- อีกฝ่ายเป็นชายที่ตัวเองปรารถนาอยู่แล้ว หรือมีคุณสมบัติที่ตัวเองพึงพอใจ
- เนื่องจากมันเป็นจินตนาการ มันเลยไม่มีการทำร้ายร่างกาย ทารุณกรรม หรือ ใช้วิธีพิสดารต่างๆ ที่ฝ่ายหญิงไม่ชอบ
เอ๊ะ แล้วทำไมถึงต้อง “จินตนาการ” ว่าตัวเองถูกข่มขืน ทำไมไม่จินตนาการว่าตัวเองมีอะไรกับผู้ชายคนนั้นไปเลยล่ะ
เหตุผลหนึ่งที่นักจิตวิทยาวิเคราะห์เอาไว้ก็คือ การมีเพศสัมพันธ์โดยที่ตัวเอง "แกล้ง" ทำเป็นไม่ยินยอมนั้นทำให้เกิดความรู้สึกตื่นเต้น เร้าใจ หรือสร้างสีสันให้กับการมีเพศสัมพันธ์ เหมือนกับที่คู่รักบางคู่ก็มีรสนิยมซาดิสม์ ต้องมีพร๊อพประกอบอย่างโซ่แส้กุญแจมือบ้าง
และสำหรับบางคน มันเป็นวิธีการสร้างคุณค่าให้ตัวเอง เนื่องจากผู้หญิงที่มี Rape Fantasy มักจินตนาการให้ฝ่ายชาย (ที่มีดีสักอย่าง เช่น หล่อ รวย ฉลาด) หลงรักตน ต้องการครอบครองตนจนคุมตัวเองไม่ได้ และลงมือขืนใจในที่สุด แสดงให้เห็นว่าตัวเอง "เป็นที่ต้องการ"
อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ การคิดว่าตัวเองถูกข่มขืนทำให้รู้สึกผิดน้อยลง น้องๆ ชาว Dek-D ยุคนี้อาจจะนึกภาพไม่ออกว่าผู้หญิงสมัยก่อนถูกจำกัดสิทธิขนาดไหน อย่างหนึ่งที่ผู้หญิงแสดงออกไม่ได้คือเรื่องความต้องการทางเพศ เมื่อถูกปลูกฝังไว้มาก แม้แต่คิดในใจก็ยังรู้สึกผิด รู้สึกไม่งาม เลยต้องเปลี่ยนพล็อตหลอกตัวเองเพื่อความสบายใจเสียหน่อย
เราอาจจะรู้สึกว่า เอ๊ะ ผู้หญิงสมัยนี้ไม่น่าจะยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำหรือเปล่า ผู้หญิงน่าจะอยากรุกผู้ชายมากกว่า เพราะถูกสังคมกดดันมานาน แต่เรื่องแบบนี้ก็เป็นรสนิยมของแต่ละคนนะ ผู้หญิงบางคนก็ยังชอบตกอยู่ใต้อาณัติของผู้ชายอยู่ (อารมณ์มาโซฯ นิดๆ)
นิยายแนวนี้ตีตลาดได้ดีเพราะกลุ่มลูกค้าผู้หญิงส่วนใหญ่เป็นแม่บ้านผู้ว่างงานและชีวิตหลังแต่งงานนั้นน่าเบื่อเสียจนต้องหนีความจริงด้วยการอ่านนิยายทำนองนี้ นิยายแนวนี้ส่วนมากก็มีฉากวาบหวิวตามปกติของนิยายผู้ใหญ่ แต่มันเริ่มมีนิยายบางเรื่องที่พระเอกไม่ได้ ‘ช่วย’ นางเอก แต่กลับ ‘ทำร้าย’ นางเอกเสียเองนี่สิ
และที่แปลกคือคนข่มขืนไม่ใช่ใคร ก็พระเอกนั่นแหละ
องค์ประกอบของนิยายแนวพระเอกข่มขืนนางเอกก็ตามทฤษฎี Rape Fantasy เลย คือผู้กระทำต้องเป็นที่ปรารถนา และต้องไม่มีการทำร้ายร่างกายให้เจ็บปวดทรมาน
- พระเอกดีพร้อม แต่ออกจะปากหนัก มีนิสัยเย็นชา เข้าถึงยาก (นางเอกเป็นคนเดียวที่จะไขกุญแจหัวใจพระเอกได้)
- แม้จะมีผู้หญิงสวยๆ รายล้อม แต่กลับสนใจนางเอกซึ่งเป็นผู้หญิงธรรมดาที่เรียบร้อย อ่อนหวาน ไร้เดียงสา และไม่รู้วิธีป้องกันตัว
- การแสดงความรักของพระเอกออกจะผิดมนุษย์มนา เช่น พูดจาถากถาง ดูถูก เหยียดหยาม ทำให้นางเอกลำบาก จนลามไปถึงข่มขืน
- ที่ข่มขืนนั้นอาจให้เหตุผลว่าฝ่ายหญิงผิด คือ ทำทีให้เข้าใจว่าอยากมีอะไรด้วย หรือปฏิบัติตัวให้พระเอกรู้สึกหงุดหงิดจนอยากข่มขืน (?) แต่ที่ฮิตที่สุดคือ "รักมาก ต้องการครอบครองตัวผู้หญิงจนควบคุมตัวเองไม่ได้" เลยแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการข่มขืนเสียเลย
- ในช่วงการข่มขืนนั้นจะไม่มีการทำร้ายร่างกาย เช่น ตบปากจนฟันร่วง หรือ จิกหัวจนผมหลุดติดมือมาเป็นยวงๆ หรือใช้อุปกรณ์อื่นใดที่ทำให้ทรมานจนถึงแก่ความตาย
- เมื่อข่มขืนเสร็จ พระเอกมักจะพบว่านางเอกเป็นสาวบริสุทธิ์ และจะรู้สึกผิดทันที
- หลังจากนั้นจะเป็นมหกรรม “ผมเข้าใจผิด ผมขอโทษ”
- นางเอกให้อภัย เพราะตนเองก็เริ่มรักพระเอก (หรืออาจจะรักไปนานแล้ว แต่เข้าใจมาตลอดว่าพระเอกไม่รักตน)
- ทั้งคู่ครองรักกันอย่างมีความสุข
- ไม่มีการแจ้งตำรวจข้อหากระทำชำเราแต่อย่างใด
เตือนใจคนอ่าน
- นิยายแนวนี้เป็นแค่ “ทางหนี” ไม่ใช่ “ความจริง”
- ในโลกนี้มีผู้หญิงถูกข่มขืนเยอะกว่าไม่เคย และส่วนใหญ่ไม่พูดออกไปเพราะคนที่ข่มขืนเป็นคนใกล้ตัว
- ผู้ชายที่ข่มขืนผู้หญิง หรือแม้แต่มีสัมพันธ์กันด้วยความเต็มใจก่อนแต่งงาน มีโอกาสไม่รับผิดชอบสูงมาก
- ผู้หญิงหลายคนนอกจากถูกข่มขืนแล้วยังถูกทำร้ายร่างกาย และถูกทารุณจนตาย
- ผู้หญิงหลายคนถูกข่มขืนเพียงครั้งเดียวก็ตั้งครรภ์และติดโรค
- Rape Fantasy ไม่ใช่สิ่งที่จะแสดงออกในชีวิตจริง เคยมีกรณีในประเทศสหรัฐอเมริกา ผู้หญิงขอให้คนแปลกหน้าข่มขืนตนเองที่บ้าน พอสามีกลับมาพบจึงแจ้งความว่าถูกข่มขืน สุดท้ายตำรวจจับได้ ตัวผู้หญิงจึงโดนจำคุก ยังโชคดีที่สามีไม่ยิงผู้ชายคนนั้นทิ้งตั้งแต่ตอนเจอ
เตือนใจคนอื่น
- ผู้หญิงที่มี Rape Fantasy ไม่ได้อยากถูกข่มขืนจริงๆ
- ผู้หญิงที่มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อการข่มขืนไม่ได้หมายความว่าเธอยินยอมแล้ว แต่มันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองอัตโนมัติของร่างกาย
- อย่าเข้าข้างตัวเองคิดว่าผู้หญิงมีความต้องการอยู่ลึกๆ แต่ไม่กล้าขอ เลยแกล้งทำเป็นไม่ยอม
- อย่าแก้ตัวว่าผู้หญิงเคยมีเพศสัมพันธ์มาแล้ว จะข่มขืนอีกก็ไม่เสียหายอะไรเพิ่ม ไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกหรือครั้งที่เท่าไรของผู้หญิงคนนั้น ผิดก็คือผิด
ความเหมาะสมในการเผยแพร่ดูที่อะไร ใครจะเป็นคนดูแล
อย่างที่พี่น้องเขียนไว้ในหัวข้อที่แล้วว่าสื่อแนวนี้อาจทำให้เกิดความเข้าใจผิดเกี่ยวกับการข่มขืน โดยเฉพาะในกลุ่มผู้เสพสื่อที่เป็นเด็ก ดังนั้นมันจึงไม่ใช่สื่อที่เหมาะสำหรับเด็กและเยาวชน และต้องระมัดระวังในการเผยแพร่
สำหรับนิยายที่จัดจำหน่ายตามร้านหนังสือต่างๆ จะถูกจำกัดเนื้อหาแล้วโดยบรรณาธิการ ไม่ให้นิยายโรมานซ์กลายเป็นนิยายโป๊ ร้านหนังสือต่างๆ ที่เป็นตัวแทนจำหน่ายก็สกรีนอีกแรง รวมทั้งขอความร่วมมือสนพ. ต่างๆ ให้แสดงบนปกนิยายชัดเจนว่ามีเนื้อหาสำหรับผู้ใหญ่
แต่ในขณะเดียวกันมันก็มีนิยายที่พิมพ์จำหน่ายโดยผู้เขียนเองหรือทำเป็นหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ (e-book) ผ่านเว็บไซต์ต่างๆ 'โดยไม่ผ่านมือบรรณาธิการ' ซึ่งกลายเป็นช่องทางที่ควบคุมได้ยาก
ในต่างประเทศ นิยายที่มีเนื้อหาล่อแหลม หรือแม้แต่มีหน้าปกวาบหวิว แล้วนำมาขายในเว็บไซต์ที่ให้บริการ e-book จะโดนถอดออกจากเว็บ หรือถอด Top หมด เพราะเป็นนโยบายของเว็บไซต์ต่างๆ ทั้ง Kindle, Amazon หรือ App Store
ส่วนเว็บไซต์ Dek-D ของเราเองก็มีนโยบายควบคุมเนื้อหาที่เผยแพร่ในเว็บ
ให้เหมาะสมกับเยาวชนซึ่งเป็นกลุ่มเป้าหมายหลักของเราเหมือนกันนะ
ต้องแยกให้ออกระหว่าง "การข่มขืนในชีวิตจริง"
กับ "การข่มขืนในจินตนาการ" นะคะ
ขอบคุณภาพประกอบจาก
www.deadlinedames.com
ขอบคุณข้อมูลจาก
http://www.vocativ.com/underworld/sex/rape-fantasies-go-horribly-wrong/
http://romancenovelsforfeminists.blogspot.com/2012/10/rape-in-romance.html
http://www.heroesandheartbreakers.com/blogs/2011/11/romance-and-rape-culture-a-modern-reader-reads-whitney-my-love
http://www.psychologytoday.com/blog/all-about-sex/201001/womens-rape-fantasies-how-common-what-do-they-mean
15 ความคิดเห็น
จำเลยรัก สวรรค์เบี่ยง แบบนี้ใช่ไหมคะ
เคยเห็นอยู่เหมือนกันนะ แต่ชื่อเรื่องบ่งบอกมาก เลยไม่กล้าหยิบขึ้นมาดูด้วยซ้ำ ๕๕๕๕๕๕
อ่านแล้วมันรู้สึกดี? อืม... สักวันเราคงเข้าใจฟีลนั้น... (มั้ง) ๕๕๕๕๕๕๕
บทความดีมากค่ะ รู้จักนิยายแนวใหม่ๆเพิ่มขึ้นอีกแล้ว
เยี่ยมค่ะ
บทความนี้ดีมากเลยค่ะ เป็นข้อเท็จจริงที่ควรเผยแพร่ในสังคมปัจจุบันโดยเฉพาะสังคมโซเชี่ยลนิยายที่มีเด็กวัยรุ่นเข้าร่วมเป็นจำนวนมากอย่างเว็บเด็กดี
"เพ้อฝันและเข้าข้างมโนผู้หญิงมาก"
บางคนที่อ่านนิยายต่างประเทศหรือหนังฝรั่งบ่อยๆจะจับทริคได้เลยเวลากลับมาอ่านของไทย จะเห็นได้ว่าต่างชาติเขาจะพยายามเลี่ยงพล๊อตแนวนี้มาก เพราะมันเกร่อและเพ้อฝันเกินไป(พอๆกับนิยายแจ่มใส //อะเฮือก ขออภัยที่อาจกระทบ)
อยากให้ชาวเด็กดีเองได้อ่าน และก็เปลี่ยนแนวนิยายบางส่วนของตัวเองบ้างนะคะ เพราะกว่าครึ่งจะมีแต่พล๊อตดังเช่นนี้ ไม่สามารถสื่อหรือกินใจผู้อ่านได้อย่างแท้จริง ไม่ว่าจะยุคสมัยไหนก็ตาม
(สรุปทั้งหมดทั้งมวลที่ชั้นเม้นท์นี่เพราะอยากได้นิยายดีๆอ่านอีกเรื่องสินะ //ถถถ)
ถึงเราจะเป็นผู้หญิง แต่เกลียดพล็อตแบบนี้มาก
เราเห็นในละครไทยมาตั้งแต่เกิดจนโต กี่ปีๆก็ไม่เคยเปลี่ยนพล็อตเลยค่ะ
เรากับเพื่อนๆรุ่นเดียวกันที่ดูละครแนวนี้มาตั้งเด็กๆหนีไปดูอย่างอื่นที่ไม่ใช่ละครไทยกันหมดแล้ว
อย่างพวกซีรี่ย์จีน-ฮ่องกง-ไต้หวัน ซีรี่ย์ญี่ปุ่น ซีรี่ย์เกาหลี ซีรีย์ฝรั่ง และการ์ตูนญี่ปุ่น
ละครไทยไม่ยอมหาพล็อตใหม่ๆที่ไม่ต้องมีฉากตบตีหรือฉากข่มขืนมาสร้างเป็นละครบ้างเลย
คนไทยบางคนโดยเฉพาะผู้หญิงชอบอ่านเข้าไปได้ยังไงกัน
เอาง่ายๆ ก็คือเป็นมโนคำโตของผู้หญิงสินะ
เกือบไม่ได้อ่านไม่เห็นขึ้นที่หน้าบทความ
ความจริงในเด็กดีก็มีนิยายทำนองนี้อยู่เยอะจริงๆ ชนิดที่ไม่มโนก็เห็นมีหลายเรื่อง ทำให้นิยายดีๆ ที่สร้างสรรค์สังคมตกไปอยู่หน้าหลังๆ อย่างน่าเสียดาย คนเขียนก็ท้อเลิกเขียนกันไปดื้อๆ บางคนก็ผันตัวเองไปเขียนนิยายเพ้อฝันที่เอาอกเอาใจเรียกเรทติ้งให้ติดท๊อปง่ายๆ ซึ่งก็คงขึ้นอยู่กับความตั้งใจของแต่ละคน
แต่ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากให้เด็กดีมีการคัดสรรนิยายดีๆ มาโปรโมทในหนึ่งในสิบอันดับบ้างนะ อาจเรียกว่าหมวดนิยายสร้างสรรค์ เพื่อเป็นตัวช่วยให้สังคมดีขึ้นโดยไม่เอายอดวิวมาเป็นตัวการันตี แต่เอาคุณภาพที่ทีมงานคิดว่าสมควรนำมาให้นักอ่านได้ชมกันมาเป็นตัวตั้ง ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนสัปดาห์ละสิบเรื่อง อันนี้ก็แค่ความคิดของผมที่อยากเสนอนะครับ เพราะเท่าที่ผ่านมาผมเห็นทางเด็กดีก็พยายามทำเรื่องพวกนี้อยู่บ่อยๆ จะรอชมการพัฒนาของเด็กดีต่อไปนะครับ
เอ้อ สะดุดใจตรงนิยายเพื่อสตรี..
หน้าปกมันช่าง...ช่าง...ช่างเหมือนแนวโปรดนึงของเราเลย
paranormal romance,historical romance,romantic suspense...etc.
ซึ่งนิยายพวกนี้ ก็จริงๆนั่นแหละ 18+ แต่อายุเกินแล้วนะคะ..
ไม่ค่อยรู้ตัวเท่าไรว่าโดนสอดแทรกความเป็นเฟมินิสท์ลงไปในเรื่อง
แต่ที่สอดแทรกมาเยอะๆเลย คือประวัติศาสตร์ในช่วงนั้น วัฒนธรรมสังคมของคนเหล่านั้น
ชอบตรงนี้มากๆ
ว่าแต่ พวกนี้นี่ถือเป็นแนว bodice ripper มั้ยคะ
บทความนี้ดีมากๆเลย
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่นิยาย หรือสื่อ ถ้าผู้อ่านมีวุฒิภาวะเพียงพอ
ปัญหามันอยู่ที่คำว่า "วุฒิภาวะ" ไม่ได้อยู่ที่วัย หากคิดได้ แยกแยะได้ก็คงดี
ส่วนเรื่องการจำกัดสิทธิ์ เราคิดว่าเป็นเรื่องยากนะคะ
เหมือนพวกเว็บไซด์ต่างๆที่บางทีก่อนเข้าจะให้เราเลือกระบุว่าคุณอายุต่ำกว่าหรือสูงกว่า18ปี
ซึ่งเด็กๆที่อยากจะเข้าไปอ่านก็ต้องเลือกว่าตัวเองอายุมากกว่า18ปีอยู่แล้ว
สำหรับหนังสือแนวๆนี้ เหมือนว่าจะเห็นหน้าปกประมาณนี้อยู่บางร้านหนังสือนะคะ เรื่องเนื้อหาไม่ค่อยแน่ใจเพราะไม่ได้อ่านแนวนี้ แต่น่าจะเป็นเรื่องยากที่จะจำกัดไม่ให้เด็กเข้าไปอ่านนะคะ
ส่วนแนวที่เราอ่านจะเป็นแฟนตาซีเป็นหลัก รองมาก็พวกย้อนเวลา ตามมาด้วยพวกความรักในวัยที่ทำงานแล้ว(แบบไม่มีเรื่องอย่างว่าก่อนแต่งงาน) ก็ถือว่าตัวเองเป็นพวกหัวโบราณอยู่ค่ะ
บทความนี้เป็นอะไรที่ดีมากๆ ส่วนตัวคิดว่าเรื่องการถูกกระทำชำเรานั้นเป็นเรื่องที่ไม่ดีอยู่แล้ว เพราะบางครั้งคนส่วนใหญ่อาจจะลืมนึกถึงความเป็นจริงและอาจจะไม่เข้าใจความรู้สึกของคนที่ถุกกระทำ เพราะเพ้อฝันเกินความจริง
แต่มันจะมีพวกที่ออกมาโต้แย้งด้วยคำที่ว่า นิยายเป็นสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขแต่การที่คุนมีความสุขกับเรื่องแบบนี้ ฟินแบบนี้ ส่วนตัวรับไดว่านิยายอาจจะมีฉากอย่างว่านิดๆเพื่อความสนุกและการดำเนินเรื่องแต่คงไม่ใช้การบังคับขืนใจเพศแม่คุณ
ปล.คอมเม้นนี้ดูแรงจริงๆแต่โดยส่วนตัวคิดว่าสังคมไทยควรมีการเปลี่ยนแปลง
น่าเสียดายที่ละครเดี๋ยวนี้ใช้หลักการฟินจิกหมอนมากกว่าที่จะสะท้อนความรู้สึกของผู้หญิงและบอกเล่าให้คนดูเข้าใจว่าการข่มขืนมันเป็นเรื่องเลวร้ายแค่ไหน (นางเอกเสียใจก็งั้นๆ ดูแล้วไม่ได้รู้สึกว่าเป็นเรื่องหนักหนาอะไร) สุดท้ายนอกจากสร้างค่านิยมที่ไม่ดีขึ้นมาแทน สังคมส่วนใหญ่แทบจะไม่สนใจประณามฝ่ายชายเลย แต่ผู้หญิงแค่ประกาศว่าถูกข่มขืนอนาคตของเธอก็แทบไม่มีที่ให้ยืนแล้ว
ส่วนตัวเราไม่กล้าแต่งฉากแบบนี้หรอกนะ 555+
ถ้าเป็นมโนของสาววายต้องมีเมะหลายๆคนแล้วก็เคะคนเดียวสิฟินนาเล่สุดๆ
หรือไม่ก็แบบขอผู้ชายทั้งเรื่องแล้วให้ไปจิ้นเอง
งานเมโลดราม่า 555555555+ รำคาญมากละครหลังข่าวตั้งแต่เด็กจนโต นี่ก็ไม่ดูมา 4-5 ปีได้แล้ว เบื่อสุดๆ (เมื่อก่อนดูเพราะคนที่บ้านเปิด เดี๋ยวนี้เปิดก็ไม่ดู)
เรื่องฉากพวกนี้ใน e-book ผู้แต่งหลายคนในเว็บก็ใช้วิธีเช็คข้อมูลอายุก่อนเปิดให้อ่าน ก็ดีนะ แต่ที่ทำยังเห็นว่าเป็นส่วนน้อยอยู่
แต่ก่อนก็ชอบนะ คิดว่าแบบนี้มันคงฟินดี แต่เมื่ออายุมากขึ้น เรียนรู้อะไรๆมากขึ้นแล้วก
บมามอง-เรื่องเดิมกลับรู้สึกเบื่อไปเลยค่ะ