| น้องๆ ชาว Dek-D.com เคยละเมอหรือเปล่าจ๊ะ ละเมอพูดโน่นพูดนี่ก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ละเมอเดินไปโน่นไปนี่เหมือนในการ์ตูนนี่มีจริงนะจ๊ะ วันนี้พี่นัทจะมาไขข้อข้องใจว่าทำไมบางครั้งเราเดินละเมอ การเดินละเมอเกิดขึ้นขณะเราหลับไม่เต็มตา แต่ไม่ถึงกับตื่นเสียทีเดียว โดยปกติ คนเราจะออกจากภวังค์การนอนหลับสนิทที่สุดไปยังระดับที่รู้สึกตัวมากขึ้นและหลับอยู่ในระดับนั้น คนเดินละเมอจะออกมาถึงระดับตื่น แต่ยังคงค้างอยู่ในการนอนระดับที่รู้สึกตัวอยู่บ้างจึงไม่ตื่นเต็มที่ ในช่วงกึ่งหลับกึ่งตื่นนี่แหละคือช่วงที่พวกเขาลุกขึ้นเดิน ยิ่งนอนหลับสนิทนานเท่าไร ก็ยิ่งเพิ่มเวลาให้การนอนถูกรบกวนมากขึ้นเท่านั้น การนอนหลับสนิทเพิ่มโอกาสในการกึ่งหลับกึ่งตื่น และเดินละเมอ เด็กอาจเดินละเมอมากกว่าผู้ใหญ่ เพราะเด็กหลับสนิทกว่า เด็กวัย 5-12 ปี ราวร้อยละ 7 เดินละเมอเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ที่เดินละเมอเพียงร้อยละ 2 เราหลับสนิทน้อยลงเมื่ออายุมากขึ้นและความเป็นไปได้ในการนอนละเมอก็ลดลงตามไปด้วย นอกจากนี้ การเดินละเมออาจถ่ายทอดไปยังคนในครอบครัวได้เช่นกัน นั่นคือ หากพ่อหรือแม่ของคุณเป็นคนนอนเดินละเมอ คุณก็มีโอกาสประมาณร้อยละ 50 ที่จะเดินละเมอเช่นเดียวกัน น้องๆ ชาว Dek-D.com คนไหนมีประสบการณ์นอนละเมอเด็ดๆ ลองเล่าให้เพื่อนในเว็บฟังบ้างซิจ๊ะ ดูซิว่าเรื่องไหนจะเจ๋งกว่ากัน ข้อมูลอ้าวอิง : readersdigest.com |
แสดงความคิดเห็น
ถูกเลือกโดยทีมงาน
ยอดถูกใจสูงสุด
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการที่จะลบความเห็นนี้ใช่หรือไม่ ?
168 ความคิดเห็น
แล้วก็ละเมอเดินขึ้นบันไดค่ะ
ไม่รู้ว่าละเมอได้ยังไงบันไดไม้เวลาก้าวขึ้นจะมีช่องว่างๆอยู่หลายที่
( ซึ่งอาจจะทำให้ตกบันไดตาย 55+)
- -
แมวบ้าละเมอเดินเป็นประจำ
ไม่รู้ว่ากรนรึป่าว ส่วนละเมอไม่มี !
เคยละเมอแบบนิด ๆ เช่นพูดยุ่วคนเดียว ล๊ะก้อยกมือขึ้น (( ทำรัยหว่า ?- -* ))
ซึ่งน่ากลัวโคตะระ = [ ] =!!!! (ขออภัยหากใช้คำหยาบ)
ครั้งแรก เดินละเมอออกไปนอกบ้าน (ปลดกลอนประตูเองเสร็จสับ)
ดีที่ท่านแม่ได้ยิน พอท่านแม่ถามว่าจะไปไหนข้าน้อยก็ตอบกลับไปได้ด้วย- -"
"ไป......" ท่านแม่บอกพยางค์หลังไม่ได้ยิน แล้วข้าน้อยก็เดินกลับไปนอนต่อในบ้าน- -".....
ครั้งสอง (เพิ่งย้ายมาอยู่ในบ้านหลังใหม่) ข้าน้อยเดินลงบันไดแล้วเดินเข้าไปยืนในครัว
ตอนนั้นพ่อข้าน้อยดูทีวีอยู่ด้านล่างจึงถามข้าน้อยบ้าง
"หิวน้ำ" ท่านพ่อบอกว่าข้าน้อยตอบอย่างนั้นแต่ก็ไม่ได้ดื่มน้ำ แล้วขึ้นบันไดไปนอนต่อ
ครั้งสาม ครั้งนี้น่ากลัวสุด ข้าน้อยเดินเปิดประตูออกไปด้านนอกระเบียงชั้นสองแล้วปีนขึ้นไปยืน= [ ] =!!!!?
โชคดีที่คนทางบ้านตื่นขึ้นมาคว้าตัวข้าน้อยไว้ทัน จากนั้นก็เอาเชือกไนลอนด์มาพันกลอนไว้อย่างหนาแ่น่น
(น่ากลัววร่ะ)
ที่แปลกคือข้าน้อยไม่รู้สึกตัวเลย ตอนที่เกิดเรื่องข้าน้อยอายุประมาณ 10-12 ปี
ตอนนี้ 17 แล้ว ไม่เคยละเมอเดิน มีเพียงละเมอพูดเท่านั้น- -"
ใครเคยเป็นแบบนี้มั่ง ยกมือขึ้นนนนน~~!?(=o=)/
คิกคิก... แต่รู้ไว้แบบนี้ก็ดีหน่อย...
เวลาเพื่อนมันละเมอจะได้ถีบให้มันกลับไปนอนง่ายๆ
ครั้งเเรก ละเมอไปอาบน้ำเเต่งตัวจะไปไหนซักเเห่ง
แถมยังคุยกับพี่ ประมาณว่าพี่ถามอะไรก็ตอบได้
พี่เราก็ถามว่าจะไปไหนนี้มันตีสองเเล้ว เราก็บอกว่าจะไปหาเพื่อนที่เจริญกรุง
พี่เรามันก็งง เเล้วเราก็เดินไปหน้าบ้าน เเล้วก็หลับตรงหน้าประตู พี่เราก็ไปอุ้มเข้าบ้าน
ครั้งที่สอง ละเมอมานั่งดูที่วี วันนั้นพี่กลับดึกเห็นเรานั่งดูคนเดียวเลยมาดูเป็นเพื่อน
คุยกันนานมากเเล้วพี่เรามันหันมาจะถามว่าไม่นอนหรอ มันบอกว่าเราหันมายิ้มเเล้วก็ไม่ตอบอ่ะไรมันอีก
เเล้วก็ขึ้นไปนอน
ครั้งที่สาม ละเมอตอนไปค่ายกับโรงเรียน ละเมอออกไปถ่ายรูป เพื่อนนึกว่าจะตื่นไปถ่ายดาว
มันก็ออกไปด้วย มันถามว่าเราออกมาถ่ายดาวหรอเราก็ตอบป่าวมาถ่ายพระอาทิตย์ตอนเช้า
มันนึกว่าเราพูดเล่นก็เลยเอาไฟฉายส่องหน้าเราก็เห็น้ราหลัับตาอยู่ มันให้เราลืมตา เเต่เราไม่ลืม
มันเลยจูงเรากลับไปนอนเเล้วเอาเชือกรองเท้ามาผูกมือเรากับมันเอาไว้
พี่เราบอกว่าเรานอนละเมอทุกวัน เลยต้องเอาเชือกผูกมือกับเสาเตียงสองข้าง
บางวันก็ละเมอแกะเชือกที่มือออก
แล้วก็เผลอหลับไป...จากนั้นข้าน้อยก็จำไม่ได้รู้สึกตัวอีกทีอยู่ในห้องน้ำ
แม่บอกว่า...เราลุกขึ้นมาแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเองเรียบร้อยเลย = =
ทุกวันนี้ยังสงสัย.....ตรูเข้าไปทำอะไรในห้องน้ำฟร่ะเนี่ย =__=;;
แล้วน้องเราละเมอโดดลงน้ำ ดีที่แม่เรารุ้สึกตัวตื่น
แล้วก้ร้อง แล้วญาติเราคนนึง เลยโดดตามไปช่วยได้
ตอนนั้น น้องเราประมาณ 4-5 ขวบมั้ง ตอนนี้ 13 ละ
นี่ ถ้าตอนนั้น ไม่มีใครรุ้น้องเราคงไม่อยุ่จนทุกวันนี้ = =
คห.9 น่ากลัวมว้ากกกก =[]=!!
เคยละเมอร้องไห้แล้วกำพึมพำอะไรไม่รู้ = ="
ไม่เคยเดินละเมออะค่ะ
ยกมือขึ้นสูงๆ เเล้วตะโกนบอกเลยว่า ' เคยนะ '
ดีนะเเม่มาดึงไว้ไม่งั้นตกบันได 55555