟคไปซะหมด แต่ไม่ค่อยโดนว่าเป็นแมรี่ ซู พวกพระนางมักจะโดนเพ่งเล็งมากกว่าเสมอ อย่างงี้ล่ะนะ ตัวไหนดันได้รับบทตัวเอกก็คงต้องทำใจกัน..

เบลล่า สวอนจาก ทไวไลท์ นี่น่าจะนับเป็นแมรี่ ซู ได้อยู่...มองว่าตัวเองไม่สวย ไม่เก่ง ไม่มีความสามารถพิเศษอะไร ไม่เคยมีแฟน ซุ่มซ่าม แต่พอย้ายมาอยู่เมืองใหม่ หนุ่มๆ พากันหลงเสน่ห์ ทั้งคนทั้งแวมไพร์ทั้งมนุษย์หมาป่า หลายสปีชีส์เหลือเกิน

เท่าที่เห็นชัดๆก็ลักส์ ไคลน์กับคิระ ยามาโตะ จากกันดั้มซี๊ต(และซี๊ตเดสทินี่)นี่แหละค่ะ เป็นทั้งแมรี่ซูและแกรี่ สตูกันทั้งคู่

ลักส์ ไคลน์ เป็นเจ้าแม่ดีแสนดี ขโมยยาน ขโมยโมบิลสูททั้งลำก็ไม่มีใครว่า อยากยุติสงครามก็ประกาศไป "ฉันลักส์ ไคลน์ค่ะ" เหมือนสะกดจิตแล้วค่อยพูดกล่อมจนลิงหลับ จากนั้นตบท้ายด้วยร้องเพลงกล่อมเพื่อสันติภาพจนฝ่ายตรงข้ามกลับใจมาช่วยเธอได้ (หรือบางทีอาจทำจากหลังไปหน้าแล้วแต่สถานการณ์)

คิระ ยามาโตะ ตอนแรกเหมือนเด็กอีโม แต่เก่งอย่างไม่น่าเชื่อ เป็นโปรแกรมเมอร์ขั้นเทพอีก (ถึงแม้ร่างกายจะไม่ได้รับการฝึกสักเท่าไหร่ก็เถอะ) แต่หลังๆคิระจะยิ่งโชว์เทพขึ้นเรื่อยๆ ขับหุ่นยิ่งผู้ร้ายแบบไม่ตายสักราย คอนซัพพอร์ตศรีภรรยาอย่างลักส์ ไคลน์ และเป็นคนดีปกป้องโลกและนำพาสันติภาพมาสู่ทุกคน

หลังวางมือ(ระหว่างภาคต่อ)สองคนนี้ก็มาเปิดโรงเรียนเลี้ยงเด็กกำพร้าอีก (ใจบุญจริงๆ) แต่พอปลีกวิเวกไม่ได้สุดท้ายสองคนนี้ต้องร่วมกับโชว์เทพจนท้ายเรื่องก็ได้ครองโลกในที่สุด

แต่ถึงจะแมรี่ ซูและ แกรี่สตูยังไง สองคนนี้ก็จัดเป็นตัวละครยอดนิยมตลอดกาลของซีรีส์นี้ค่ะ ซึ่งทุกวันนี้ในนิตยสารนิวไทป์(นิตยสารเกี่ยวกับวงการอนิเมของญี่ปุ่น)ก็ยังติดอันดับอยู่ (เหมือนร่วม 10 ปีแล้ว) จนคนตามข่าวเช่นเรารู้สึกเบื่อว่าสองคนนี้เมื่อไหร่จะหายหน้าไปจากชาร์ตตัวละครสักที =*=

โคนันนี่ได้ปะ แก้ได้หมดทุกคดีเลย

ตัวละครที่มีลักษณะของแมรี่ ซูในความคิดของผมมีอยู่คนหนึ่ง ชื่อก็คล้ายๆกัน...

เธอชื่อ "แมรี่ ป้อบปินส์"

แมรี่ ป้อบปิ้นส์เป็นตัวละครที่ไม่มีที่มาที่ไปชัดเจน และการปรากฎของเธอในเรื่องก็จะแปลกประหลาดเสมอ เช่น ลอยมาตามลมลงมาจากท้องฟ้า แมรี่ ป้อบปินส์ได้มาเป็นพี่เลี้ยงเด็กของสองพี่น้องไมเคิลกับเจน และทุกๆครั้งที่เด็กสองคนนั้นอยู่กับเธอ ก็จะเกิดเรื่องมหัศจรรย์ขึ้นอยู่เสมอ เช่นผจญภัยในรูปภาพ เที่ยวบนดวงจันทร์ เป็นต้น โดยคนในโลกวิเศษที่แมรี่ไปก็จะพากันชื่นชมแมรี่ ป้อบปินส์ (เหมือนเธอเป็นคนกิตติมศักดิ์ของทุกๆที่เลย) และบอกว่าเวทมนต์เหล่านั้นเป็นสิ่งที่แมรี่ ป้อบปิ้นทำ

และที่หมั่นไส้คือ แมรี่เป็นคนที่หลงตัวเองมากๆๆๆๆๆๆๆ และเธอก็จะชอบประชดประชันใส่เด็กสองคนเสมอ แต่น่าแปลกที่เด็กสองคนรักเธอ และในโลกวิเศษที่แมรี่ ก็มีแต่คนรักและพูดชื่นชมแมรี่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นความสวย ความดี และอะไรอีกหลายๆอย่าง(แทบเลี่ยน!) และเวลาสองพี่น้องถามว่าแมรี่ทำเรื่องมหัศจรรย์ได้ยังไง เธอก็จะชอบพูดเฉไฉ และเปลี่ยนประเด็น หรือไม่ก็แกล้งทำเป็นโกรธและบอกว่าเจนกับไมเคิลกุเรื่องขึ้นมาเอง

สรุปคือ แมรี่ ป้อบปินส์เป็นตัวละครที่แทบไม่มีเหตุรองรับเลย เธอเป็นคนมีเวทมนต์แต่ก็ไม่รู้ว่าได้มายังไง (แมรี่ไม่เคยบอกเหตุผล) และขนาดเป็นคนที่เย่อหยิ่งและชอบพูดประชนประชัน กลับมีแต่คนชื่นชอบเธอ และยอมเอออวยตามคำพูดของเธอเสมอ ราวกับว่าเธอเป็นคนดีเลิศประเสริษฐศรี (ซึ่งแมรี่เองก็คิดเช่นนั้น) ผมเลยคิดว่า "แมรี่ ป้อบปินส์" คือ "แมรี่ ซู" ขนานแท้เลยครับ

ตัวละครที่มีลักษณะของแมรี่ ซูในความคิดของเรา...คือ "ฤทัยนาค" จากเรื่อง คิวบิก (ฉบับนิยาย) เราคิดว่าเธอแทบสมบูรณ์แบบทุกอย่างมากเกินไป จนบางครั้งรุ้สึกว่าทุกอย่างที่นางเอกจะทำมันง่ายดายมาก ขนาดที่ตัวร้ายวางแผนมาหลายปี หลายสิบปี ยังแพ้เธออย่างง่ายดายเลย

เพราะในเรื่องแม้จะบอกว่าเธอเป็นผู้หญฺิงท้วม แต่กลับมีคนรักมากมาย เช่นหลานหลิงเซ่อที่เป็นพระเอกของเรื่องหลงรักเธอแทบเป็นแทบตาย...ผู้หญฺิงของหลานหลิงเซ่อก็ยังยอมรับความพ่ายแพ้เธออย่างง่ายดาย คนอื่นๆ รอบข้างที่เห็นว่าเธอเป็นคนพิเศษด้วย รวมถึงตัวโกงที่ยังยอมเธออย่างง่ายดายด้วยเช่นกัน

นอกจากนั้นยังมีความฉลาดหลักแหลม วางแผนเก่งกาจเรียกว่าตัวร้ายจะมาเหนือเมฆยังไง เธอก็ยังวางแผนเหนือเมฆกลับไปได้ทุกครั้งไป

ดังนั้นเราจึงคิดว่าเธอ เป็นแมรี่ ซู เช่นกัน

อืมมมม คิดว่าคนนิสัยแมร์รี่ ซูมีอยู่ทุกหนทุกแห่งละมั้ง

ในสังคมเรา ในนิยาย ในฟิค มีคนนิสัยอย่างนี้หมด ดีแบบนางเอก สวยน่ารัก เก่งเว่อร์ แต่ถ่อมตน แล้วก็ป๊อปมากๆ แต่ขึ้นอยู่ักับว่าเรารู้จักเขาดีมากพอหรือเปล่า รู้ที่มาที่ไปว่าทำไมเขาถึงดีได้ขนาดนี้

อย่างในชีวิตจริง พวกเราอาจจะไม่ได้สนิท อาจจะเกาะกลุ่มเม้าท์หมั่นไส้+อิจฉาอยู่ข้างนอก ส่วนในนิยายก็เพราะนักเขียนไม่ได้อธิบายถึงที่มาที่ไปชัดเจน ก็เลยเป็นตัวละคร ต้นก็ดี ปลายก็ดี อย่างน่าประหลาด

ถ้าเป็นแบบฟิค ก็เคยอ่านฟิคบางฟิค ที่พวกนักแต่งฟิคตัวเป้งๆบางคนเขาจับกลุ่มกันเขียน ให้ตัวเองหลุดเข้าไปในมิตินิยายเรื่องนั้นๆ ถูกรุมรักโดยหนุ่มๆสิบสองคนอย่างรวดเร็ว แล้วมิติก็ผกผันจำจะพรากจากกัน - -

แบบนิยายนี้...ยังหาไม่ค่อยเจอเลยง่ะ ที่ใกล้เคียงหน่อยก็เชอร์ล็อก โฮมส์ ยังไม่เคยอ่านหนังสือ แต่รุ่นหนังกับซี่รี่ย์ ที่จำแผนที่ในหัวได้หมด เดาฉากบู๊ต่อไปได้เป็นฉากๆ เก่งมาจากไหนก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ครอบครัวดูก็รวย มีพี่ชาย ไม่มีปัญหา แต่แบบเชอร์ล็อกก็ไม่ได้เป็นที่รักของสังคม ก็ถูกมองว่าแปลกด้วย เลยยังไม่ถือว่าเป็นญาติแมร์รี่ ซูใช่ไหม

แอบคิดว่าเป็นเฟมีลจากเซวีน่า ;w; คือยอมรับว่าคนเขียนเก่งค่ะ สามารถสร้างเหตุผลรองรับทุกอย่างได้ แต่เราก็รู้สึกไม่ได้อยู่ดีว่าเธอแมรี่ ซูไม่มากก็น้อย เริ่มจากเป็นเด็กกำพร้า ตกงาน ต้องพยายามหาเงินมารักษาบ้านเอาไว้ให้ได้ แล้ววันหนึ่งก็วาร์ปมาอีกโลก พบว่าทุกอย่างพลิกจากหลังเท้าเป็นหน้ามือ บ้านรวยมาก(ถึงขนาดให้เพื่อนมาพักอยู่ด้วย) จากจนๆ กลายเป็นคุณหนู มีพลังที่ไม่เหมือนคนอื่น ได้แรร์ไอเทมมาครอบครองหลายชิ้น สัตว์วิเศษประจำตัว อัจฉริยะด้านเปียโน ยิมนาสติกลีลาได้ด้วย เป็นที่รักของเพื่อนๆ และรุ่นพี่ทั้งหลาย(เว้นคู่อริที่ชอบพระเอก) แรกๆ ก็เก่งพอประมาณ แต่หลังๆ มีครูดีเลยเก่งขึ้น ฟังดูก็สมเหตุสมผล กลางๆ ไม่น่าจะแมรี่ ซู แต่แอบคิดว่า "ทำไมต้องเป็นเธอ?" ปมอะไรแทบทุกอย่าง เธอเป็นคนคลายหมด อะไรยากๆ ที่คนอื่นทำไม่ได้ แต่เธอทำได้ เธออาจมีจุดด้อยคือแพ้ธาตุมืด แต่เมื่อลองถ่วงดุลดูแล้ว รู้สึกว่าข้อเสียเปรียบต่างๆ จะน้อยกว่าข้อได้เปรียบที่เธอมี(มาก) เรื่องราวตั้งแต่คราวบรรพบุรุษสืบทอดมากลายเป็นว่าเอื้อประโยชน์ในเธออีก โชคชะตาอะไรเข้าข้างเธอหมด เงื่อนไขต่างๆ ล้วนอำนวยความสะดวกให้เธอทั้งสิ้น เพื่อนๆ แต่ละคนก็เป็นคนสำคัญบ้าง ครอบครองของวิเศษบ้าง รวมถึงที่บอกว่าต้นเรื่องเป็นเด็กกำพร้า ไปๆ มาๆ ดันได้ครอบครัวคืนมาทั้งหมด บวกพระเอกเป็นคนรักอีกหนึ่งคน เคลียร์บอสได้แบบสวยๆ ตอนจบจึงกลายเป็นอะไรที่เพอร์เฟ็คสุดๆ ประมาณว่าเริ่มเรื่องมาไม่เท่าไหร่ แต่จบอย่างแมรี่ ซูเลยน่ะค่ะ

สำหรับผม แมรี่ ซู คือขาดความสมเหตุสมผลนะ อย่างเช่น แบทแมน ถึงจะเก่งก็ไม่นับว่าซู

แต่โนบิตะ นี่เรียกว่าซูเต็มตัว เพราะหั่วยแต่โชคดี

ชาวไซย่าหมายความว่าไงนะ