5 แรงบันดาลใจดีๆ ที่ได้จากวรรณกรรมเยาวชนเรื่องดัง "ปราสาทเวทมนตร์ของพ่อมดฮาวล์"

ปกหนังสือฉบับแปลภาษาไทย
ชื่อ "ปราสาทเวทมนตร์ของฮาวล์"
     

เรื่องย่อ : โซฟี แฮทเตอร์ ลูกสาวคนโตของช่างทำหมวกในดินแดนอินการี มีชีวิตอันแสนจืดชืดเรื่อยมา เธอมีน้องสาวสองคน ผู้ซึ่งหน้าตาสะสวยและได้รับความสนใจมากกว่าเธอ สิ่งที่เป็นปัญหาหลักของโซฟีคือ เธอต้องใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางความคาดหวังของผู้เป็นแม่ ผู้ต้องการให้เธอสืบทอดกิจการร้านทำหมวก โซฟีมีความฝันและความหวังลึกๆ ในใจว่าจะได้ใช้ชีวิตของตัวเอง แต่ไม่กล้าที่จะปฏิเสธผู้เป็นแม่ 

จนกระทั่งวันหนึ่ง โซฟีถูกแม่มดสาปให้อยู่ในร่างของหญิงชรา และสิ่งนี้ทำให้เธอต้องออกเดินทางไปเผชิญโลกกว้างตามลำพัง ซึ่งแน่นอน เธอไม่ได้ไปแบบสวยๆ แต่ต้องพบอุปสรรคและเรื่องแปลกๆ นานัปการ แต่โซฟีจะเอาชนะอุปสรรคทั้งหมดได้อย่างไร ในเมื่อเธออยู่ในร่างของยายแก่แบบนี้... ต้องไปติดตามในเล่มค่ะ  
  

โซฟีกับห้องทำงานในร้านขายหมวกเล็ก ๆ ของเธอ

ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน
 

1. คุณค่าของคนไม่ได้อยู่ที่หน้าตา ไหวพริบต่างหากคือของจริง

เคยได้ยินวลีที่ว่า “อย่าตัดสินหนังสือจากเพียงหน้าปก” กันไหมคะ โซฟีคือตัวอย่างที่ดีมากๆ ถ้าเรามองเธอเป็นหนังสือสักเล่ม ก็จะเห็นว่าเธอเป็นหนังสือเก่าๆ ปกขาดหลุดรุ่ย ไม่น่าอ่าน เพราะรูปลักษณ์ภายนอกของเธอคือ หญิงชราวัย 90 แก่หง่อม หลังค่อม หนังเหี่ยวย่น ผมก็หงอกขาว ไม่น่าดึงดูดใจ สมดังคำสาปที่แม่มดแห่งทุ่งร้างว่าไว้ "ผู้หญิงที่แก่ หน้าตาไม่สะสวย ย่อมไม่มีคุณค่าใดๆ ในสายตาของผู้ชาย" ทว่าโซฟีไม่ยอมปล่อยให้ความเชื่อนี้บั่นทอนเธอเลยค่ะ เธอได้พิสูจน์ตนเองแล้วว่า ไหวพริบอันชาญฉลาดของเธอช่วยแก้ปัญหาคาราคาซังของทั้งตัวเองและของคนอื่นได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง และตอนท้ายของเรื่อง ยังทำให้เราได้รู้ว่า ความสวยงามของรูปร่างหน้าตา เป็นเพียงสิ่งภายนอก สักวันมันย่อมเสื่อมสลายไปตามกาลเวลา แต่ถ้าเราฉลาด มีไหวพริบ และเป็นคนดี สิ่งเหล่านั้นต่างหากที่จะอยู่คู่ติดตัวเราไปตลอดชีวิต
 

ตอนโซฟีเพิ่งโดนสาปเธอก็ตกใจเหมือนกันนะ ;) 
 

2. ความแก่ไม่ได้อยู่ที่วัย แต่ใจเราต่างหากที่ตัดสิน

จากหัวข้อข้างบนเราพูดถึงเรื่องไหวพริบของโซฟีกันไปแล้ว คราวนี้เราพูดถึงจิตใจอันเข้มแข็งของเธอกันบ้างดีกว่าค่ะ ตอนพี่ซูมอ่านหนังสือเล่มนี้ รู้สึกประทับใจในความคิดเรื่องการยอมรับตัวตนที่เปลี่ยนแปลงไปของโซฟีมากเลยค่ะ มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่เด็กสาวคนหนึ่งต้องมากลายเป็นคุณยายแก่ในเพียงชั่วข้ามคืน (แค่คิดภาพตัวเองพี่ซูมก็เจ็บปวดแทนแล้ว) แต่โซฟีทำให้เราเห็นเลยค่ะว่า การนั่งร้องไห้ฟูมฟายไม่มีประโยชน์เลย เพราะไม่ว่าจะร้องไห้ยังไง ความจริงยังไม่เปลี่ยนแปลงไปอยู่ดี ส่องกระจกก็หน้าแก่เหมือนเดิม สู้เธอยอมรับว่าตนเองกลายเป็นคนแก่ไปจริงๆ แล้วค่อยๆ หาวิธีที่ดำเนินชีวิตที่เหมาะต่อไปยังดีเสียกว่า ดังนั้น โซฟียังคงทำทุกอย่างไปตามปกติเหมือนเช่นที่เธอเคยทำตอนยังไม่ถูกสาป เธอยังเป็นโซฟีที่ความร่วงโรยของสังขารไม่มีผลอะไรกับจิตใจอันเข้มแข็งของเธอได้
 

ความแก่ไม่เป็นอุปสรรคต่อคุณยายโซฟีในการทำความสะอาดบ้านเลยค่ะ สตรองมาก ๆ ...
 

​3. ความกลัวและการหนีไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหา

ผู้แต่งเรื่องนี้ ได้สร้างภาพเปรียบเทียบของตัวละครในเรื่องไว้อย่างชัดเจน ตัวละครสองตัวที่แตกต่างกัน หนึ่งคือพ่อมดฮาวล์ผู้เอาแต่ใช้ชีวิตเป็นพ่อพวงมาลัยลอยชายไปวันๆ (เขาคิดว่าตัวเองหล่อมาก) เลี่ยงการเผชิญหน้ากับปัญหาของตนเองโดยคิดว่ามันเป็นการหาทางออกที่ดีที่สุด (ซึ่งพี่คิดว่าฮาวล์คิดผิดมหันต์เลยค่ะ) ขณะที่ตัวละครอย่าง โซฟี เรียนรู้การอยู่ร่วมกับปัญหาและกล้าเผชิญหน้ากับมัน แม้ในส่วนลึกของจิตใจเธอจะกังวลอยู่บ้างว่าหากต้องติดอยู่ในร่างของหญิงชราไปตลอดชีวิต เธอจะทำเช่นไร แต่อย่างน้อยที่สุดเธอไม่วิ่งหนีปัญหาเหมือนฮาวล์ ยังคงพยายามหาหนทางที่จะแก้คำสาป รวมไปถึงช่วยเหลือผู้คนรอบตัวเธอไปในตัวอีกด้วย การหนีปัญหาแบบฮาวล์มันไม่ได้ทำให้ปัญหาหายไปไหน แถมท้ายที่สุดมันอาจจะบานปลายกลายเป็นปัญหาใหญ่กว่าเดิมเสียด้วยซ้ำนะคะ ดูได้จากพ่อมดฮาวล์เคลื่อนที่ปราสาทหนีแม่มดแห่งทุ่งร้างเรื่อยไปเพราะหวาดกลัวและต้องการหนี ซึ่งท้ายที่สุดฮาวล์ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาของเขาเองอยู่ดี ดังนั้นการหนีจึงไม่มีประโยชน์อะไรเลย พี่ว่าน้องๆ ไม่ควรทำตามนะคะ ทำแบบโซฟีดีกว่าค่ะ เผชิญหน้าและแก้ไขตัวเองไปตรงๆ เลย ยังไงปัญหาไม่บานปลายแน่นอนค่ะ!
 

สายตาอันมุ่งมั่นเมื่อต้องปะทะคารมกับอาจารย์ของพ่อมดฮาวล์

4. การอดทนเป็นผู้ฟังที่ดีและช่างสังเกตช่วยแก้ปัญหาได้ถูกจุด

ทั้งไหวพริบและจิตใจอันแข็งแกร่งของโซฟี เกิดจากคุณสมบัติส่วนตัวของเธอเอง คือ เป็นคนอดทน ใจเย็นและรู้จักเป็นผู้ฟังที่ดีนั่นเอง นอกจากนี้ โซฟียังเป็นคนช่างสังเกต สนใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ทั้งหมดนี้ ช่วยให้เธอสามารถแก้ไขปัญหาและช่วยผู้คนรอบตัวได้อย่างตรงจุด ในหลายเหตุการณ์ เราจะเห็นว่า เธอคอยทำตัวเป็นผู้ให้คำแนะนำ และช่วยแก้ปัญหาแทนคนอื่นได้เสมอ เช่น เมื่อครั้งที่ฮาวล์งอแงจากความเหน็ดเหนื่อยจนเผลอปล่อยเมือกเขียวออกมาเลอะเทอะเต็มห้องโถงของปราสาท โซฟีคอยดูแลฮาวล์และรับฟังปัญหาชีวิตของเขาอย่างใจเย็นมากๆ พี่นี่ขอนับถือในความอดทนของเธอเลยค่ะ
 

 เมื่อโซฟีต้องรับฟังปัญหาของฮาวล์อย่างใจเย็น

5. อย่าให้คำพูดของคนอื่นมากำหนดความสำเร็จชีวิตของเรา

เดินทางกันมาถึงหัวข้อสุดท้ายแล้วค่ะ ซึ่งเป็นหัวข้อที่เป็นหัวใจหลักสำคัญของหนังสือเรื่องนี้เลยก็ว่าได้ หัวข้อนั้นคือ การไม่เอาคำพูดคำสบประมาทของคนอื่นมาเป็นตัวตัดสินอนาคตของตนเอง ไดอาน่า ผู้แต่งได้เกริ่นคำพูดนี้ไว้แต่บทแรกว่า ในดินแดนอินการีที่โซฟีอาศัยอยู่ มีความเชื่ออย่างหนึ่งเกี่ยวกับลำดับของพี่น้องในครอบครัวคือ "ลูกคนโตจะเป็นลูกที่ประสบกับความล้มเหลวได้ง่ายที่สุด และในบรรดาพี่น้องทั้งหมด ลูกคนโตมีโอกาสประสบความสำเร็จน้อยที่สุด" ซึ่งความเชื่อนี้ เมื่อรวมกับนิสัยอันสงบเสงี่ยมพูดน้อยของโซฟี มันทำให้เธอรู้ว่าที่ของเธออยู่ตรงไหน และควรทำอะไร อย่างที่แม่ของเธอต้องการให้เธอสืบทอดกิจการร้านหมวกของที่บ้านต่อ แต่เมื่อโชคชะตาพลิกผัน เธอถูกสาป ต้องออกเดินทางไปพบเจอผู้คน แก้ไขปัญหาและผ่านอุปสรรคมากมาย มันทำให้เธอได้เรียนรู้ว่าการก้าวออกมาจากกรอบชีวิตเดิมอันเรียบง่ายซ้ำซากให้อะไรกับเธอบ้าง ความคิดของโซฟีเริ่มเปลี่ยนไปก็ตอนนี้เอง การได้อยู่กับตัวเอง ทำความเข้าใจตัวเอง ทำให้เธอได้เรียนรู้ว่าความพอใจในสิ่งที่ตนมีและการกล้าที่จะเป็นตัวของตัวเองไม่ใช่เรื่องที่ผิด และเธอผู้เป็นเจ้าของชีวิต ควรเป็นผู้เลือกทุกอย่างด้วยตัวเอง พี่ซูมก็คิดแบบโซฟีค่ะ คำพูดของคนเพียงคนหนึ่ง ไม่ควรจะตัดสินชีวิตทั้งชีวิตของเราได้ เรานี่แหละควรจะตัดสินชีวิตของเราเอง 
 

โซฟีกับปีศาจไฟคลาซซิเฟอร์ที่เธอได้ช่วยไว้

เป็นยังไงกันบ้างคะกับข้อคิดดีๆ ที่ได้จากตัวละครสาวแกร่งอย่างโซฟี แฮทเตอร์ สำหรับพี่ซูมคิดว่าโซฟีเป็นตัวละครที่แสดงมุมมองของการเป็นวัยรุ่นที่ต้องค้นหาตัวตนของตนเองนี่แหละค่ะ เธอทำให้ผู้อ่านอย่างพวกเราได้เห็นว่าชีวิตของเรา เราต้องกล้าเลือกและก้าวเดินออกไปด้วยตนเองอย่างเข้มแข็ง เรียนรู้ที่จะปรับตัวโดยไม่สูญเสียเอกลักษณ์ลืมความเป็นตนเองไป ตอนวัยรุ่น พี่ซูมเองก็พบว่าเป็นเรื่องยากเหมือนกันค่ะ โดยเฉพาะตอนเลือกมหาวิทยาลัย นี่เป็นเรื่องที่ยากมาก แต่สุดท้าย พี่ซูมก็สามารถเลือกทางเดินของตัวเองได้ ค้นหาตัวเองพบ และภูมิใจกับคณะที่เลือกเรียนมากๆ ค่ะ 
 

น้องๆ คนไหนเคยอ่านเรื่องนี้บ้างไหมคะ ได้แรงบันดาลใจอะไรจากโซฟีบ้างหรือเปล่า ลองนำไปปรับใช้กันดูได้นะคะ ถ้าสนใจจริงๆ พี่ซูมแนะนำให้ลองไปหาหนังสืออ่านหรือหาภาพยนตร์อนิเมชั่นมาดูกันได้ค่ะ เพราะทั้งตัวหนังสือและตัวอนิเมชั่นก็มีเนื้อหาที่แตกต่างกันอยู่บ้าง ตามลักษณะสื่อซึ่งเป็นคนละแบบ อย่างไรก็ตาม คุณภาพก็ยังจับคอแน่นอนค่ะ อยากให้อ่านกัน 

ส่วนน้องคนไหนมีความคิดเห็นหรือมีแรงบันดาลใจอะไรมาแลกเปลี่ยนหรือเล่าให้พี่ฟังได้นะคะ พี่รออ่านความเห็นของน้องๆ อยู่ค่ะ  
 

ขอลาไปด้วยภาพฮาวล์กับโซฟีค่ะ

แล้วเจอกันใหม่ครั้งหน้านะคะ >w< //

พี่ซูม
 

ขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก

https://en.wikipedia.org/wiki/Howl%27s_Moving_Castle

https://web.archive.org/web/20121214080902/http://archive.hbook.com/bghb/past /past.asp

http://www.helpingwritersbecomeauthors.com/movie-storystructure/howls-moving-castle/#

http://www.worldcat.org/

http://fuckyeahbookhowl.tumblr.com/post/48897585356/various-cover-art-for-howls-moving-castle

http://ghiblibgs.tumblr.com/post/100183362821/howls-bedroom-howls-moving-castle-dir-hayao

http://howlscastle.wikia.com/wiki/Sophie_Hatter

https://vignette2.wikia.nocookie.net/howlscastle/images/1/1b/Grandma-sophie.jpg/revision/latest?cb=20100824174849