สวัสดีค่ะชาวไรเตอร์ทุกคน เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่า ตลอดช่วงเวลาที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช หรือรัชกาลที่ ๙ ครองสิริราชสมบัติอย่างยาวนานถึง ๗๐ ปี ท่านไม่เพียงแต่ทรงงานหนักเพื่อบำบัดทุกข์บำรุงสุขให้แก่ประชาชนชาวไทย แต่ท่านยังทรงมีงานพระราชนิพนธ์ออกมามามายอันแสดงให้เห็นถึงพระอัจฉริยภาพทางด้านภาษาและวรรณกรรม

น้องๆ รู้ไหมคะว่าพระองค์นั้นทรงสนพระราชหฤทัยเกี่ยวกับด้านภาษามากเลยค่ะ เห็นได้จากการที่ทรงศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับคำศัพท์บาหลี-สันสกฤต ซึ่งพระองค์เชื่อว่าถ้าหากเข้าใจรากศัพท์และที่มาก็จะทำให้เข้าใจธรรมะได้อย่างลึกซึ้ง และถึงแม้ว่าพระองค์จะทรงเติบโตในต่างประเทศ แต่ว่าการใช้ภาษาไทยของพระองค์ในงานพระราชนิพนธ์นั้นถูกต้อง สวยงามและลึกซึ้งมากเลยค่ะ
 

 

ซึ่งในวันนี้พี่น้ำผึ้งก็ได้รวบรวมงานพระราชนิพนธ์ทั้งที่ทรงแปลและทรงพระอักษรเองมาให้น้องๆ ชาวเด็กดีได้อ่านกันค่ะ ถ้าอย่างนั้นตามลงมาดูเลยค่ะว่ามีอะไรบ้าง
 

บทความที่ทรงพระราชนิพนธ์แปลและเรียบเรียง

นับว่าเป็นอีกหนึ่งงานแปลของพระองค์ที่ทรงแปลไว้มากมาย ตั้งแต่บทวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจและสังคม รวมทั้งประวัติบุคคลสำคัญระดับโลกค่ะ โดยมีรายชื่อดังต่อไปนี้

• “เศรษฐศาสตร์ตามนัยของพระพุทธศาสนา” บทที่ ๔ เล็กดีรสโต จาก "Small is Beautiful" โดย E.F. Schumacher หน้า ๕๖-๖๓.
• “ข่าวจากวิทยุเพื่อสันติภาพและความก้าวหน้า” จาก “Radio Peace and Progress” ในนิตยสาร Intelligence Digest ฉบับวันที่ ๑ เมษายน ค.ศ. ๑๙๗๕ (พ.ศ. ๒๕๑๘)
• “การคืบหน้าของมาร์กซิสต์” จาก “The Maxist Advance” Special Brief
• “รายงานตามนโยบายคอมมูนิสต์” จาก “Following the Communist Line”
• “รายงานจากลอนดอน” จาก “London Report” ในนิตยสาร Intelligence Digest : Weekly Review ฉบับวันที่ ๑๘ มิถุนายน ค.ศ. ๑๙๗๕
• “ประเทศจีนอยู่ยง” จาก “Eternal Chinese” ในนิตยสาร Intelligence Digest : Weekly Review ฉบับวันที่ ๑๓ สิงหาคม ค.ศ. ๑๙๗๕
• “ทัศนะน่าอัศจรรย์จากชิลีหลังสมัยอาล์เลนเด” จาก “Surprising View from a Post-Allende Chile” ในนิตยสาร Intelligence Digest : Weekly Review ฉบับวันที่ ๒๐ สิงหาคม ค.ศ. ๑๙๗๕ 
• “เขาว่าอย่างนั้น เราก็ว่าอย่างนั้น” จาก “Sauce for the Gander….” ในนิตยสาร Intelligence Digest : Weekly Review ฉบับวันที่ ๒๐ สิงหาคม ค.ศ. ๑๙๗๕
• “จีนแดง : ตั้วเฮียค้ายาเสพติดแห่งโลก” จาก “Red China : Drug Pushers to the World” จากนิตยสาร Intelligence Digest : Weekly Review ฉบับวันที่ ๒๐ สิงหาคม ค.ศ. ๑๙๗๕
• “วีรบุรุษตามสมัยนิยม” จาก “Fashion in Heroes” โดย George F. Will ในนิตยสาร Newsweek ฉบับวันที่ ๖ สิงหาคม ค.ศ. ๑๙๗๙
• “ฝันร้ายไม่จำจะต้องเป็นจริง” จาก “No Need for Apocalypse” ในนิตยสาร The Economist ฉบับวันที่ ๑๗ พฤษภาคม ค.ศ. ๑๙๗๕
   

แต่น่าเสียดายที่น้องๆ ไม่สามารถหาพระราชนิพนธ์ดังกล่าวมาอ่านได้ค่ะ ทั้งนี้เป็นเพราะพระองค์มิได้พระราชทานให้พิมพ์เผยแพร่ ยกเว้นเรื่อง “ฝันร้ายไม่จำเป็นจะต้องเป็นจริง” ที่ทรงพระราชทานพระบรมราชานุญาตให้พิมพ์เผยแพร่ได้ค่ะ โดยน้องๆ สามารถหาอ่านได้ในหนังสือ “เพ็ญพระพิริยะเกินจะรำพัน” ของสมาคมภาษาและหนังสือแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์ฉบับวันที่ ๒ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๓๑ ค่ะ

สำหรับพระราชนิพนธ์แปลเรื่อง “ฝันร้ายไม่จำต้องเป็นจริง” นั้นเป็นบทความเกี่ยวกับสภาพเศรษฐกิจของประเทศอังกฤษในยุค ๑๙๗๕ โดยมีแฮโรลด์ วิลสันเป็นนายกรัฐมนตรี ซึ่งในตอนนั้นประเทศอังกฤษประสบกับวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจที่รุนแรงมาก เพราะไม่เพียงแต่ประสบปัญหาเงินเฟ้อและงบประมาณขาดดุล แต่ยังประสบปัญหาด้านความมั่นคงทางการเมืองด้วยค่ะ! โอ้โห ปัญหาซับซ้อนมากเลย นอกจากพระองค์จะทรงแปลแล้ว ท่านยังทรงแทรกพระราชดำริกับพระราชวินิจฉัยเกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์ด้วยค่ะ ทำให้ผู้อ่านที่ไม่ได้เชี่ยวชาญด้านเศรษฐกิจเข้าใจได้ง่ายขึ้น
 

และในส่วนของพระราชนิพนธ์ด้านวรรณกรรมนั้นก็มีทั้งงานแปลและงานที่ทรงพระอักษรเอง รวมทั้งสิ้นทั้งหมด ๖ เรื่องดังต่อไปนี้
 

วรรณกรรมทรงพระราชนิพนธ์

 

พระราชานุกิจรัชกาลที่ ๘

สำหรับพระราชนิพนธ์เรื่องนี้ได้ถ่ายทอดเรื่องราวกิจวัตรส่วนพระองค์และพระราชกรณียกิจของรัชกาลที่ ๘ โดยภาษาที่ใช้นั้นอ่านง่าย กระชับและไม่งง ไม่เพียงแต่เราจะได้รู้กิจวัตรของรัชกาลที่ ๘ แล้ว แต่เรายังได้เห็นความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างรัชกาลที่ ๘ กับสมเด็จย่าและสมเด็จพระราชอนุชาด้วยค่ะ ซึ่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในรัชกาล ๙ ได้พระราชทานในการพระราชกุศล ๑๐๐ วัน พระบรมศพพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล ณ วันที่ ๒๐ กันยายน พ.ศ. ๒๔๘๙ ค่ะ

 

(ฉบับที่สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ พระราชนิพนธ์)
 

เมื่อข้าพเจ้าจากสยามมาสู่สวิตเซอร์แลนด์

นี่คือพระราชนิพนธ์เรื่องแรกของพระองค์ ลักษณะคล้ายกับบันทึกประจำวัน ซึ่งพระองค์ท่านได้พระราชนิพนธ์ในช่วงเวลาตั้งแต่เสด็จฯ จากประเทศไทย เพื่อไปทรงศึกษาต่อ ณ ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ คือเป็นช่วงก่อนเดินทางจากเมืองไทยไปยังตำหนักวิลลาวัฒนา ระหว่างวันที่ ๑๖ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๙ - ๒๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๙ โดยพระราชทานให้ตีพิมพ์ในหนังสือ “วงวรรณคดี” ฉบับประจำเดือนสิงหาคม พ.ศ. ๒๔๙๐ ซึ่งเป็นหนังสือรายเดือนค่ะ

พระองค์ได้ทรงพรรณนาความรู้สึกขณะจากเมืองไทยที่ทั้งรักทั้งผูกพันธ์และทั้งห่วงใยพสกนิกรชาวไทย และเราสามารถรับรู้ได้เพราะความรู้สึกของพระองค์นั้นสะท้อนผ่านตัวอักษรให้เราได้เห็นภาพและสะเทือนอารมณ์ตามค่ะ ดังเช่น พระราชบันทึกในวันที่ ๑๘ สิงหาคม ตอนหนึ่ง

“เราจะต้องจากไปในวันพรุ่งนี้แล้ว…เราต้องทูลลาให้เสร็จในวันนี้แลไม่ใช่ พรุ่งนี้ตามที่กะกันไว้ตามเดิมเพื่อจะรีบไม่ให้ชักช้า เพราะพรุ่งนี้จะ ได้มีเวลาแล่นรถช้า ๆ ให้ราษฎรเห็นหน้ากันโดยทั่วถึง เมื่อออกจากพระที่นั่งไพศาลทักษิณมายังพระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย ผู้คนอะไรช่างมากมายเช่นนั้นเมื่อวานนี้เจ้าหน้าที่ได้เข้ามาถามว่า จะอนุญาตให้ประชาชนเข้ามาหรือไม่ในขณะที่ถวายบังคมพระบรมศพ ตอบเขาว่า “ให้เข้ามาสิ” เพราะเหตุว่าวันอาทิตย์ เป็นวันสำหรับประชาชน เป็นวันของเขาจะไปห้ามเสียกระไรได้ และยิ่งกว่านั้นยังเป็น วันสุดท้ายก่อน ที่เราจะจากบ้านเมืองไปด้วย ข้าพเจ้าอยากเห็นราษฎรเพราะกว่าจะได้กลับ มาเห็นเช่นนี้ก็คงอีกนานมาก….” 
 

ขณะกำลังทรงเสด็จในวันที่ ๑๙ สิงหาคม
 

และยังมีอีกตอนหนึ่งที่เกิดขึ้นในวันที่ ๑๙ สิงหาคม เชื่อว่าพสกนิกรชาวไทยคงจำเหตุการณ์นั้นได้ดีไม่มีวันลืม... พระองค์ทรงเล่าไว้ว่า

 “วันที่ ๑๙ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๙ - วันนี้ถึงวันที่เราจะต้องจากไปแล้ว...พอถึงเวลาก็ลงจากรถพระที่นั่งพร้อมกับแม่ ลาเจ้านายฝ่ายใน ณ พระที่นั่งชั้นล่าง แล้วก็ไปยังวัดพระแก้ว เพื่อนมัสการลาพระแก้วมรกตและพระภิกษุสงฆ์ ลาเจ้านายฝ่ายหน้า ลาข้าราชการทั้งไทยและฝรั่ง แล้วก็ไปขึ้นรถยนต์ พอรถแล่นออกไปได้ไม่ถึง ๒๐๐ เมตร มีหญิงคนหนึ่งเข้ามาหยุดรถแล้วส่งกระป๋องให้เราคนละใบ ราชองครักษ์ไม่แน่ใจว่าจะมีอะไรอยู่ในนั้น บางทีจะเป็นลูกระเบิด! เมื่อมาเปิดดูภายหลังปรากฏว่าเป็นทอฟฟี่ที่อร่อยมาก ตามถนนผู้คนช่างมากมายเสียจริงๆ ที่ถนนราชดำเนินกลาง ราษฎรเข้ามาใกล้ชิดรถที่เรานั่ง กลัวเหลือเกินว่าล้อรถของเราจะไปทับแข้งทับขาใครเข้าบ้าง รถแล่นฝ่าฝูงชนไปได้อย่างช้าที่สุด ถึงวัดเบญจมบพิตร รถแล่นเร็วขึ้นได้บ้าง ตามทางที่ผ่านมาได้ยินเสียง ใครคนหนึ่งร้องขึ้นมาดังๆ ว่า “อย่าละทิ้งประชาชน” อยากจะร้องบอกเขาส่งไปว่า “ถ้าประชาชนไม่ทิ้งข้าพเจ้าแล้วข้าพเจ้าจะละทิ้ง อย่างไรได้” แต่รถวิ่งเร็วและเลยไปไกลเสียแล้ว”

แค่พี่อ่าน... น้ำตาก็ไหลเพราะซาบซึ้งถึงพระกรุณาของพระองค์แล้วค่ะ 

 

 

พระมหาชนก

สำหรับเรื่องนี้น้องๆ ก็คงได้อ่านแล้วจากบทความของพี่หวาน “พระมหาชนก วรรณกรรมจากพ่อที่เป็นยิ่งกว่าคำสอน”  ซึ่งพระองค์ได้พระกรุณาโปรดเกล้าให้จัดพิมพ์เนื่องในวโรกาสการจัดงานฉลองสิริราชสมบัติครบ ๕๐ ปี ในปีพ.ศ. ๒๕๓๙ โดยที่มาของพระราชนิพนธ์เรื่อง “พระมหาชนก” นั้นเกิดจากการที่พระองค์ทรงสดับพระธรรมเสนาเรื่อง “พระมหาชนก” ของสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (วิน ธัมมสาโร) วัดราชผาติการามในปีพ.ศ. ๒๕๒๐  หลังจากนั้นพระองค์ก็ทรงศึกษาค้นคว้าเรื่องพระมหาชนกในพระไตรปิฎก (พระสุตันตปิฎก) ขุททกนิกายชาดก เล่มที่ 5 ภาคที่ 2 ฉบับภาษาอังกฤษอย่างสนพระราชหฤทัย ก่อนจะทรงแปลและดัดแปลงเล็กๆ น้อยๆ เพื่อให้เข้าใจง่ายยิ่งขึ้นค่ะ

หากใครที่ไม่เคยอ่าน พี่น้ำผึ้งขอแนะนำให้ไปหาอ่านนะคะเพราะว่าดีมากๆ เลยค่ะ เต็มไปด้วยข้อคิด โดยเฉพาะในเรื่อง “ความอุตสาหะ” ซึ่งพระมหาชนกนั้นมีหลายเวอร์ชั่น ไม่ว่าจะเป็นแบบอักษรเบรลล์เพื่อคนตาบอด และยังมีฉบับการ์ตูนด้วยนะคะ โดยผู้วาดภาพคือชัย ราชวัตร เพราะพระองค์มีพระราชดำริให้ใช้ลายเส้นไทยๆ เพื่อแสดงถึงความเป็นไทยค่ะ

 

ทองแดง

สำหรับพระราชนิพนธ์เรื่อง “ทองแดง (The Story of Tongdaeng)” เป็นหนังสือพระราชนิพนธ์ที่ติดอันดับขายดีที่สุดของประเทศในปี พ.ศ. ๒๕๒๔ โดยทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษนั้นอยู่ในเล่มเดียวกันค่ะ ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี พ.ศ. ๒๕๔๑ และมีฉบับการ์ตูนเรื่อง “ทองแดง ฉบับการ์ตูน” ในปี พ.ศ. ๒๕๔๗ ค่ะ

สำหรับพระราชนิพนธ์เรื่องนี้ได้แฝงข้อคิดที่มีคุณค่า โดยเฉพาะความกตัญญูรู้คุณของสุนัขทรงเลี้ยงอย่าง “ทองแดง” ที่ไม่เพียงแต่ติดตามถวายงานรับใช้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในรัชกาลที่ ๙ แต่ยังมีความจงรักภักดีและมีมารยาทอีกด้วยค่ะ

 

พระราชนิพนธ์แปล

 

ติโต

เป็นอย่างไรบ้างคะกับเรื่องราวที่พี่น้ำผึ้งนำมาฝากในวันนี้ พี่คิดว่าเหตุที่พระองค์ทรงเลือกวรรณกรรมเหล่านี้มาแปลเพราะอยากให้คนไทยได้ข้อคิดที่ดีผ่านทางมหาบุรุษของโลก ดังที่มีกระแสรับสั่งถึงวรรณกรรมทั้งสองเรื่องนี้ว่า "อยากให้คนไทยเห็นว่าถ้าเราทำดี เราจะไม่เป็นเหมือนเขา" ค่ะ และจากผลงานทั้งหมดของท่านก็ได้แสดงถึงพระอัจฉริยภาพด้านภาษาและวรรณกรรม ท่านได้กลายเป็นแรงบันดาลใจที่สำคัญของนักเขียนไทยหลายๆ คน และสุดท้ายนี้... เราก็ภาคภูมิใจมากที่ได้เกิดในแผ่นดินที่มีกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งไม่เพียงแต่ทรงงานหนักเพื่อปวงชนชาวไทย แต่ยังสร้างสรรค์ผลงานที่มีคุณค่าแก่สังคม