มาตรการตบตาแม่ คือจุดเริ่มต้นในการเขียนนิยาย
AsSlyasFox
 

สวัสดีค่ะน้องๆ ชาวเด็กดีทุกคน พี่เชื่อว่าน้องๆ ที่อ่านนิยายเว็บเด็กดีเป็นประจำ คงเคยเห็นหรือเคยอ่านนิยายเรื่อง PR กับ มาเฟีย กันมาบ้าง เพราะนิยายเรื่องนี้ติดท็อป 10 ในหมวดรักหวานแหววอยู่นานมากๆ จนได้รับการคัดเลือกไปตีพิมพ์กับสนพ. Sugar Beat ในเครือสถาพร 

ด้วยสไตล์การสร้างพล็อตที่น่ารัก อ่านเพลินๆ ได้อมยิ้มฟินกับความน่ารักของพระเอกนางเอก ทำให้พี่เล็งเห็นว่า ถ้าเชิญนักเขียนมาพูดคุยกัน ก็น่าจะแนะนำเคล็ดลับดีๆ ให้กับนักอยากเขียนทั้งหลายได้ไม่มากก็น้อย มาค่ะ พี่ขอพาทุกคนไปพบกัน AsSlyasFox นักเขียนหน้าใหม่แค่เขียนนิยายเรื่องแรกก็กวาดยอดวิวไปถึงหลักล้านได้แบบไม่น่าเชื่อ ไหนดูซิว่าเธอคนนี้มีเคล็ดลับอะไรให้เรานำไปปรับใช้ได้บ้าง 
 

แนะนำตัวกันสักหน่อย นามปากกา AsSlyasfox มาจากไหน

Asslyasfox ค่ะยินดีที่ได้รู้จักจ้า มีหลายคนขมวดคิ้วกับนามปากกาว่าอ่านยังไง ถ้าเขียนแบบนี้จะอ่านง่ายค่ะ As Sly As Fox (แอส สไล แอส ฟ็อกซ์) แปลว่า เจ้าเล่ห์เหมือนจิ้งจอก... เพื่อนๆ ในกลุ่มชอบเรียกว่านังจิ้งจอก เลยยึดเอามาเป็นนามปากกาซะเลย
 

ขอประโยคเด็ดๆ ที่อ่านปุ๊บรู้เลยว่านี่แหละ Asslyasfox

Just a reminder.... my attitude is based on how you treat me
คิดบวกและพร้อมบวกค่ะ 555+
 

จุดเริ่มต้นในการเขียนนิยายสุดพีค…

ฮ่าๆ ความพีคมันอยู่ตรงนี้แหละ... คือตอนเด็กจะชอบโดนบ่นว่าอ่านการ์ตูน นิยายอีกแล้ว! ทีนี้มันติดไปแล้วทำอะไรไม่ได้ 555+  เราเลยต้องมีมาตรการตบตาขึ้นมาค่ะ (เลวเนอะ) แรกๆ ย้ายจากอ่านเล่ม มาเป็นอ่านในคอม (จะได้ฟีลเหมือนทำงาน) แต่แม่ก็คือแม่... เราเลยอัพสกิลขึ้นมาอีกนิดคือ อ่านไปขยับนิ้วก๊อกแก๊กบนคีย์บอร์ดไป แต่ก็ยังโดนรู้ทันอีกอยู่ดี (สงสารตัวเอง T__T) สุดท้ายก็เลยตัดปัญหาทั้งมวลโดยการพิมพ์เองอ่านเองซะเลย นั่นล่ะค่ะจุดเริ่มต้น
 

ความเป็นมาหรือแรงบันดาลใจในการเขียนนิยายเรื่องแรก…

เด็กมันร้ายเขียนช่วงที่เรียนจบใหม่ๆ ค่ะ เพราะคิดถึงฟีลตอนเข้าเรียนเป็นเฟรชชี่ คือเมมโมรี่มันยังเฟรชมากเลยค่อนข้างอิน (ไม่ได้เรียนวิศวะนะคะ แอบไปส่องเฉยๆ ^__^) ร่างไว้คร่าวๆ เพิ่งเก็บรายละเอียดเสร็จเมื่อปีก่อนเลยลงให้ได้อ่านกัน
 

เป็นไงมาไงถึงมาลงนิยายกับทางเว็บเด็กดีได้ ช่วยเล่าหน่อยได้ไหมคะ

เด็กดีนี่คือตำนานสำหรับเรานะ จำได้ว่าตอนสมัยเรียนเป็นเว็บที่เข้าทุกวัน ตั้งแต่มัธยม มหาลัย (ตอนนี้ก็เกือบทุกวัน) คนที่อ่านนิยายเชื่อว่า 99.99% รู้จักหมด (เหลือไว้จุดศูนย์หนึ่งเผื่อหน้าแตก 555+) เรียกได้ว่าเป็นรุ่นบุกเบิกของวิถีการอ่านนิยายในเน็ตก็ว่าได้ พอมีโอกาสมาเขียนเอง ก็ต้องลงในนี้ล่ะน่า ผูกพันนะ <3
 

บอกเล่าหน่อยค่ะ ทำไมถึงเลือกที่จะเขียนนิยายรัก

ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะเราเสพนิยายรักมาตั้งแต่ต้นเลยมีความคุ้นเคยกับสำนวนภาษาและการบรรยายในแนวนั้นค่ะ อีกส่วนคือ ความรักมีรูปแบบค่อนข้างหลากหลายให้เขียน มันเหมือนเหรียญที่มีสองด้าน และ 360 องศาให้มอง สามารถพลิกเล่นเขียนได้หลายมุม หลายความรู้สึก ส่วนสุดท้ายคือความรักวนเวียนอยู่รอบๆ ตัวเราค่ะ เหมือนที่ใครหลายคนบอกว่า Love is in the air... เราขาดความรักไม่ได้
 

จุดเด่นที่บ่งบอกความเป็น AsSlyasfox ในการเขียนนิยายได้มากที่สุด…

ในแต่ละเรื่องจะเห็นได้ว่าเนื้อหาจะไม่เครียด คาแรคเตอร์จะมีความขำ กวน อยู่ในทุกๆ เรื่องที่เห็น… ส่วนตัวคิดว่าแต่ละวันของคนเราวุ่นวาย มีเรื่องให้เครียดมากพออยู่แล้ว การได้อ่านอะไรที่เบาสมอง คงทำให้ยิ้มได้บ้าง อีกอย่างหนึ่งคือ ตัวละครที่เราเขียนขึ้นมา บางตัวคือคาแรคเตอร์ที่เราอยากเป็นแต่ไม่ได้เป็น บางตัวคือสิ่งที่เรามองตัวเอง บางตัวคือสิ่งที่คนอื่นมองเรา หลายๆ ตัวคือพยายามสกัดออกมาจากแต่ละมุมแต่ละด้านของความเป็นตัวเอง เลยอาจจะอินกับการเขียน (แต่เป็นจุดเด่นที่ไม่ได้เกี่ยวกับนักอ่านเลย T__T)
 

นิยายเรื่องแรก เด็กมันร้าย (Pretend) ได้ยอดวิวเป็นล้าน ในฐานะนักเขียนหน้าใหม่ ในตอนแรกได้คิดไหมว่าผลงานของเราจะปังและผลตอบรับจะดีขนาดนี้

ต้องบอกว่าเรื่องนี้เขียนจบแล้วเคยส่ง สนพ. เหมือนกัน เราเคยส่งไปที่แรก (ขอไม่บอกนะคะว่าที่ไหน) แล้วได้รับการปฏิเสธกลับมา แอบเฟลไปนิดนึงเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่ตัดใจนะ ลองส่งที่ใหม่อีกครั้ง แต่อย่างที่รู้ว่ากว่าจะได้รับการพิจารณามันค่อนข้างนานถึงนานมากกก ระหว่างที่รอก็เลยคิดว่าไหนๆ ก็แต่งจบแล้ว ถึงจะไม่ผ่าน อย่างน้อยเอามาให้คนอื่นได้อ่านบ้างก็ดีกว่าเก็บไว้เฉยๆ ก็เลยเริ่มลงค่ะ พอลงแล้วเห็นฟีดแบ็คคือแบบ รู้สึกคาดไม่ถึง... มากๆๆๆ ไม่คิดว่าผลตอบรับจะดีขนาดนี้ ปลื้มปริ่มอะ เหมือนได้แต่งลูกสาวออกจากบ้าน แล้วหลังจากนั้นก็มี สนพ. ติดต่อมา 555+ ตอนนั้นก็เชิดใส่ค่ะ (ล้อเล่น) ตอนนั้นก็ได้แต่ปฏิเสธไปค่ะ เพราะกว่าจะผ่านกระบวนการของ สนพ. นักอ่านจะต้องรอไปอีกยาว ไม่อยากให้คอยกันนาน เลยทำเล่มเองเลย ขอบคุณทุกคนที่ชอบผลงานนะคะ มันเป็นแรงใจให้อยากเขียนเรื่องต่อๆ ไปออกมาเลยล่ะ
 

เห็นบอกว่า เรื่อง Heart Attack ลุยรัก มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น  

จริงๆ เรื่อง Heart Attack นี้เป็นเรื่องที่เขียนก่อน Pretend อีกนะ แต่ดองไว้นานมากกก หลายปีเลยค่ะ เพิ่งเขียนจบหลังจาก Pretend และเพราะเป็นเรื่องแรกนี่แหละ ทำให้การวางตัวละคร พล็อต มันไม่นิ่งเท่าไหร่เรียกได้ว่าเขียนตามอารมณ์ ตอนมารีเลยต้องตั้งสติยิ่งกว่าตอนสอบ T__T เขียนแก้เขียนแก้อยู่สามสี่รอบกว่าจะปิดจบได้ ที่บอกว่าเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เพราะพล็อตของเรื่องและตัวละครไม่ได้อยู่ในวัยเรียนแล้ว มันจะไม่มีโมเม้นคุยกุ๊กกิ๊ก พวกศัพท์แสงก็จะไม่ได้วัยรุ่นมาก สังคมของตัวละคร สถานที่ต่างๆ เราก็ต้องหาอ้างอิงมากขึ้น แต่ตามสไตล์ Asslyasfox เนื้อเรื่องก็จะไม่หนักมาก เป็นแนวอ่านสบายๆ คลายเครียดเหมือนเดิมค่ะ
 

เรื่อง PR กับ มาเฟีย สองอาชีพที่ไม่น่าจะมาทำงานด้วยกันได้ อะไรคือแรงบันดาลใจให้เลือกสองอาชีพนี้มาคู่กัน

เรื่องนี้แรงบันดาลใจมาจากนิยายแนวมาเฟีย บวกกับอินเนอร์ในสายที่เราเรียนจบมา (BBA) มันเลยเกิดเป็นคำถามขึ้นมาว่า ‘เอ... จริงๆ แล้วอาวุธสงครามก็เรียกได้ว่าเป็นสินค้าอย่างหนึ่ง แล้วในวงการนี้เค้าจะมีการทำการตลาดด้วยรึเปล่าน้า’ นั่นล่ะค่ะจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ ตอนแรกไม่คิดว่าจะไปรอดนะ แต่เขียนไปเขียนมาชักอิน คิดว่าตัวเองขายอาวุธขึ้นมาจริงๆ เวลาไปนั่งตามร้านกาแฟนี่คนข้างๆ มองเหมือนเป็นผู้ก่อการร้ายอ่ะ 5555+
 

คิดว่าอะไรเป็นเสน่ห์หรือจุดเด่นของนิยายแต่ละเรื่องที่เขียน

คือเราไม่เคยมองว่านิยายตัวเองมีเสน่ห์หรือเด่นอะไร เพียงแต่พอเขียนแล้วได้มานั่งอ่านงาน เราจะรู้สึกยิ้มตามไปกับเรื่อง อินไปกับตัวละครนั้นๆ ลุ้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปเหมือนไม่ได้เป็นคนแต่งเอง ถ้านั่นเรียกว่าเป็นสเน่ห์ ก็คงจะใช่มั้งคะ 555+
 

คิดว่าเขียนนิยายเรื่องไหนท้าทายที่สุด…

ถ้าในสามเรื่องที่ลงไป PR กับ มาเฟียท้าทายสุดสำหรับเรานะ อย่างเรื่อง Pretend ไม่รู้สึกว่าต้องทำการบ้านหาข้อมูลอะไรมาก เพราะมันอิงจากประสบการณ์รอบตัวอยู่แล้ว ส่วน Heart Attack ก็ไม่ได้มีข้อมูลเฉพาะที่ต้องระวังอะไร แต่เรื่อง PR กับมาเฟีย คือนอกจากฝั่งนางเอกที่อาศัยความรู้สมัยเรียน ตบๆ เกลาๆ กันไป ฝั่งพระเอกที่ขายอาวุธ คือต้องทำการบ้านนิดนึงค่ะ หาหนังสือเปิดเว็บเกี่ยวกับพวกปืน อาวุธสงคราม พื้นที่ก่อการร้าย... ลองจำลองว่าตัวเองขายอาวุธสงคราม ก็... ดีค่ะ
 

เมื่อเจออุปสรรคหรือปัญหาในการเขียน มีวิธีจัดการปัญหายังไงบ้าง

ตัน... เชื่อว่าเป็นอุปสรรคของนักเขียนหลายๆ คนเหมือนกัน พอเป็นแบบนั้นแล้วมันจะ panic นะ ว่าเฮ้ยเราเขียนต่อไม่ได้อ่ะ อารมณ์ไม่มา พิมพ์สามตัวลบไปสี่บรรทัด อะไรประมาณนี้ แต่คือเป็นแล้วต้องตั้งสติแล้วดีดตัวเองออกมาก่อน พักไปทำอะไรที่อยากทำ คือปล่อยไปเลยจนกว่าฟีลมันจะกลับมาอีกครั้ง บางทีมันก็กลับมาได้ด้วยการอ่านเรื่องอื่น ดูหนัง ซีรีย์ ฟังเพลง...
 

มีวิธีการเขียนยังไงถึงทำให้คนอ่านอินและชื่นชอบงานของเราได้ขนาดนี้

จริงๆ อันนี้นักอ่านน่าจะตอบได้ดีกว่าเรานะ อยากรู้เหมือนกันค่ะ ว่าอะไรที่ทำให้นักอ่านชอบ เราจะได้กอดมันไว้แน่นๆ ^__^ มาทิ้งคอมเมนต์ไว้ท้ายบทความนี้ก็ได้น๊า
ส่วนของเรา... ไม่พูดถึงเนื้อหาของเรื่องเนอะ แต่ถ้าจากมุมเราคิดว่าสิ่งที่ทำให้คนอ่านชอบคือเราไม่ทิ้งคนอ่านอ่ะ เรื่องนี้สำคัญนะ คือถ้ารับปากอะไรไว้ จะพยายามทำให้ได้ ถ้าบอกว่าจะมาอัพคือมาอัพ หรือจะหายก็ต้องบอก เพราะเรารู้ไงว่าคนอ่านรอ เราเคยอยู่จุดนั้น ทุกวันนี้ก็ยังรอหลายๆ เรื่องให้อัพตอนต่อไปอยู่ 555+ รับผิดชอบต่อนักอ่าน ไม่ทิ้ง ไม่เทจ้า
 

ในอนาคตจะมีนิยายแนวอื่นๆ ออกมาให้นักอ่านได้เชยชมบ้างไหมเอ่ย

ตอนนี้กำลังติดนิยายแนวจีนค่ะ คิดว่าถ้ามีก็อยากลองเขียนแนวนี้ดูบ้าง อาจจะมีให้ได้อ่านสัก... ปีหน้ามั้ง 555+  วางพล็อตเรื่องครูนักเรียนเอาไว้ค่ะ อาการ Nostagia กำเริบ 555+ แต่ก็อยากลองแต่งแนวจีนเพราะมู๊ดมา แต่ลองดูค่ะ ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วเรื่องไหนจะได้คลอดก่อนกัน ไม่แน่ใจว่าจะเสร็จเมื่อไหร่ เพราะปกติชอบแต่งให้เสร็จก่อนค่อยลงให้อ่าน มันจะไม่กดดันเท่าแต่งไปลงไป
 

ฝากถึงแฟนๆ นักอ่านที่ติดตามผลงานสักหน่อย!

ขอบคุณมากๆๆๆ เลยค่ะ ถ้าไม่มีรีดก็ไม่มีไรท์อ่ะ รักนะพูดเลย ^__^
 

จากบทสัมภาษณ์เชื่อแล้วค่ะว่า AsSlyasFox เป็นนักเขียนที่อารมณ์ดีจริงๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนิยายแต่ละเรื่องของเธอนั้นถึงได้อ่านแล้วสนุก ทั้งฟินทั้งฮาได้ขนาดนี้ เพราะเธอได้ใส่ความเป็นตัวเองลงไปในเรื่องนั้นๆ ซึ่งก็ทำให้คนอ่านอย่างเราติดหนึบได้อย่างง่ายๆ เลยล่ะ หากใครอยากรู้จัก AsSlyasFox มากกว่านี้ล่ะก็ลองเข้าไปอ่านนิยายของเธอดูนะคะ พี่น้ำการันตีว่าน่ารักทุกเรื่องจริงๆ 
 

พี่น้ำ ^^