สวัสดีค่ะชาวเด็กดี ถึงเวลาพูดคุยเม้าท์มอยกันในคอลัมน์พบปะพูดคุยอีกแล้วค่ะ สำหรับสัปดาห์สุดท้ายของเดือนแห่งความรักที่สี่ปีจะมีครั้งแบบนี้ พี่อรเลยขอเลือกแนะนำทุกคนให้รู้จักกับนักเขียนเด็กดีที่มากด้วยคุณภาพอีกท่าน สำหรับคนนี้เธอเป็นนักเขียนแนวรักที่มีผลงานมาแล้วหลายเล่มค่ะ ล่าสุดก็ "เลื่อมลายดอกรัก" นิยายรักโรแมนติกที่คนอ่านต่างลงคะแนนว่าคู่พระนางช่างน่ารักน่าตี แถมการันตีฝีมือการเขียนมาแล้วด้วยว่าไม่ธรรมดา แต่เสียงลือเสียงเล่าอ้างอันใดจะเท่ากับการได้ลองอ่าน และทำความรู้จักตัวตนของนักเขียนคนนี้ด้วยตัวเองล่ะจริงไหมคะ เพราะงั้นอย่าเสียเวลาเรามาลองทำความรู้จักกับเธอคนนี้ไปพร้อมๆ กัน!
 

คุณจอย หรือที่นักอ่านต่างรู้จักกันในนามปากกา "เนตรนภัส"
 

เนตรนภัส: สวัสดีค่ะ เนตรนภัส นะคะ จะเรียกสั้นๆ ว่า "จอย" ก็ได้ค่ะ จริงๆ อาจต้องเรียกพี่จอยกันหมดแล้วมั้งคะ เพราะแถวนี้มีแต่เด็กๆ ทั้งนั้นเลย เอ... หรือยังมีพี่อยู่ แต่ยังไงเราข้ามประเด็นนี้กันไปดีกว่าค่ะ เอาเป็นว่าจะเรียกจอย พี่จอย ก็ตามสะดวกเนอะ ยินดีทุกชื่อเลยค่ะ

จริงๆ แล้วเนตรนภัสก็เป็นผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งนี่แหละค่ะ เรียนจบการบัญชีจากมหาวิทยาลัยไร้รั้วแถบชานเมือง แล้วความชอบและรักการอ่านก็ชักนำเข้าสู่วงการน้ำหมึก (เหมือนถูกแมวมองลากเข้าวงการไหมคะ ฮ่าๆ) แล้วก็อยู่ยาวมาจนปัจจุบันนี่แหละค่ะ  
 

เนตรนภัส: เป็นนักเขียนก็ต้องเขียนค่ะ (ถูกน้องอรเอาค้อนตีหัว ฮ่า) ...จริงๆ เริ่มจากเป็นคนชอบพูดค่ะ ฟังดูแปลกเนอะ ตอนสมัยเรียนมัธยมนี่อาจารย์เคยบอกว่าเธอควรไปเป็นนักพูดนะ เพราะสามารถถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆ และสรุปให้คนฟังเข้าใจได้ดี แต่นั่นเป็นแค่ส่วนหนึ่ง... เพราะไม่ใช่แค่พูด แต่เป็นคนชอบอ่านมาตั้งแต่เด็กด้วยค่ะ ก็คล้ายๆ กับนักเขียนส่วนใหญ่หลายๆ คนเนอะ อ่านเยอะแล้วก็เลยพลอยชอบเขียนไปด้วย เนตรนภัสก็เริ่มต้นแบบนั้นเหมือนกันค่ะ อ่านมากๆ เข้า ก็อยากถ่ายถอดเรื่องราวในแบบของเราให้คนอื่นอ่านบ้าง ก็เลยเริ่มลงมือเขียนค่ะ เริ่มจากไดอารี่ก่อนเลย
 

แต่พอถึงช่วงเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เรียนค่อนข้างหนักมาก ก็เลยซาๆ เรื่องเขียนไปเหมือนกัน มาเริ่มอีกครั้งตอนทำงานประจำค่ะ พอมีเวลาว่างจากงานก็เลย เอาฟะ... ได้เวลากลับมาเขียนอีกแล้ว แต่คราวนี้เปลี่ยนมาเขียนนิยายเรื่องยาวเลยค่ะ แล้วก็ลงเป็นตอนๆ แบ่งให้อ่านในอินเตอร์เน็ต หลังจากนั้นก็ได้รับการทาบทามจากบก.ท่านหนึ่งค่ะ เลยได้เป็นนักเขียนในที่สุด
 

เนตรนภัส: ความรักและมิตรภาพค่ะ... อย่างที่เล่าให้ฟังว่าเนตรนภัสเริ่มลงนิยายเรื่องแรกในอินเตอร์เน็ต ที่นั่นทำให้พบคนที่รักที่ชอบในสิ่งเดียวกัน สมัยนั้น MSN รุ่งเรืองมากเลยค่ะ (ถูกน้องๆ ถาม พี่คะ MSN คืออะไร ฮ่า) เลยมีช่องทางให้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ทั้งเรื่องนิยายรวมถึงเรื่องสับเพเหระอื่นๆ จนตอนนี้หลายๆ คนกลายมาเป็นเพื่อนสนิทในชีวิตจริงไปแล้ว นับเป็นเรื่องที่เนตรนภัสคิดว่าดีที่สุดในการเป็นนักเขียนเลยค่ะ
 

เนตรนภัสรู้สึกขอบคุณทุกครั้งเมื่อคิดถึงความรักและมิตรภาพที่ได้รับกลับมาจากทุกคน ที่แม้บางครั้งเราไม่เคยเห็นหน้ากันเลยสักครั้งก็ตามค่ะ 
 

เนตรนภัส: ความรักไม่ว่ายังไงก็ไม่มีภาพตายตัวหรือควรไม่ควรเป็นแบบไหนหรอกนะคะ ถ้าลองถามคน 10 คนเชื่อได้เลยว่าต้องได้คำตอบไม่ตรงกันแน่ๆ ดังนั้นเป็นคำถามที่ตอบยากมากเลย อืม... แต่ถ้าต้องตอบจริงๆ ความรักของเนตรนภัสก็ควรเป็นปริศนาแหละค่ะ เราจะได้หาคำตอบไปตลอดชีวิตว่าเอ... วันนี้เราจะถอดปริศนาจากเขาได้ว่าอะไรบ้างน้า... ตื่นเต้นดีค่ะ
 

เนตรนภัส: ปัญหาหลักๆ ก็คือตัวเนตรนภัสเองนี่แหละค่ะ ฮ่า... เป็นคนมีอะไรอยากลองทำหลายอย่างมาก เป็นคนชอบเรียนรู้แล้วก็ลงมือทำเลย จนบางครั้งแบ่งเวลาไม่ดีก็ไม่ได้เขียนนิยาย (ซึ่งเป็นปัญหาระดับชาติมากเลยนะคะ) จนหลังๆ ต้องเบาเรื่องตัดสินใจปุบปับลงหน่อย หันมาแบ่งเวลาดีๆ เพื่อจะได้ทั้งเขียนนิยายแล้วทำอย่างอื่นที่อยากทำด้วยค่ะ
 

อย่างในเรื่องหัวใจปรุงรัก นางเอกชอบทำขนม หรือ เล่ห์รักถักใจ ที่นางเอกถักตุ๊กตา นั่นก็เกิดจากงานอดิเรกของเนตรนภัสเองเหมือนกันค่ะ... จะเขียนอะไร ถ้าให้ดีต้องเขียนในเรื่องที่รู้ค่ะ เลยได้ใช้ให้เป็นประโยชน์ซะเลย ฮิฮิ
 

หน้าปกหวานๆ ของสองผลงานที่เธอพูดถึง
 

เนตรนภัส: เป็นเรื่องปกติค่ะ ฮ่า... การเขียนนิยายหรือทำอะไรก็ตามต้องมี Passion นะคะ ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละเรื่องเราจะหลงใหลในอะไร ซึ่งสาวๆ แบบเนตรนภัสก็ต้องหลงผู้ชายเป็นปกติอยู่แล้ว แล้วพระเอกของทุกเรื่องก็ได้รับเกียรตินั้นทุกคน จนบางครั้งนี่อยากจะยื่นมีดให้ตัวร้ายเอาไปแทงนางเอกให้ตาย เราจะได้เสียบให้รู้แล้วรู้รอดค่ะ ฮ่า 
 

เนตรนภัส: เห็นด้วยมากค่ะ... ความรักมีหลายรูปแบบนะคะ ไม่ใช่แค่ในรูปแบบหนุ่มสาวเท่านั้น ดังนั้นถ้าเรามองดีๆ ก็จะเห็นว่ารอบกายเราถูกโอบล้อมไว้ด้วยความรักค่ะ รักในงานที่ทำ รักของคนในครอบครัว รักสัตว์ รักของหนุ่มสาว... ลองเงียบ ปิดตาแล้วเงี่ยหูฟังดูค่ะ เนตรนภัสเชื่อว่าทุกคนจะได้ยินเสียงของความรัก ^^
 

เนตรนภัส: ฟีลกู๊ดค่ะ... คงไม่ใช่เนตรนภัสที่เขียนนิยายแนวนี้คนเดียว แต่ถ้าพูดถึงเนตรนภัสทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันค่ะว่าฟีลกู๊ด
 

เนตรนภัส: เนตรนภัสเชื่อว่าถ้าหยิบนิยายรักขึ้นมาสักเล่ม ก็คาดหวังจะได้พบเรื่องราวความรักของพระนางเนอะ แล้วความรักของแต่ละคู่ก็ไม่เหมือนกัน เสน่ห์ของมันอยู่ที่ความหลากหลาย ที่จะทำให้คนอ่านค่อยๆ เรียนรู้และทำความรู้จักความรักแบบนั้นไปพร้อมๆ กับพระนางค่ะ
 

เนตรนภัส: ข้อดีคือเหมือนได้เรียนรู้อยู่ตลอดเวลาค่ะ การเป็นนักเขียนไม่ใช่แค่การนั่งอยู่กับที่คิดเอาเองแล้วเขียนนะคะ แต่จะมีขั้นตอนของการหาข้อมูลซึ่งตรงนี้แหละที่สนุกมาก ในโลกมีสิ่งที่เรายังไม่รู้อยู่เยอะมากนะคะ ดังนั้นการหาข้อมูลจึงเป็นผลพลอยได้เปิดโลกของเราให้กว้างขึ้น เหมือนได้เรียนรู้อยู่ตลอดเวลาค่ะ ส่วนข้อเสีย... เนตรนภัสยังไม่เห็นนะคะ ข้อเสียคงมีแหละค่ะ ในทุกๆ อย่างเนอะ แต่พอเราได้ทำในสิ่งที่รักจะมองข้ามสิ่งเหล่านั้นไปเลยค่ะ แหม่... เหมือนความรักทำให้คนยอมปิดตาข้างนึงเลยเนอะ ว่าไหม?
 

เนตรนภัส: อาจไม่ใช่ที่สุดแต่พี่คิดว่าควรมีคือ 2 อย่างค่ะ Passion กับ ความรับผิดชอบ 

นักเขียนเหมือนการต้องสู้กับตัวเองนะคะ ไม่มีคำสั่งจากหัวหน้า ไม่มีคนคอยกระตุ้น ถ้าขาด Passion ความทรมานจะบังเกิดทันทีค่ะ ดังนั้นตรงนี้จึงเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ส่วนเรื่องความรับผิดชอบต่อสังคม... เราไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เราถ่ายทอดออกไปจะก่อให้เกิดแรงกระเพื้อมยังไงในสังคมบ้าง ดังนั้นเขียนอะไรสักอย่างต้องระลึกไว้เสมอว่าอาจมีผลกระทบทั้งดีและไม่ดีจึงต้องระมัดระวังให้มาก... ในเด็กดี น้องๆ เยอะด้วย เนตรนภัสเลยอยากเสนอแนวคิดดีๆ ให้ได้อ่านกันค่ะ
 

เนตรนภัส: แก่นเรื่องค่ะ... คือเราต้องรู้ก่อนว่าประเด็นสำคัญที่เราอยากนำเสนอคืออะไร อย่างตอนวางแก่นเรื่องของเลื่อมลายดอกรัก ก็คือคำว่า “มุมมอง” คนเราโตขึ้นมาในหลากหลายแบบ ทำให้ระบบความคิดต่างกัน ยืนอยู่คนละจุดกัน ทำให้มองปัญหาเรื่องเดียวกันในมุมที่ต่างกัน วิธีแก้ปัญหาก็ต่างกันไปด้วย ก็วางไว้ประมาณนี้ค่ะ แล้วก็ค่อยมาตีความและขยายเรื่อง หาข้อมูล แล้วก็วางพล็อต ประมาณนี้ค่ะ
 

เลื่อมลายดอกรัก นิยายเรื่องล่าสุด จาก เนตรนภัส
 

เนตรนภัส: ท้อยังไม่เคยมีเลยค่ะ พอเรารักที่จะทำอะไรคำว่าท้อจะไม่มีอยู่ในหัวเลยค่ะ แต่ถ้ามีบ้างก็คงเหนื่อยมากกว่าค่ะ แต่ทำอะไรบ้างไม่เหนื่อยเนอะ 
 

เนตรนภัส: เมื่อสารส่งถึงมือผู้รับอย่างสมบูรณ์ค่ะ... ปกติเขียนนิยายแต่ละเรื่องก็จะมีอะไรบางอย่างที่สอดแทรกไว้ในเรื่อง เมื่อไหร่ก็ตามที่คนอ่านสัมผัสมันได้ เมื่อนั้นจะรู้สึกว่าประสบความสำเร็จ เป็นอะไรที่มีความสุขมากจริงๆ ค่ะ 
 

เนตรนภัส: สำหรับน้องๆ เด็กดีถ้าอยากเขียนให้ลงมือเขียนเลยค่ะ อย่ารีรอ อย่าจำกัดตัวเองด้วยคำว่า "ทำไม่ได้" ไม่มีอะไรยากเกินความพยายามหรอกค่ะ และเขียนแล้วอยากให้เขียนให้จบค่ะ เรื่องแรกอาจยังไม่ดี เต็มไปด้วยข้อบกพร่อง โดนคนตินั่นนี่เต็มไปหมด แต่จะบอกว่าคำติเหล่านี้แหละค่ะคือขุมทรัพย์ที่สำคัญที่สุดของนักเขียนในการพัฒนางานเลยนะคะ อยากให้น้องๆ เปิดใจตรงนี้ เพราะไม่มีใครทำอะไรแล้วดีที่สุดตั้งแต่ครั้งแรกหรอกค่ะ อาจจะมี แต่ก็หนึ่งในร้อยหรือในพัน ทว่ามันเป็นก้าวแรก เป็นความภาคภูมิใจนะคะ น้องๆ อาจคิดว่าเขียนนิยายเรื่องแรกยากที่สุดแล้ว จริงๆ เปล่าเลย... สิ่งที่ยากที่สุดคือการพัฒนางานเขียนให้ดีขึ้นไปอีกค่ะ ยังไงก็สู้ๆ นะคะ กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียว ทุกอย่างต้องใช้เวลาค่ะ... พี่เอาใจช่วยทุกคนนะคะ
 

ส่วนแฟนๆ เนตรนภัสอยากฝากผลงานของเนตรนภัสค่ะ ตอนนี้มีเรื่องใหม่ออกแล้วคือ เลื่อมลายดอกรัก กับสนพ.แจ่มใส LOVE นะคะ ฝากด้วยน้าอ่านแล้วชอบหรือไม่ชอบยังไง เข้าไปคุยกันได้ที่ ID หรือ แฟนเพจนะคะ (https://www.facebook.com/naitnapas/) ยินดีต้อนรับทุกคนค่ะ ^^
 

เป็นยังไงกันบ้างคะ สำหรับเธอคนนี้ หลายๆ อย่างที่เธอพูดทำให้พี่อรหยุดคิดอยู่เหมือนกัน โดยเฉพาะประโยคที่เธอบอกว่า "ไม่มีใครทำอะไรแล้วดีที่สุดตั้งแต่ครั้งแรกหรอก" มันทำให้พี่อรนึกย้อนกลับไปในวันที่เริ่มทำงานครั้งแรก ซึ่งแน่นอนว่าการเริ่มเรียนรู้ทำสิ่งใหม่มันไม่ง่ายเลย เขียนนิยายก็เช่นกันค่ะ กว่าเราจะเขียนจนรู้สึกพอใจและคาดหวังได้ว่าทุกคนที่ได้อ่านจะสนุกไปกับมันด้วย เราอาจแก้แล้วแก้อีก หรือไม่ก็อาจลบมันทิ้งไปแล้วเขียนใหม่ทั้งตอนเลยก็มี เพราะฉะนั้นสู้ๆ กันต่อไปนะคะ ถึงตอนนี้มันอาจจะยังไม่ใช่งานที่ดีที่สุด แต่เชื่อว่ามันจะเป็นผลงานที่คุณภูมิใจมากที่สุดเมื่อได้มองย้อนกลับมา สำหรับสัปดาห์หน้าพี่อรบอกเลยว่าสัมภาษณ์มาเอาใจสาววายสุดๆ ส่วนจะเป็นนักเขียนท่านไหนนั้นฝากติดตามกันด้วยนะคะ ส่วนตอนนี้ขอตัวไปอ่านเลื่อมลายดอกรักต่อก่อนน้า กำลังอิน!